Minnsta kosti sex stórmál stjórnarinnar stefna í svæfingu eða dráp í dróma.

Eftir að stjórnarsáttmálinn var undirritaður fyrir fjórum árum og stjórnin með að því er virtist tryggan meirihluta, hefði mátt ætla að helstu málin í sáttmálanum yrðu afgreidd á því heila kjörtímabili, sem framundan var. 

En það leið ekki á löngu þar til að orðalag forsætisráðherra þegar hún svaraði spurningum um framgang málefnanna, fór að verða loðið og uppfullt af tískuorðum sem notuð eru þegar verið er að reynt er að lýsa svonefndum samræðustjórnmálum. 

Nú er í viðtengdri frétt minnst á minnst sex stórmál, sem verði svæfð fyrir þinglok, og eru það einkum stærstu mál Vinstri grænna sem verður ekki einu sinni haldið á lífi í öndunarvél, heldur hreinlega send í heilu lagi til baka til föðurhúsa ráðherra.

Greinilega hefur komið í ljós, að vífillengjurnar um þessi mál strax fyrstu ár kjörtímabilsins þýdddu aðeins það eitt, að þær fælu aðeins í sér undanbrögð til að komast hjá því að taka á þeim málum, sem aldrei myndi hleypt í gegn. 

2013 sögðust Árni Páll og Katrín hafa gefið stjórnarskrármálinu góðan grundvöll fyrir framgang. Núna, átta árum síðar, hefur því máli ekki miðað neitt.  

Ríkisstjórnin sögð svæfa stóru málin vegna ágreinings

Minnir á "gatið" austan við gatnamót Laugavegar og Nóatúns.

Sum gatnamót eru þannig í sveit sett að þau eru vandræða í notkun og þar að auki með fleiri óhöppum en eðlilegt er. 

Um eitt slíkt, "gat" í gegnum miðeyju á Laugavegi rétt austan við gatnamótin við Nóatún, stóð styrr árum saman vegna þeirrar slysatiðni sem þar var. 

Þegar banaslys varð þar, var gatinu loksins lokað. En ekki fyrr. 

Mörgum hefur um áraraðir sjálfsagt verið starsýnt á það vandræðraástand, sem ríkir oft á þessum stað, og hefur endurspeglast í hárri tíðni óhappa, árekstra og slysa.  

Inni í gatnamótunum skerast leiðir ökutækja, sem koma úr mörgum áttum, en einmitt við slíkar aðstæður blómstrar léleg umferðarmenning okkar Íslendinga.  

Margir borgarstjórnarmeirihlutar hafa verið við völd í þá áratugi sem liðnir eru síðan þessi vandræða gatnamót urðu til, og það er héðan af út í hött að vera að finna út hver var við völd þegar tekin var ákvörðun um að hafa þau þarna.

Hitt blasir við að slysatjón úr hófi fram er ekki réttlætanlegt. 

Og það er lika ámælisvert að setja hvergi upp merkingar þarna í nágrenninu sem tilkynna um þær breytingar, sem þarna er verið að gera.  

 

Varanleg lokun við gatnamót Lágmúla og Háaleitisbrautar

Tækniframfarir skemma fyrir samanburði á frjálsíþróttaafrekum.

Dæmin um það hvernig tækniframfarir hafa gert íþróttaafrek og íþróttafólk ósambærileg eru óteljandi í sögu íþróttanna. 

Lítið dæmi frá landskeppni Íslendinga og Dana í frjálsum íþróttum sumarið 1950 segir sína sögu. 

Búist var við hörkukeppni og bundu Íslendingar einkum vonir við einn glæsilegasta hóp spretthlaupara, sem nokkur Evrópuþjóð átti. 

Í 200 metra hlaupi 17. júní höfðu fjórir hlaupararar raðað sér í efstu sæti afrekalistans þetta ár með því að hlaupa á 21.5, 21,6, 21,7 og 21,8 sekúndum. 

En fyrsta keppnisgreinin, 100 m. hlaup, í landskeppninni fór herfilega. Báðir íslensku keppendurnir hálf duttu skömmu eftir byrjun og Daninn Shibsbye sigraði. 

Þegar farið var að rannsaka málið kom í ljós að tveir unglingar, sem höfðu komist inn á völlinn fyrr um dagain, höfðu grafið startholur fyrir sig framan við rásmarkið og leikið sér við það að starta úr þeim, og þegar íslensku landsliðsmennirnir hlupu yfir holurnar "spóluðu" þeir í þeim, voru næstum dottnir og komu í öðru og þriðja sæti í mark í stað þess að vinna tvöfaldan sigur. 

Atvikið varpaði ljósi á frumstæðar aðstæður þessa tíma, því að svnefndar startblokkir voru þá ekki komnar til sögu, heldur grófu menn sér startholur sjálfir!  Blokkirnar komu nokkrum árum seinna og þar á eftir fjaðrandi hlaupabreutir úr gerviefninu tartani.

Síðan bættust við hlaupaskór sem ollu svipaðri byltingu og ný gerð af hlaupaskóm er að gera nú. 

Íslandsmet Hilmars Þorbjörnssonar í 100 metra hlaupi, 10,3 sekúndur, frá árinu 1957, ef rétt er munað, stóð í meira en hálfa öld og sýnir best hve góðir íslenskir spretthlaupararar voru.

Fjaðrandi stangir úr sveigjanlegu trefjaefni hækkuðu heimsmetið í stangarstökki úr 4,77 á miðri 20.öldinni í langt yfir 6 metra á tímum ofurstökkvarans Bubka. 

Steratröll lengdu heimsmetið í kúluvarpi um marga metra á sjöunda áratugnum. 

Vísindalegar þjálfunaraðferðir og kastækniatriði eins og snúningur í hringnum í kúluvarpi og stökk á bakinu yfir rána í hástökki gerbyltu þessum greinum. 

Heimsmetið í hástökki hækkaði úr rúmum 2 metrum um 45 sentimetra frá 1956 til 1995. 

Svíinn Stefán Hólm stökk í lokin 59 sentimetra yfir eigin líkamshæð¨!

Sló tveggja daga heimsmet - nýir gaddar opna flóðgáttir