Hleranir sjálfsagt mál hér á landi.

Í raun eru símhleranir sjálfsagðar hér á landi og óhugsandi að "símhlerunarhneyksli" geti komið upp hér.

Fyrir nokkrum árum kom fram að símar hefðu verið hleraðir hjá mörgum íslenskum stjórnmálamönnum í Kalda stríðinu og þrátt fyrir nokkra umræðu um þær um stund, dó hún út og aldrei kom til greina að biðja viðkomandi afsökunar eða kafa nánar niður í málið. 

Öðru máli gegndi um svipað mál í Noregi, sem var kannað til hlítar og birt afsökunarbeiðni. 

Ég hef áður í þessum pistlum sagt frá rökstuddum grun um ótrúlega víðtækar símahleranir síðsumars 2005 í framhaldi af sérstakri æfingu á vegum NATÓ þar sem æfð voru viðbrögð við aðgerðum "umhverfishryðjuverkamanna", en sá skilgreindi hópur þótti greinilega hættulegri en nokkur annar hér á landi og ógna mest öryggi landsmanna. 

Ekki urðu nein viðbrögð við þessu og virðist svo sem Íslendingar sætti sig við þá miklu skerðingu á persónufrelsi og friðhelgi einkalífs sem hleranir eru, og sætti sig líka við að enginn í þjóðfélaginu geti verið óhultur fyrir hlerunum. 

Hins vegar er slíkt ástand talið hneyksli erlendis og óþolandi. 

Allir vissu um hleranir