Íslenskt andvaraleysi ("þetta reddast") brýst víða fram þessa dagana.

Orðið andvararleysi kemur víða upp í hugann þessa dagana. Fyrir 65 árum var framkvæm sú stefna að láta eina vatnsleiðslu ofan af landi nægja fyrir allt kalt og heitt vatn fyrir Vestmannaeyjar. 

Ef einhver hefur þá heyrt lögmál Murphys nefnt á þeim tíma þá hefur verið teflt á móti henni hinni dásamlegu íslensku reglu, sem oft hefur verið lýst með orðunum "þetta reddast". 

Sem auðvitað var ávísun á þá frétt dagsins í dag að lýsa yfir neyðarástandi í vatnsveitumálum Vestmannaeyinga.  

Í viðtali við Höllu Hrund Logadóttur orkumálastjóra kemur fram að svo mikill skortur sé á raforku hér á landi nú, að ef aðeins ein virkjun í kerfinu, svo sem virkjunin í Svartsengi, falli út, verði allur raforkumarkaðurinn íslenski í uppnámi.  Með þessu fylgja misvísandi fréttir um að annars vegar sé þetta því að kenna að ekkert sé virkjað, en á móti frétt um að rannsókn sérstakrar nefndar á orkumálum leiði það í ljós að auðvelt sé enn að nýta virkjaða orku miklu betur og nýta ávinninginn af því. 

Benda má á ágætis pistil Bjarna Jónssonar um þetta efna.  

Toppurinn á Keili hefur hreyfst til