Nýjar myndir sýna sláandi mun á virkjanakostum.

Þessi pistill er tengdur við frétt mbl.is af Mjólkárvirkjun i Arnarfirði en með sláandi nýjum myndum af jarðvarmavirkjunum. 

Mjólkárvirkjun er rennslisvirkjun með tæru vatni, pottþéttur og þrautreyndur virkjanakostur. Engin myndun er á aurseti í lónum sem fyllast af drullu og verða ónýt eins og hjá virkjunum jökulfljóta. 

Við Mjólkárvirkjun eru lágmarks umhverfisáhrif og framkvæmdirnar afturkræfar þar sem hver komandi kynslóð getur rifið mannvirkin og komið öllu í fyrra horf ef hún vill.

Sjálfbær þróun, endurnýjanleg orka, eilífðarvél. Nýting vatnsaflsins er hátt í 100%.  

Mjólkárvirkjun hefur augljóslega miklu minni umhverfisáhrif en áætluð Hvalárvirkjun í Ófeigsfirði, þar sem mörgum fallegum fossum og sérkennilegu landslagi hins ósnortna víðernis Ófeigsfjarðarheiðar yrði spillt.   

En lítum nú á nýjustu myndirnar af nokkrum háhitavirkjunum og skoðum þær ofan í kjölinn. Munurinn á þessum virkjunum og Mjólkárvirkjun er sláandi. Á myndunum hér fyrir ofan er horft í átt til hinnar nýju Hellisheiðarvirkjunar, sem er fjær á myndinni, en nær okkur eru tvær tjarnir sem affallsvatn frá virkjunni er þegar farið að búa til.

Þarna var áður lítil tjörn, Draugatjörn, sem nú er orðin stór vegna affallsvatns frá virkjuninni sem rennur í hana og hefur auk þess myndað aðra nýja tjörn fjær.

Það sem gerir þetta fréttnæmt er það að í forsendum fyrir þessari virkjun var það skilyrði að notuð yrði niðurdæling til að koma þessu vatni ofan í jörðina og koma af stað hringrás sem gæti lagfært þá ljótu tölu, að aðeins 13% orkunnar nýtist en 87% fara óbeisluð út í loftið eða renna í affallsvatni frá virkjuninni. Það er mikill munur á 13% og nær 100% nýtingu vatnsaflsins í Arnarfirði.

Niðurdælingin hófst í fyrra en ljóst er að hún skilar ekki meiri árangri en þetta. Höfum í huga að til þess að svona affallslón fari að myndast þarf jörðin fyrst að mettast af vatni og grunnvatnsstaðan að hækka nóg til þess að vatnið verði sýnilegt. Og virkjunin hefur ekki starfað lengi miðað við það að hún eigi að geta enst í 50 ár. Það er líka mikill munur á þeirri stuttu endingu og eilífðarendingu virkjunar vatnsaflsins í Arnarfirði.

Eftir 50 ár verður orka Hellisheiðarvirkjunar tæmd. Hvar eiga börn og barnabörn okkar þá að fá rafmagn í staðinn ef búið verður að vikja allt sundur og saman á nær öllum Reykjanesskaganum?

Niðurdælingin hefur valdið ónæði af manngerðum jarðskjálftum í Hveragerði í 15 kílómetra fjarlægð og einhverjum skemmdum á húsum þar. Skjálftahrina kom í fyrrahaust og aftur um daginn og spurningar vakna: Koma hrinurnar þegar niðurdælingin var hafin, svo að það varð að hætta henni áður en Hvergerðingar urðu of argir? Er það vegna þessa sem lónin myndast?  Er það af þessum sökum að niðurdælingardæmið gengur ekki upp?

Engar upplýsingar er að hafa. Þetta er enn einkamál inni í fyrirtækinu.

Landi hallar frá þessu svæði vestur til vatnsbólasvæðis höfuðborgarsvæðisins. Hvernig verður staðan eftir nokkra áratugi?

