Sumt er ekki á okkar valdi, til dæmis rauði liturinn.

Í júnílok var kannski full snemma fagnað fullnaðarsigri full í baráttunni við kórónaveiruna. 

Það var skiljanlegt í ljósi skilgreininga á borð við "afnám allra takmarkana" og "Ísland eitt með grænan lit á Evrópukortinu", en núna, sex vikum síðar, er öldin önnur, Ísland að fara inn á rautt kort gagnvart útlöndum og rætt um að slaka ekki á takmörkunum.  

Veirustríðið er og verður því í gangi áfram, jafnvel í tvö ár í viðbót, og margt af því sem við verður að etja, er þvi miður ekki á okkar valdi, enda eru aðildarþjóðir að hverju ferðalagi milli að minnsta kosti tvær. 

Litakortið að missa marks vegna bólusetninga

Engir þröskuldar varna því að kvarnist úr þingflokkum.

Hið miskunnarlausa ákvæði um 5 prósenta fylgisþröskuld á landsvísu átti 1999 af hálfu þáverandi fjórflokks að hamla gegn tilurð eins til þriggja manna þingflokka í kosningum. 

Í kosningum síðari ára hefur hins vegar komið í ljós að vegna brotthlaups úr stórum þingflokkum hafa samt orðið til þingmenn utan flokka, sem hafa haft þau áhrif að3 lama "trausta" meirihluta á þingi. Um þá tilhneigingu til sjálfstæðrar tilveru á þingi gætu gilt þessar hendingar úr laginu "Djómenn íslenskir erum við: 

Og þó að þrá þessi hamin sé

og tugtuð til og tamin sé 

og þó með lurkum hún lamdin sé 

hún alltaf leitar samt út. 

 

Svo rammt kveður að þessu að´í fréttaskýringu um daginn var talað um að 32 þingmenn gætu ekki myndað meirihluta á þingi, sem er undarleg stærðfræði; 32 á móti 31.

Þannig hélt ríkisstjórn Steingríms Hermannssonar út til enda kjörtímabils þótt meirihlutafylgi hennar væri enn tæpara og raunar líkara stöðu minnihlutastjórnar. 

En við myndun núverandi borgarstjórnarmeirihluta í Reykjavík virðist það trix hafa virkað að hafa einum meirihlutann með einum fleiri flokkum en beinlínis þurfti. 

Það þýðir að enginn flokkur í meirihlutanum er í algerri oddaaðstöðu og getur því ekki beitt þeirri hótun ef ósætti verður. 

 

Fjöldi flokka á þingi mun vega þungt