Venjuleg "smáflensa"; "svokallað hrun"?

Það er tvennt ólíkt að skiptar skoðanir séu um viðbrögð við heimsfaraldri eða að þessi heimsfaraldur sé það alls ekki heldur bara svona venjuleg "smáflensa." 

Forseti Brasilíu er einn þeirra, sem kallar COVID-19 "smáflensu."

Þegar kínverskir snjallsímar sýndu ljóslega örvæntingaröngþveitið í Wuhan í upphafi faraldurs  og svipað blasti við nokkrum vikum síðar á tímabili í New York; heilbrigðiststarfsfólk með grímur hlaupandi með fárveika sjóklinga á börum og vögnum, yfirfullar útfararstofur og kirkjugarðar, mátti öllum vera ljóst, að þetta gat ekki verið nein "smáflensa." 

Það kom tímabil hér á landi, þar sem sumir fóru að gera lítið úr hruninu og nefndu það fyrirbæri "svokallað hrun."  

Var það hraustlega mælt í ljósi þess að 30 þúsund manns lentu á götunni, ef rétt er munað. 

„Óþarfa áhyggjur yfir smá flensu“

Neyðarlyf sem forvarnarlyf á degi hverjum?

Malaríulyfið, sem Bandaríkjaforseti tekur daglega inn sem forvarnarlyf gegn kórónaveirunni, er sérkennilega notað og það meira að segja sem fyrirmynd fyrir aðra, því að sérfræðingarnir í stétt lækna skilgreina það á þann veg, að aðeins sé réttlætanlegt að nota það í neyð ef allt annað bregst.  

Ástæðan liggur í ýmsum hliðarverkunum eins og hjartsláttartruflunum.

Til að leita að einhverri hliðstæðu í hugsunm mætti taka að vegna þess að vatn gæti gert gagn til að slökkva eld ef það kviknar eldur timburhúsi þar sem væri bókasafn;  myndi eigandi hússins fá sér slökkvibíl og úða allt húsið að innan með vatni og froðu daglega sem forvörn við því að það kviknaði í. 

Rannsóknir á aukaverkunum skortir og í sögu læknavísindanna eru of mörg dæmi um slæmar afleiðingar af skorti á rannsóknum og reynslu. 

Þannig háttaði til um undralyfið Thalidomid, sem í ljós kom að olli skelfilegum aukaverkunum.  

Virkar malaríulyfið gegn veirunni?