Lítum næst á Svartsengisvirkjun sem er hér á myndinni fyrir ofan. Þar þenjast affallslón út og hækka með hverju ári, fara brátt að sökkva vegum og hefur borist til eyrna að búast megi við að grafa þurfi langan skurð með miklu umhverfisraski um stórt ósnortið svæði til þess að veita því í burtu.

Bláa lónið verður æ minna inni í þessu vatnasvæði. Bláa lónið er og hefur verið hið besta mál, en tölur benda til að orkan verði tæmd eftir nokkra áratugi og Bláa lónið ásamt Hitaveitu Suðurnesja kulnuð fyrirbæri.

Bláa lónið réttlætir ekki öll þau ósköp af lónum sem þegar hafa myndast og eiga eftir að margfaldast á næstu áratugum í þessum virkjunum og öðrum sem verið er að gefa grænt ljós á.

Skammt suðvestan við Svartsengisvirkjun er gígaröðin Eldvörp, sex kílómetra löng, mynduð á sprungu vegna reks meginlandanna. Hér sjáum við hluta þessarar gígaraðar þar sem búið er að planta niður einni tilraunaholu. Fara þarf austur að Lakagígum til að sjá hliðstæðu og gígaraðir og móbergshryggir eins og eru hér á landi er hvergi að finna annars staðar í heiminum.

Hvergi annars staðar í heiminum gengur neðansjávareldfjallahryggur á flekaskilum meginlanda á land eins og á hér á Reykjanesi og Reykjanesskaganum. 

Þessi heimsundur eru nokkra kílómetra frá aðal alþjóðaflugvelli landsins og algerlega vannýtt tækifæri við Eldvörp til að leyfa ferðafólki að upplifa þar ósnortna náttúru einstæðs eldfjallalandslags. Gamall göngustigur, Árnastígur, liggur þvert yfir norðurhluta Eldvarpa. Þar mætti setja upp fyrir ferðamenn sýnishorn af lifsbaráttu fyrri kynslóða, gangandi vermenn með poka sína.

"Survival", barátta við óblíð náttúruöfl, lífsbaráttusaga fyrri kynslóða, nokkuð sem sívaxandi hluti ferðafólks vill sjá og upplifa.

Í Sundvörðuhrauni, rétt hjá, eru kofarústir á vel földum stað, líkast til felustaður Grindvíkinga sem flúðu þangað meðan Tyrkjaránið gekk yfir.

En nú er verið að gefa grænt ljós á að gera á þetta svæði að virkjunarsvæði með borholum, gufuleiðslum, vegum, stöðvarhúsi, skiljuhúsi og háspennulínum. Þessi eina tilraunahola, sem komin er, verður eins og krækiber í því helvíti.

En það sem verra er, - og nú verður munurinn á Mjólkárvirkjun og svona virkjun enn meira sláandi, -orkunni þarna á að pumpa upp úr sameiginlegum jarðhitageymi Eldvarpa og Svartsengis sem þar með mun tæmast enn hraðar en ella. Tölur benda til að það taki aðeins um 30 ár!

Orkusölusamningar verða þá í uppnámi og lokaniðustaðan, sem afkomendur okkar munu standa frammi fyrir sú, að það verði enginn arður af virkjuninni heldur tap, sem þeir verði að borga og standa í ofanálag uppi með svæði sem spillt var og eyðilagt í ofurgræðgi núlifandi kynslóðar.

Utar á Reykjanesi er Reykjanesvirkjun, ný virkjun sem þó hefur þegar getið af sér vaxandi affallslón.

Þar er líka sóst eftir stækkun þótt það muni kosta að virkjunin endist mun skemur fyrir bragðið og því þrýst í gegn að gera svipað við Stóru-Sandvík og í Krýsuvík þar sem bæði móbergshryggurinn Sveifluháls og helsta ósnortna hverasvæði Reykjanesskagasins sem yrðu tekin í nefið.

