Eðlilegt að stórmál sem þetta sé tekið á dagskrá.

Auðvitað er það bagalegt að dýrmætur tími í nefndarvinnu á Alþingi, sem nota hefði þurft til að fjalla um nýja stjórnarskrá, sé skertur vegna þess tíma sem Landsdómsmálið tekur.

En Landsdómsmálið er svo einstakt og mikilvægt í tengslum við uppgjörið eftir Hrunið, að sú ákvörðun Ástu Ragnheiðar Jóhannesdóttur að taka málið á dagskrá er eðlileg að mínum dómi og einnig það að hún eins og aðrir þingmenn greiði atkvæði um málið úr því að kærandinn í því er Alþingi sjálft. 

Lýðræðisleg niðurstaða

Athugasemdir

[hilmar jónsson, 23.1.2012 kl. 19:35]

Gæti ekki verið meira ósammála Ómar.

Málið var komið í eðlilegan farveg. Tillaga Bjarna hafði klárlega þann tilgang að þæfa málið og þynna það út þar til það verðu hinni frægu gleymsku og áhugaleysi Íslendinga að bráð.

Staðan í málinu nú, dregur verulega úr von þjóðarinnar um að marktækt uppgjör munni nokkurn tíma fara fram.

[Halldór Björn (IP-tala skráð) 23.1.2012 kl. 20:10]

Málið var að Landsdómur var búinn að dæma 4 ákæru liði af 6 hæfa til dómtöku,og vísa 2 frá, og taldi meiri líkur en minni, á því að Landsdómur muni dæma sekt, í þessum 4 ákæruliðum.

Og það virðist vera algjör réttafarsleg nuðgun, að dómsmálaráðherra, og löggjafasamkundan, fari að skipta sér af dómsmáli, sem þegar er byrjað að dæma í,Vonandi að hin nýja stjórnarskrá komi í veg fyrir svona slys, því þarna sýndi dómsmálaráðherra forseti Alþingis, og margir þingmenn, dómgreindarskort á mjög háu stigi.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 23.1.2012 kl. 20:15]

Tek algjörlega undir þetta með þér Ómar.  Lýðræðið sigraði þarna, hvernig svo sem málið fer í meðferð þingsins.  Þá er ég sammála Ástu Ragnheiði, það var ekki annað hægt fyrst lögfræðingar þingsins komust að þeirri niðurstöðu að málið væri þingtækt.  Ég skil ekki þessa heift og reiði.  Málið fær sína þinglegu meðferð og hver niðurstaðan verður er okkar að taka því. 

[Ómar Ragnarsson, 23.1.2012 kl. 20:39]

Alþingi er kærandi í málinu og alþingismenn urðu í upphafi að taka til þess afstöðu í atkvæðagreiðslu, hverja ætti að kæra og hverja ekki.

Það gerðu þeir. 

Rétt eins og kærendur geta ákveðið að fara út í kæru og þá einnig, hverja eða hvern á að kæra, geta þeir líka dregið til baka kærur með sömu aðferð og þegar þeir kærðu í upphafi, þ. e. atkvæðagreiðslu. 

Ef forseti Alþingis og innanríkisráðherra töldust vanhæfir til að taka þátt í atkvæðagreiðslunni, hvað þá um marga aðra alþingismenn sem voru að taka afstöðu til fyrrum foringja sinna, vina og samstarfsmanna ? 

Sem aftur leiðir til fyrri niðurstöðu minnar varðandi Landsdóm, niðurstöðu, sem ég komst að fyrir 50 árum, þ. e. að lögin um Landsdóm væru ónýt vegna þess að þingmenn væru settir í aðstöðu sem þeir réðu ekki við. 

[Halldór Björn (IP-tala skráð) 23.1.2012 kl. 21:18]

Alþingi (Löggjafasamkoman) var búin að senda þetta mál frá sér,og á ekki að skipta sér neitt frekar af dómsvaldinu,enda var dómsvaldið búið að ákæra í 4 ákæruliðum.

Og ef ráðherran fyrrverandi fær ekki tækifæri, að bera af sér þessa 4 ákæruliði, og sanna sakleysi sitt, þá er það brot á mannréttindum,því Landsdómur telur meiri líkur en minni á sekt, í þessum 4 ákæruliðum.

Það er alveg kristal tært að skólar landsins, verða nú að taka upp kennslu í gagnrýnni hugsun,bæði fyrir nemendur sína og ekki síður fyrir marga ráðherra og þingmenn.

[Ómar Ragnarsson, 24.1.2012 kl. 00:22]

Hin nýja stjórnarskrá myndi koma í veg fyrir svona slys, því að hún afnemur Landsdóm.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 24.1.2012 kl. 13:19]

Annars er landsdómur í sjálfu sér ekki vandamálið heldur þeir sem stjórna.  Rétt eins og bíll er drápstæki í höndum afglapa, en er ekki sjálfur slíkur.

[Jón Logi (IP-tala skráð) 25.1.2012 kl. 10:05]

Kærandi getur alltaf dregið kæru til baka. Hins vegar getur ákæruvaldið líka kært...