Suðurlandsspásvæðið er stórt. Rætist gul viðvörun?

Það verður spennandi að fylgjast með veðrinu á Suðurlandi á morgun og því, yfir hve stóran hluta Suðurlandsundirlendisins gul viðvörun núna, síðla kvðlds á undan, á eftir að eiga við. 

Á vef Veðurstofunnar nú á tólfta tímanum er birt tölvuspá, en eins og jafnan stendur undir henni, að sé munur á henni og "textaspánni", sem birt er, en það er sá texti, sem lesinn er í útvarpinu, eigi textaspáin að gilda. 

En textaspánni og tölvuspánni ber býsna vel saman á þeim hluta Suðurlands, sem tilheyrir Suðurlandsundirlendinu. 

Í textaspánni er spáð 8-15 metrum á sekúndu og svipað er að sjá á tölvuspánni sem birtir spá fyrir einstakar veðurstöðvar, svo sem Kálfhól, sem er miðsvæðis. 

Gul viðvörun, sem birt er á mbl.is, og er eins konar þriðja útgáfa af veðurspánni, gildir hins vegar um allt spásvæðið eins og það leggur sig, en í gulri viðvörun er miðað meira en 20 metra á sekúndu. 

 

Varað við stormi sunnanlands á morgun

"Teikað" og þeyst á skíðasleðum. Er eintak til?

Svonefndir skílasleðar voru algengir um miðja síðustu öld. Þeir voru með sérstöku sæti fremst fyrir farþega, bakið á sætinu var jafnframt fast stýri fyrir ökumanninn, sem knúði sleðann áfram með fótunum og ýtti á "stýrið". 

Ef farið var niður brekku eða hraðinn mikill af öðrum orsökum, var hægt að standa á öðru hvoru skíðinu, oftast vinstra megin, og láta hægri fótinn viðhalda hraðanum með snörpum spyrnum. 

Líka var hægt að standa á báðum fótum á skíðunum, sem voru raunar líkari skautajárnum en snjóskíðum. 

Hraðakstur á skíðasleðum var dýrlegt og hressilegt sport, sem eftirsjá er að. 

Þeyst var á æsihraða niður eftir gangstéttunum á Rauðarárholtinu, sem fyrstu ár þeirrar byggðar voru raunar ysti hluti malargatnanna, sem enn voru þar.

Annað sport og hættulegra var það að hanga aftan í stuðurum á bílum, sem oft voru býsna voldugir. 

Volkswagen Bjallan var einn af þeim síðustu í fólksbílasögunni, sem var með slíka stuðara. 

Þetta var kallað "að teika" og var vandasamt, sem er annað orð yfir hættulegt. 

Ekki minnist ég samt neins alvarlegs slyss í þvi sporti. 

Setið var um bíla þegar þeir fóru af stað og laumast til að hanga aftan í stuðurunum. 

Aldrei var sett upp skilti til að loka sleðagötum á Rauðarárholti og í Norðurmýri á þessum fyrstu 15 árum byggðar á Rauðarárholti, og aldrei fóru sögur af neinum sérstökum vandræðum eða slysum á því svæði í þeirri sérkennileg blöndu af opnu vetraríþróttasvæði og umferðargötum, sem oft varð til á hvítum vetrardögum. 

„Varúð! Sleðagata“

Frétt að það skuli ekki vera frétt.

Áratugum saman hefur það talist til frétta, misstórra þó, að leitað hafi verið að rjúpnaskyttum á veiðitímabilinu. 

Þangað til nú. 

Nú er það frétt, að engin frétt af þessum gamla sígilda toga skyldi vera á sveimi þetta árið. 

Og er það kannski svo mikil frétt eftir allt?  Eftir að eigendur snjallsímanna með gps kortunum geta leitað að sjálfum sér?

Engin leit að rjúpnaskyttu í ár