Engar marktækar rannsóknir liggja fyrir á því hvort verndarnýting svæðisins sem eldfjallagarðs fyrir ferðafólk gæti gefið mun meiri tekjur en ef það yrði virkjað sundur og saman.

Til að sjá álíka eldfjallagarð þarf að fara yfir þver meginlönd, hálft Kyrrahaf og þar á milli eyja í eldfjallagarð, sem dregur að sér þrjár milljónir manna á ári.

Milli Nesjavallavirkjunar og Þingvallavatns hefur myndast affallslón og er sagt að vatnið frá virkjuninni renni í átt frá vatninu í áttina að Henglinum, og hallar þó landi þangað upp en hins vegar niður að vatninu. Fundist hefur arsen í Þingvallavatni og kvikasilfur í urriðanum þar en engar viðvörunarbjöllur hringja þó.

Rennum augum norður í land.

Við Þeystareyki er aðeins verið að byrja að bora tilraunaholur en samt hefur þegar myndast þar vaxandi affallslón. Hægt væri að láta fimm borteiga með stefnuborunum nægja, en fimmtán skulu þeir verða.

Ég hef áður sýnt í pistli hvernig vaðið er með borteiga inn að fallegustu hverunum.

Bjarnarflagsvirkjun er aðeins 3 megavött en samt rennur þar affallsvatn bæði ofan jarðar og neðan í átt að Mývatni sem er í aðeins 4 kílómetra fjarlægðar og landi hallar beint þangað.

Vatnið í Grjótagjá, sem áður var kristaltært, er nú orðið bláleitt.

Þar á að gera 30 sinnum stærri virkjun með loforði um niðurdælingu, sem yrði í fjórum sinnum minni fjarlægð frá hótelum og byggð en er á Hellisheiði. Hvernig verður sú niðurdæling auðleystara vandamál þar en við Hellisheiðarvirkjun?

Á að bjóða upp á "jarðskjálftaferðamennsku" þar sem aðdráttaraflið muni felast í vökunóttum í skjálfandi rúmum og nýjum brotnum eða hrundum veggjum á hverjum morgni? 

Eru menn tilbúnir til að spila áhættuspil með hið einstæða samspil jarðmyndana og lífríkis, sem Mývatn er og hefur verið þungamiðjan í aðdráttarafli Norðausturlands?

Fyrst bláleitt vatn frá 3ja megavatta virkjun er komið í Grjótagjá, hvað um bláleita affallsvatnið frá 30 sinnum stærri virkjun?

Hinum megin við Námasskarð má líta sístækkandi lón affallsvatns frá Kröfluvirkjun, sem hefur myndast í tíu kílómetra fjarlægð frá virkjuninni og gefur tóninn.

Á neðri myndinni er horft til norðurs og er Kröfluvirkjun við sjóndeildarhring efst á myndinni. .

Spurning Ómars Smára Ármannssonar brennur á vörum: "Á þetta að verða allt svona?"

Er það svona sem við ætlum að skila landinu til kynslóða framtíðarinnar, - kulnuðum og ónýtum háhitavirkjanasvæðum, sem af græðgi voru tæmd af orku eins hratt og unnt var í stað þess að fara af stað rólega og örugglega og haga málum þannig í samræmi við alþjóðlegar skuldbindingar okkar um sjálfbæra þróun að orkan entist á þann hátt að svæðin fengju tíma til að endurnýja sig með innstreymi, sem var jafnmikið og útstreymið?

Og í ofanálag hafi útblástur brennisteinsvetnis þegar fyrir nokkrum árum, áður en Hellisheiðarvirkjun var gangsett, verið slíkur að í Reykjavík stóðst andrúmsloft í meira en 40 daga á ári ekki lágmarkskröfur Kaliforníuríkis um loftgæði.

