Sextándi vegvísirinn varðandi virkjanastefnuna: Sæstrengirnir.

Í Fréttablaðinu fyrir ári birtist grein um orkustefnu Íslendinga þar sem tínd voru til tíu sgtefnumarkandi atriði eða eins konar vegvísar hjá ráðamönnum þjóðarinnar varðandi þessa stefnu, sem öll hníga að því að virkja alla virkjanlega orku landsins og þyrma ekki náttúruverðmætum þess. 

Síðan þá hefur vegvísunum fjölgað hratt og sá sextándi leit dagsins ljós í ummælum iðnaðarráðherra þess efnis að það verði að leggja sæstreng til landsins. Tók hana ekki langan tíma að snúa ársgömlum fyrirheitum sínum um að sæstrengur kæmi ekki til greina yfir í hið gagnstæða. 

En í umræðunni um þriðja orkupakkann í fyrra kepptust margir við að afneita sæstrengnum, sem raunar getur aldrei orðið bara einn strengur, heldur minnsta kosti tveir strengir en jafnvel fjórir "til þess að tryggja afhendingaröryggið" eins og það er orðað. 

Tengsl þriðja orkupakkans og sæstrengja eru þó skýr að því leyti, að 3. orkupakkinn getur á engan hátt komið í veg fyrir strenginn, heldur geta hugsanleg áhrif hans eingöngu orðið til þess að liðka fyrir sæstreng. 

Ástæða þess að rétt er að tala um sæstrengi í fleirtölu er sú, að 1994 í könnunarferð þáverandi iðnaðarráðherra og orkumálastjóra til Bretlands, kom í ljós að strengirnir yrðu að vera minnsta kosti tveir vegna seguláhrifa og nægði þessi staðreynd þá til þess að öllum áformum um slíka framkvæmd var aflýst. 

Enda yrði kostnaðurinn talinn í þúsundum milljarða króna. 

Þar að auki kæmi ekki á óvart þótt talin yrði nauðsyn að bæta öðrum strengjum við, því að öllum tilfellum annars staðar í Evrópu, er um varaflutningsleið að ræða. 

Þórdís segir raforkumarkaðinn óþroskaðan

Leyndarmál ætisveppanna.

Þegar síðuhafi var í sveit sem strákur í Langadal fyrir norðan gerðist það einn sumardaginn að túnið fyrir neðan bæinn varð krökkt af stórum, hvítum ætisveppum. 

Í fátækt bóndand, einstæðrar móður með tvö börn, var þetta eins og fá sendan veislumat til margra daga heim á bæinn, því að ferskur fiskur sást ekki á matseðlinum nema einu sinni á sumri þegar fisksali fór þar um sveitir, en súrmátur, hafragrautur og mjölkurafurðir uppistaðan. 

Í þessu hestahéraði var hrossakjöt algengt og nautasvið voru nýtt, svo að dæmi séu tekin. 

Það er til marks um kjör fólks á þessum tímum, að þegar ég fór í sveitina síðasta sumarið, 1954, hafði ég með mér fjóra Royal búðinga til að gefa ömmusystur minni. 

Hún átti enga skýringu á tilurð ætisveppanna, sem voru matreiddir á allan mögulegan hátt og brögðuðust vel. 

Gaman væri að vita hvort einhverja skýringu er að finna á svona fyribæri. 

 

 

Sláandi staðreyndir um sveppi