Hjólin bæta heilsuna, en furðulegt misrétti felst í reglum um rafreiðhjól.

Það bætir heilsuna að nota reiðhjól, en einnig er heilsubót fólgin í því almennt að nota rafreiðhjól og léttbifhjól. 

Það er nefnilega líka líkamleg áreynsla fólgin í því að vera á bifhjóli, mun meiri en sýnist við fyrstu sýn. Þessi skoðun er sett hér fram eftir notkun á reiðhjólum, rafreiðhjólum og léttbifhjóli í alls 16 ár. 

Fyrstu 10 árin, á aldrinum 10-19 ára var eingöngu notast við reiðhjól, og tíu árum síðar í tvö ár. Síðan leið langur tími, 45 ár, þangað til núverandi hjólatímabil hófst. 

Það hefur reynst afar árangursríkt og lærdómsríkt, ekki síst varðandi ýmsar reglur, sem orka tvímælis. 

Alveg fram til síðasta haust giltu gallaðar reglur varðandi gjöld af hjólum, sem lagður var á virðisaukaskattur á sama tíma og sá skattur var felldur niður af rafbílum. 

Er þó stærðar- og þyngdarmunurinn slíkur, að fótknúin og rafknúin hjól skila margfalt meiri árangri í umhverfismálum og líkamshreysti en rafbílar. 

Þessu var þó breytt í fyrra, en eftir stendur, að hér á landi hefur alveg skort á viðleitni til að sníða ákveðna galla af regluverkinu varðandi rafreiðhjól og léttbifhjól. 

Skoðum aðalatriðin og berum saman við önnur lönd. 

Rafreiðhjól og léttbifhjól sem nota á sem mest á hjólastígum, eru með 25 km/klst hámarkshraða. 

Nær væri að hafa hraðann 30 km/klst eins og er til dæmis í Danmörku, Kanada og Bandaríkjunum, því að þá samlagast hjólin betur hraðanum á þeim götumm þar sem er 30 km hámarkshraði. 

Hámarksafl rafhjólanna er 250 vött. Í nokkrum löndum Evrópu er leyft meira afl, allt upp í 500 vött, enda eru 250 vött of lítið afl þegar farið er upp brattar brekkur. 

250 vöttin stinga líka í stúf við það, að í bensínknúnum hjólum, sem mega vera á hjólastígum og gangstígum, er leyfilegt afl allt að fimm sinnum meira, enda eru hjólin fjórum sinnum þyngri. 

Ef eitthvað væri, ættu léttari hjólin, sem valda minni hættu, ekki að vera þessari afltakmörkun háð. 

En, - nú kemur að mesta brandaranum: 

Það er bannað að hafa handgjöf til að stjórna aflinu til hjólanna á rafreiðhjólunum, en hins vegar leyfilegt á fjórum sinnum þyngri og allt að fimm sinnum aflmeiri bensínknúnum vespuhjólum! 

Í nokkrum löndum er handgjöf að sjálfsögðu leyfileg, til dæmis í Kanada og Bandaríkjunum. 

Og hvaða rök eru fyrir því að handgjöf er leyfð í bensínknúnu hjólunum?

Jú, það er vegna þess að þau eru svo þung og þurfa svo mikið afl, að það er ekki hægt að nota fæturna! 

Spyrja má á móti: Af hverju ætti þá ekki við að leyfa handgjöf á rafreiðhjólum eins og á bensínknúnum hjólum?

Ástæðan er sú, að það er afar persónubundið af ýmsum ástæðum hvað viðkomandi hjólreiðamaður þolir varðandi það að nota fæturna. Svipað á við aum og slitin hné. 

Hjá síðuhafa háttar málum þannig, að vegna samfalls hryggjarliða í baki, sem valda því að afltaugar út í fæturna eru klemmdar, eru takmörk fyrir því hve lengi hægt er að vera með fæturna í miklu átaki í hvert sinn.

Þá getur verið gott að vera á rafreiðhjóli, sem býður upp á alla þessa möguleika: Að hjóla með fótafli eingöngu - að nota rafafl eingöngu - að nota fótafl og rafafl samtímis - að endurheimta raforku í hægingu ferðar eða niður brekku. 

Og ástand baksins getur verið misjafnt og þess vegna gott að hlífa því þegar þannig háttar til. 

Þá getur verið gott að stilla notkun handgjafarinnar þannig til, að sem best jafnvægi náist.

Þetta virðast Ameríkumenn vita. 

Með tilkomu rafreiðhjólsins Náttfara hefur síðuhafa tekist að bæta ástand uppslitinna hnjáa og stilla og styrkja hrygginn betur af en áður.  

Að fornu var sagt: Með lögum skal land byggja en ólögum eyða.

Hið síðarnefnda hlýtur að eiga við reglugerðarákvæði, sem eru augljóslega byggð á alröngum forsendum. 

