Íslands þúsund ár

31.3.2011 | 11:30

Heimild í hæsta gæðaflokki til framtíðar.

Umfjöllun Kastljóssins í gærkvöldi og aldeilis einstakt viðtal um beiðni útlendra tíumenninga um íslenskan ríkisborgararétt á silfurfati með afbrigðum gegn því að þeir færi með sér 1700 milljarða inn í íslenskt hagkerfi á eftir að verða ein af dásamlegustu heimildunum um andrúmsloftið á Íslandi síðustu tíu árin.

Jónas Hallgrínsson notaði orðin "hnípin þjóð í vanda" um hugarástand þjóðarinnar á fyrri hluta 18. aldar.

Viðtalið í gær lýsti hugarástandi okkar á sinn hátt, því að þessi uppákoma hefði ekki verið hugsanleg nema vegna þess hvernig hér er í pottinn búið.

Þetta er svo magnað, vegna þess að það getur í senn verið dæmalaus farsi eða dæmalaus harmleikur, að svona kemur upp.

Hvers vegna koma erlend gagnaver eða erlendar lánastofnanir ekki hingað, nema að þessir tíumenningar standi að því?

Hvaðan koma þessir 1700 milljarðar sem allt í einu skjóta upp kollinum?

Ef þessir 1700 milljarðar eru til, hvaða trygging er þá fyrir því að þeir verði ekki síðar notaðir til þess að kaupa til dæmis allan íslenskan sjávarútveg eins og hann leggur sig? Tíumenningarnir verða jú íslenskir ríkisborgarar og mega valsa um í íslensku hagkerfi eins og þeim sýnist og munu eiga auðvelt með að réttlæta það að ganga á orð sín þess efnis að þeir hafi engan áhuga á því að eignast íslenskar auðlndir.

Hannes Smárason lýsti því vel í tímaritsviðtali hvernig hann á örfáum árum byggði upp peningaveldi upp á tugi og jafnvel hundruð milljarða króna með því að kaupa "hæfilega skuldsett fyrirtæki" fyrir lánsfé, gera þau skuldlaus og versla með þau á nýjum og nýjum kennitölum þar sem "viðskiptavild" þeirra ykist um tugi milljarða við hvern fjármálagerning.

Þetta þótti "tær fjármálasnilld".

Með hóp hinna nýju Íslendinga er frægur snillingur af þessu tagi, frægur fyrir yfirburða færni sína við að gera mönnum kleift að komast hjá því að greiða skatta og kann öll 2007-trixin öðrum mönnum betur svo orð fer af.

Vitum við mikið um hvað hann mun hafa uppi í erminni þegar hann er kominn með starfsemi sína í íslenskt skjól innan Schengen?

Hugarástand íslensku þjóðarinnar, sem er blanda af eymd og ágirnd, nagandi minnimáttarkennd og hroka, yfirlæti og draumórum í senn, endurspeglast nú hvað eftir annað í hinum ótrúlegustu uppákomum sem sýna, að öll þessi síðustu tíu ár hefur ekkert breyst hvað þetta varðar.

Drifkrafturinn er sá sami: "Take the money and run", skítt með afleiðingarnar síðar meir og hagsmuni komandi kynslóða.