Tveggja ára þróun.

Þegar ég fór inn í Bása í fyrravetur í myrkri brá mér nokkuð í brún við það að þurfa að sýna hina mestu aðgát við að komast leiðar minnar á móts við vaðið yfir í Langadal. 

Þá þegar rann vatn um allt svæðið við Álfakirkju og vegna þess að ég hafði ekki verið þarna á ferð í nokkur ár varð mér ljóst að róttækaqr breytingar höfðu orðíð á þessu svæðí vegna breytts vatnaflæðis á þessu svæði. 

Það er ekki einfalt að fara út í miklar aðgerðir til mótvægis við þetta því að eitt af því sem er heillandi við svæðið er það að láta það sem mest í friði fyrir framkvæmdum og lofa því að þróast sjálfu af náttúrulegum orsökum. 

Eins og er hef ég persónulega ekkert á móti því þótt nýtt viðfangsefni bætist við í aksturinn þarna inn eftir því að hvort eð er þarf að fara yfir ár þar á vöðúm og leysa verkefni sem geta verið krefjandi. 

Á hinn bóginn hafa verið gerðir varnargarðar þarna utar og því fordæmi fyrir aðgerðum til að auðvelda mönnum för. 

Mér finnst mest um vert að Vegagerðin lagfærði leiðina mikið eftir gosið í vor en hún var orðin mjög leiðinleg og erfið í fyrra eftir vatnavexti í ánum. 

Krossá er að taka landið