Á rányrkja af áður óþekktri stærð beint í kjölfar fjármálahruns að verða að helsta afreki okkar og minnisvarða um ókomna tíð ? 

Nú eru forsetakosningar í aðsigi. Hingað til hafa íslenskir ráðamenn einróma logið því að útlendingum og okkur að við séum að öllu leyti í virkjunum okkar  til fyrirmyndar varðandi sjálfbæra þróun og nýtingu hreinna og endurnýjanlegra orkugjafa?  Hvaða forsetaframbjóðendi mun lýsa því yfir að hann muni segja sannleikann um þessi mál, verði hann kjörinn?  Enginn? Einn? Fleiri?

P. S.

Fyrir þá sem vilja vita og sjá meira má geta þess að þessi pistill er í framhaldi af pistli, sem ég skrifaði 5. maí og var tengdur við frétt á mbl.is þann sama dag með yfirskriftinni: "Verður þetta alltaf svona?"

Pistill minn bar nafnið "Já, það varð svona og það verður svona."  Með honum voru myndir af borteigum og fleiru á nokkrum virkjanasvæðum.

Síðar var fylgt eftir með annarri frétt á mbl.is daginn eftir, 6. maí í tengslum við þennan pistil minn.

     

Stækkun virkjunarinnar kostar hálfan milljarð

Athugasemdir

[Valdimar Thor H. (IP-tala skráð) 16.5.2012 kl. 03:32]

Sú orka sem kemur úr iðrum jarðar er vatn, heitt vatn og gufa. Þegar hverflar á yfirborði jarðar hafa snúist í samræmi við þann kraft sem upp úr jörðu kemur í þessu formi, þá verður til affall sem hefur kólnað um of til að fara annan hring. Það safnast í lón, læki og ár af þeirri einföldu ástæðu að það magn vatns og gufu, sem nær að knýja hverfla aflsvirkjunar, verður ekki rekið til baka eins og óþægur krakki, niður um sprungur og göt. Ef það væri hægt, þá myndi væntnlega vera til lítils að virkja háhitasvæðin, ef þarf að beita sömu orku og kom upp, til að koma affallinu niður aftur, eða hvað...??

[Valdimar Thor H. (IP-tala skráð) 16.5.2012 kl. 03:41]

Þessi grein Ómar er í tíma skrifuð og tekur m.a. á þeim vanda sem fylgir jarðhitavirkjunum. Þær eru svo sannarlega ekki eins umhverfisvænar og haldið hefur verið fram af hagsmunaaðilum. Þær munu alltaf skila yfirborðinu í verra ásigkomulagi en áður; affall og brennisteinsmengun svo dæmi séu tekin.

[Jónas Pétur Hreinsson, 16.5.2012 kl. 06:31]

Varðandi Eldvörp. Þá má gera ráð fyrir að eftir einungis 15 ár verði nýting úr jarðhitageyminum orðin það léleg að varla fáist nýtanleg gufa til virkjunar. Þetta sést best á að um 600 metra djúp borhola við Svartsengi er þegar orðin "þurr" (hola númer 10 nánar tiltekið). Þessi 30 ár miðast við að tæma jarðhitageymin alveg þannig að virkjun þarna er enn stærra glapræði en Ómar reiknar með.

[Snorri Sigurjónsson (IP-tala skráð) 16.5.2012 kl. 08:47]

Einstaklega góð framsetning hjá þér Ómar.  Þessar útskýringar með myndastuðningi sýna svo rækilega fram á hversu arfavitlausar framkvæmdir af þessu tagi geta verið ef ekki er varlega farið. Hið sorglega er að fólk neitar að trúa viðvörunarorðum, allt í skjóli  vafasamrar atvinnusköpunar sem engu mun skila nema skammtímagróða fárra.  Ámælisvert er að menn skuli reka áróður fyrir svona hugmyndum og drekkja þannig raunverulegum hagsmunum okkar og spilla fyrir möguleikum komandi kynslóða í þessu landi.  Gott hjá þér að taka dæmi um sjálfbæra virkjun.  Sjálfur er ég viss um að við gætum verið sjálfum okkur nóg með rafmagn og hita án þess að stórspilla náttúrinni.

