Mannfall Tékka samsvarar 600 látnum hér. Kerfið að örmagnast.

Í Tekklandi búa um 20 sinnum fleiri íbúar en hér á landi. Þar hafa nú 20 þúsund látist í farsóttinni og miðað við fólksfjölda samsvar það um 600 manns hér. Hér hafa hins vegar aðeins 30 látist. 

Í umræðunni um þessi mál hefur það loðað við hana hjá mörgum, að skárra sé að lofa sóttinni að fara sínu fram að mestu, því að hvort eð er séu flestir hinna látnu með svonefnda undirliggjandi sjúkdóma, ellihrumleika eða aðra veikleika og að þegar á allt sé litið sé það ekkert svo ýkja slæmt að þessu fólki fækki. 

En reynslan hefur sýnt það margsinnis allt frá upphafi faraldursins og nú síðast hjá Tékkum, að hjá þeim sem nota orðalagið "þegar á allt er litið" virðist oft gleymast, að það er engin endanleg lausn og auðveld að "losna við" sjúklingana. 

Í fyrsta lagið kostar sjúkdómslega mikils fjölda fólksgríða rlegt rými, mannskap og tæki, og með því að legunni lýkur taka líkgeymslur, útfararþjónusta og legstaðir við áður en öll kurl koma til grafar í bókstaflegri merkingu. 

Sá hluti heilbrigiskerfisins sem þetta þarf að annast er nú á barmi þess að örmagnast í Tékklandi eins og víðar, en ef slíkt gerist bitnar það í raun enn neira á öðrum sjúklingum en . 

Heilbrigðiskerfið ræður vart við meira

Margar hliðar á sambýli lágvöruverslana og kaupmannsins á horninu.

Í afar fróðlegu blaðaviðtali við forstöðumann Bónus lágvöruverlananna lýsti hann vel þeim galdri, sem á sínum tíma fólst í því viðskiptamódeli sem sú verslanakeðja og seinna fleiri svipaðra byggðist á.  

Ekki er að efa að tilvisst þessara verslana fól í sér ekki síðri kjarabót í auknum kaupmætti fyrir almenning en kjarabarátta launþegasamtakanna. 

I lok síðustu aldar var gefin út bók um svonefndan Kolkrabba, heiti sem var notað í umræðu þess tíma um fjórtán fjölskyldur sem höfðu meint yfirráð yfir efnhagslífi landsins og sfleidd ítök í landsstjórninni. 

Miðað við umfang lágvöruverslananna annars vegar og Kolkrabbans hins vegar varð það rökrétt afleiðing að gríðarleg pólitískar sviptingar urðu hér á landi upp úr síðustu aldamót sem hafa staðið æ síðan. 

Eitt af því sem virtist vera atriði í því að lokka viðskiptavini í Bónus var að hafa ákveðnar lykilvörur á svo lágu smásöluverði, að það varð lægra en almennt heildssöluverð hjá heildslölunum. 

Mátti taka Coca-Cola sem dæmi um þetta, en á tímabili neyddist kaupmaðurinn á horninu til þess að fara í Bónus til að kaupa kók og styðja þannig við sammkeppnishæfni sína. 

Núna má kaupmaðurinn á horninu muna sinn fífil fegri í Reykjavík, en tugir dreifbýlisverslana eru enn við lýði og glíma við svipuð vandamál. 

Bera sig varla án stuðnings