"Eyðist það, sem af er tekið."

Efasemdarmenn, sem suma hverja má kalla kuldatrúarmenn, hafa lagt áherslu á að tala áhrif vaxtar C02 á lofthjúpinn, líkast til vegna þess, að það er miklu erfiðara að tala þurrð á jarðefnaeldsneyti niður, einkum olíunnar, því að öllum sérfræðingum olíuveldanna sjálfra ber saman um að þar er um að ræða óendurnýjanlega orku. 

"Eyðist það, sem af er tekið," segir máltækið.  

Þegar orkuneyslulínurit fyrir heildarneyslu allra jarðarbúa er skoðað, rýkur olíunotkunin næstum lóðrétt upp í himinhæðir á rúmri öld, en er nú í hápunkti, þannig, að ef áframhaldið er framreiknað, á hún eftir að hrapa jafnhratt. 

Á bloggsíðu Bjarna Jónssonar eru ágætari nánari upplýsingar að finna og ótal rannsóknir styðja þetta allar. 

Engar nýjar olíulindir eru neitt nálægt því eins hagkvæmar og þær helstu eru núna, og því eru endalok olíualdar fyrirsjáanleg. 

Allt tal á blogginu núna um að olían sé endalaus er því út í hött. 

Orkuskipti rædd á opnum ársfundi

Það eru hundrað hektarar í ferkílómetranum.

Merkilegt er að sjá hvernig fjölmiðlar gera ekki hina minnstu tilraun til þess að nota þær mælieiningar í fréttum, sem fólk skilur. 

Gott dæmi er tengd frétt, þar sem fyrst er talað um 400 þúsund hektara, en síðan um milljón ekrur, sem er enn verri tala og segir venjulegu fólki ekki nokkurn skapaðan hlut. 

Það eina, sem þarf, er að vita, að í einum ferkílómetra eru 100 hektarar.

Þá það þarf hvorki snjallan reiknimeistara, tölvu, snjallsía né reiknistokk til að sjá í hendi sér á tveimur sekúndum, að 400 þúsund hektarar eru 4 þúsund ferkílómetrar, af því að í einum ferkílómetra eru eitt hundrað hektarar. 

Klippt tvö núll af tölunni, sem blasir við, og útkoman er ljós.  

Og fólk skilur frekar ferkílómetra en hektara. 4000 ferkílómetrar jafngilda svæði, sem er 200 kílómetra langt og 20 kílómetrar á breidd. 

Vestfirðir eru um 7000 ferkílómetrar og Vatnajökull rúmlega 8000. Eldasvæðið í Kaliforníu er því álíka stórt og hálfur Vestfjarðakjálkinn, hálfur Vatnajökull eða allt Suðurlandsundirlendið. 

Hvort skilst betur; Suðurlandsundirlendið eða milljón ekrur?

Skógareldarnir ná yfir 400 þúsund hektara

Skógrækt er göfugt vandaverk.

"Þá var landið viði vaxið milli fjalls og fjöru."  Þessi grunnsetning um það land, sem landnámsmenn tóku í fóstur og fengu að láni frá afkomendum sínum, segir allt um það, hvernig landsmenn léku síðan landið næstu ellefu aldirnar, þegar þessu viði vaxna landi var eytt. 

Ýmsar afsakanir hafa verið uppi, svo sem að eldgos og harðnandi árferði eigi þar langmestan þátt. 

En eldgos, að meðaltali fleiri en tuttugu á hverri öld, og mörg hver með miklu öskufalli og hamfaraflóðum, höfðu verið í landinu í þau ellefu þúsund ár, sem liðin voru frá síðustu ísöld, án þess að gróðureyðing hefði nokkru sinni verið neitt í líkingu sem hún varð eftir að búseta kom til. 

 

Nú er yfirleitt aldrei farið rétt með grunnsetninguna, heldur alltaf sagt: "Landið var skógi vaxið milli fjalls og fjöru, en í íslensku máli er mikill munur á skógi og viði. 

Viður spannar gróður allt frá víði til skóga á borð við Bæjarstaðaskóg, Vaglaskóg og Hallormsstaðaskóg. Helstu íslensku skógartrén eru birki og reynir. 

En í stað þess að vanda vel það göfuga starf, sem ræktun gróðurs er, virðist sums staðar runnið á stjórnlaust æði í þeim efnum að endurorða setninguna frægu og heimta helst alls staðar sem risavöxnust tré. 

"Í upphafi skyldi endinn skoða" segir máltækið, en risa aspir og önnur erlend barrtré, sem umturna bæði neðan og ofan jarðar út um allt, sýna litla fyrirhyggju.  

Erlend barrtré ofan í gíg Sandeyjar á Þingvallavatni; fögur klettabelti í Stafholtstungum í Borgarfirði, sem verið er að drekkja í hávöxnum skógi, og ótal fleiri svipuð dæmi um fyrirhyggjuleysi blasa víða við. 

Á myndunumm sést hvernin hin hávöxnu tré eru á hraðri leið með að drekkja klettabeltunum, sem áður voru ein helsta prýðin við hina fjölförnu leið, einkum á fögrum og björtum sumarkvöldum. 

Það eru ærin verkefni að vinna í skógrækt og af nógu að taka, þótt reynt sé að vanda vel til verka á þann hátt sem sæmir jafn göfugu starfi og skógræktin er. 

Vigdís Finnbogadóttir er eitt áhrifamesta nafnið í sögu skógræktarinnar og það er ástæða til að leggja hlustir við, þegar hún er farin að segja aðvörunarorð og hvetja til vandvirkni.  

 

 

 

Ösp er til ama og gangstétt gúlpar