[sigurður sunnanvindur (IP-tala skráð) 16.5.2012 kl. 09:57]

Takk Ómar, þú ert í hlutverki pörupilts H.C. Andersen sem benti á að keisarinn var berrassaður!

Jarðfræðingar sem gagnrýna þetta eiga fyrir höndum að leita sér að störfum utan orkugeirans

Þú gleymdir Nesjavallavirkjun! Þar er ástandið sambærilegt við Kröflu, hluta borholuvatns og hluta skiljuvatns er dælt niður, hinn hlutinn streymir í vatnsmiklum heitum læk og myndar lón sunnan Grafningsvegar þar sem vatnið hripar niður í sprungur og kemur fram við norðurenda Nesjahrauns í grænni og slímugri ylströnd. Í stað þess að efla og auka niðurdælingu var fjárfest í kæliturni sem hefur það hlutverk að kæla spillivatnið áður en því er dempt í Þingvallavatn!

Nesjavallavirkjun var upphaflega 60MW raforkuver þar sem allur spillivarmi nýttist til að hita kalt vatn í 80° og því dælt til Reykjavíkur og notað til hitaveitu. Þar að auki var gert ráð fyrir því að geta í framrtíðinni notað gufu til að hita þetta vatn yfir 100° til að auka afl hitaveitunnar í viðlögum í kuldaköstum.

Seinna urðu menn gráðugir, boruðu meira og notuðu alla fáanlega gufu til að tvöfalda raforkuframleiðsluna en verða að henda nær öllum spillivarmananum frá stækkununni og geta ekki lengur skerpt á hitaveituvatninu í viðlögum. Aukin raforkuvinnsla varð því til að minka hámarksafl hitaveitunnar þar sem lögnin til Reykjavíkur annar ekki að flytja spillivarmann frá stækkuninni.

Þrýstifall á vinnslusvæði Nesjavallavirkjunar er tvöfalt hraðara eftir stækkun virkjunarinnar og engin merki um að stöðugum jafnvægisþrýstingi sé náð. Þarna er því gengið á forða og virkjun á þessum hraða á meira skylt með námurekstri.

Til er skýrsla þar sem sérfræðingar ÍSOR velta því upp hvort drepa þurfi á vélum 2030 eða 2050 og hversu lengi svæðið sé að jafna sig þannig að aftur sé hægt að framleiða raforku -Sú skýrsla hefur ekki farið hátt og skuldsett OR má illa við umræði sem styggir lánadrottna.

Ofnýting jarðgufu er þekkt fyrirbæri á þekktum jarðhitasvæðum á Nýja Sjálandi og Kaliforníu og þar hafa menn dregið úr afköstum virkjana og borað út um víðan völl til að "stækka námuna"

Það er í raun glapræði að leyfa virkjanir í Bjarnarflagi og Þeystareykjum án þess að LV geti sýnt fram á að fyrirtækið ráði við niðurdælinguna áður en farið er í verulega fjárfestingu. Skynsamlegt er að virkjanaleyfi fáist aðeins fyrir einni 45 MW vél í einu og ekki fáist leyfir fyrir stækkun nema að sýnt sé að slík nýting sé sjálfbær.

Þögn jarðhitageirans er farin að skera verulega í eyrun.

Setja ætti í lög að ekki megi nýta jarðhita umfram sjálfbæra enurnýjun varmans.

Annað er rányrkja sem bitnar á börnum okkar.

[sigurður sunnanvindur (IP-tala skráð) 16.5.2012 kl. 10:09]

Í jarðhitavirkjununum starfa margir glerflínkir vélstjórar.