Hvað snertir hjól í svonefndum A1 flokki, bæði rafknúin og bensínkrúin með allt að 15 hestafla 125 cc vél, skortir enn á að við Íslendingar fylgjum skynsamlegum reglum um þau í flestum löndum Evrópu varðandi réttindi og tryggingar. 

Mikil bylting varðandi útskiptanlegar rafhlöður eru nú í gangi varðandi rafhjól í þessum flokki. 

Og bensínknúnu hjólin eyða svo litlu eldsneyti, að heildar kolefnisspor þeirra er líkast til á pari við rafbil af algengustu stærð.  

 

Hreyfing og útivera bæta heilsu

Það munaði bara tíu mínútum hér á dögunum að...

Að sögn "merkasta og mikilhæfasta forseta, sem Bandaríkin hafa átt síðan á dögum Lincolns" svo að vitnað sé í núverandi Bandaríkjaforseta, munaði aðeins tíu mínútum að hann léti sem æðsti yfirmaður Bandaríkjahers hefja stórárás á Íran hér á dögunum; loftárásir á alls um hundrað skotmörk, sem hefði komið af stað stórstyrjöld í Miðausturlöndum, sem enginn hefði fyrirfram getað séð, hvaða framvindu hefði fengið. 

Frásögn forsetans af eðli þess máls á sínum tíma er í fullu samræmi við það sem hann segir núna þess efnis að hann hafi vald til að taka svona ákvarðanir án þess að spyrja þingið um neitt eða að ráðfæra sig við það. 

Þetta hafa þó fyrrverandi og ómerkilegri forsetar en Trump talið sig þurfa að gera, svo sem Lyndon B. Johnson 1964, þegar hann hann stóð fyrir árás Bandaríkjahers á Norður-Víetnam 1964 í kjölfar svonefndrar Tonkinflóaárásar norður-víetnamiskra skipa á skip Bandaríkjamanna. 

Robert McNamara þáverandi varnarmálaráðherra játaði síðar, að réttlæting þessarar aðgerðar og fleiri af hálfu Bandaríkjamanna hefði verið byggð á fölskum forsendum og reynst afdrifarík mistök sem kostaði milljónir manna lífið. 

"Sterkir leiðtogar" okkar tíma á borð við þann bandaríska og þann ungverska gæta þess vandlega að halda fram ítrustu völdum sínum, og slíkt virðist færast í vöxt. 

Nýjasta dæmið núna markar viss tímamót. 

Ungverski forsætisráðherrann fékk þó þingið til að samþykkja einveldi sitt til að stjórna með tilskipunum eins lengi og hann sjálfur vilji án þess að ráðfæra sig við þingið. 

Trump telur sig ekki þurfa neitt slíkt gagnvart bandaríska þinginu. Hann einn geti með tíu mínnútna fyrirvara hafið hverja þá styrjöld sem hann telur nauðsynlega. 

Árás Japana á Pearl Harbour 7. desember 1941 og árásin á New York og Washington 11. september hafa til þessa verið taldar þær mestu á Bandaríkin í sögu þeirra. 

En nú skilgreinir Trump heimsfaraldur COVID-19 sem stærstu árásina, og að þessa árás hafi Kínverjar gert til þess að koma í veg fyrir endurkjör hans. 

Sem auðvitað undirstrikar mikilleik hans. Það er ekki á hverjum degi sem annað af tveimur stærsu efnhagsstórveldi heims hrindir af stað árás á einn mann.

Og úr því að þessi nýjasta árás felur í sér stærsta stríðið, sem háð hefur verið gagnvart Bandaríkjunum, er þess meiri þörf á því að afburða forseti sýni hvers hann er megnugu gagnvart svo hrikalegri ógn. 

Og því stærri sem óvinurinn er, því frekar muni fólkið fylkja sér á bak við mikilhæfan leiðtoga. 

George W. Bush eyddi miklum tíma og fyrirhöfn í það fyrir innrásin í Írak 2003 að láta búa til "sönnunargögn" um það að Saddam Hussein væri í þann veginn að hafa tilbúin gereyðingarvopn, sem "ógnuðu allri heimsbyggðinni." 

Bush taldi mikilvægt að fá samþykki þingsins til að ráðast á Írak og fékk það samþykki á grundvelli tilbúinna gagna, sem notuð voru í mikilli áróðursherferð. 

Vilson forseti taldi samstöðu þings og forseta mikilvæga 1917 þegar Bandaríkin hófu þátttöku í Fyrri heimsstyrjöldinni.  

Yfirlýsing Trumps markar því tímamót að því leyti, að sem mikilhæfasti forseti Bandaríkjanna í 160 ár eigi hann ekki að þurfa neitt slíkt, hvorki að leita álits þingsins né að sýna eða nefna nein gögn, sem styðja mál hans. 

Í hans huga og fylgismanna hans er alvald hans í þessu efni sem og öllum öðrum sem varðar beitingu langöflugasta herafla heims hið sjálfsagðasta mál. 

Og fagnaðarefni fyrir allar þjóðir heims. 

Við lifum á merkilegum tímum. 

 

 

Neitar að láta takmarka völd sín