Rússland Pútíns.

Anna Politkovskaja galt fyrir það með lífi sínu 2006 að hafa flett ofan af þeim glæpum og spillingu sem ráða lögum og lofum í Rússlandi.

Bókin "Rússland Pútíns" var kornið sem fyllti mælinn, því að hún upplýsti ekki aðeins um það hvernig glæpamönnum tókst að stela fyrirtækjum landsins, allt frá smáfyrirtækjum upp í risafyrirtæki, heldur líka um það hvaða aðferðir voru notaðar til þess (dæmi sést í bókinni "Sagan sem varð að segja") og hvernig mafían hafði ráðamenn, dómara og stjórnmálamenn allt upp í toppinn Pútín í vasanum. 

Morðið á Önnu og það, að það var ekki upplýst, var ekki aðalatriðið fyrir glæpahyskið út af fyrir sig heldur aðvörunin sem það sendi blaðamönnum Rússlands: Nú vitið þið hvar þið farið yfir strikið og ef þið haldið þessu áfram eruð þið bara að spila rússneska rúllettu með það hvert ykkar verður skotið næst án þess að náist í morðingjann.

Vald óttans er gríðarmikið.  Eitt morð á blaðamanni nægir til að þagga niður í þúsund í krafti óttans sem sáð er meðal þeirra. 

Nú eru liðin rúm fimm ár síðan Anna var myrt og mafíunni þykir kannski vera farið að slakna á mætti ógnarinnar og kominn tími til að endurnýja hana. 

Morðið á Khadzhimurad Kamalov virðist sams konar og morðið á Önnu og eðlilegt framhald málsins verður langlíklegast það, að það upplýsist aldrei. 

Rétt eins og þegar Anna var skotin má búast við hástemmdum yfirlýsingum ráðamanna um að allt verði gert sem hægt er til að upplýsa morðið. 

Þetta var sagt 2006 og reyndist innantómt snakk.  

Í orðalaginu "allt verði gert sem hægt er" felst nefnilega það, að allt sem hægt verður að gera verður ekki neitt. 

Blaðamaður í Rússlandi drepinn

Athugasemdir

[Tómas (IP-tala skráð) 16.12.2011 kl. 22:38]

Þetta er ekkert nema spilling.
Hver var við völd þegar Anna var drepin?
Var það ekki pútín sjálfur,

Þessi maður er monster og alveg pottþétt að hann eða hans fylgismenn fyrirskipa þessi morð. þetta ber allt þess keim.

[Ómar Ragnarsson, 16.12.2011 kl. 22:48]

Þegar svona ástand ríkir þurfa æðstu stjórnendur yfirleitt ekki að fyrirskipa eitt eða neitt því að handlangarar þeirra sjá sjálfkrafa um það sem gera þarf og sjá til þess að hinn æðsti geti sagt með sanni að hann hafi ekki hvorki skipað fyrir um neitt né vitað um það.