Ég hef alltar saknað þess að þeir blandi sér ekki í umræðuna.

Þeir eru í sambærilegri stöðu og vélstjóri á togara sem sér fram á að verða olíulaus í veiðiferðinni!

Það þykir fátt verra til afspurnar fyrir vélstjóra til sjós en að vera dregnir olíulausir til hafnar!

[Jónas Pétur Hreinsson, 16.5.2012 kl. 10:15]

Það gegnir reyndar furðu að Stóra Sandvík skuli ekki vera í bið eða verndaflokki. Í fyrsta lagi er þarna eitt stærsta kríuvarp landsins og þar sem krían er friðuð ættu varplönd hennar að vera friðuð. Þar fyrir utan eru ekki til neinar mælingar um hvort yfirhöfðu sé einhver jarðvarmi þarna til að virkja. Með Rammaáætlun fylgja engar heimildir um neina mælingu á þessu svæði yfir höfuð. Þar hafa einfaldlega ekki verið gerðar neinar yfirborðsmælingar af Orkustofnun til að meta hvort jarðvarmi fynnist eða þess ekki getið eins og fyrr segir í upplýsingum með Rammaáætluninni.

[Jónas Pétur Hreinsson, 16.5.2012 kl. 10:21]

Mér var tjáð af jarðfræðingi að svæðið við Sveifluháls væri í raun ekki virkjanlegt vegna eðlis jarðlaga og hvernig jarðhitageymirinn undir svæðinu væri. Allar líkur væru á að einungis fengjust svo kallaðar "þurrar holur" ef borað yrði þar. Svo er annað atriði sem bent var á og það er hættan á að sprenging yrði í slíkum holum líkt og gerðist í holunni við Seltún fyrir nokkrum árum. Mikil mildi þýkir að engin skyldi slasast þá en sú sprenging þeytti grjóti og drullu í allt að einn og hálfan kílómetra frá holunni. Það eru all nokkur merki um slíkar sprengingar á svæðinu og er grænavatn tildæmis gígur eftir slíkt sprengigos.

[Eyjólfur Jónsson, 16.5.2012 kl. 11:50]

Er að verða rafmagnslaust einhverstaðar? Hef ekki heyrt um það. Annars er ekki þörf á að virkja nokkurn skapaðan hlut. Það er bara að setja í gang smáiðnaðinn aftur eins og var hjérna eftir stríð og búms allt fer í góðæri aftur, án sisabanka,án srsavirkjana, án risa hitt og risa þetta.

[Ómar Ragnarsson, 16.5.2012 kl. 14:41]

Við þetta má bæta að samkvæmt ummælum Páls Einarssonar hefur Krýsuvík verið í gjörgæslu jarðvísindamanna síðustu tvö ár og er enn. Kröfluvirkjun var líka í gjörgæslu vísindamanna síðasta hálfa árið áður en fyrsta gosið byrjaði þar en það var bara hert á framkvæmdunum.

[Ómar Ragnarsson, 16.5.2012 kl. 15:06]

Sérstakur kapítuli er síðan þáttur stjórnmálamanna í þessu öllu. Margir furða sig á því hvernig á að fara með svæðið vestan Kleifarvatns og að aðeins þrjú svæði af nítján fari í vernd.

Upplegg í einstæðan eldfjallagarð á að eyðileggja með því að gera Reykjanesskagann að "ruslflokki rammaáætlunar".

En undirliggjandi er ótti stjórnmálamanna við það hvað komast mun upp þegar óhjákvæmilega sígur á ógæfuhlið.

Í borgarstjóratíð Ólafs F. Magnússonar tókst að vinda aðeins ofan af kaupæði og orkusamningaæði O.R. en um leið og Framsókn var komin í staðinn fyrir Ólafsfólkið, var þessu snúið aftur við.

Þess vegna situr O.R. uppi með orkusölusamninga og fleira sem hleypa öllu upp í loft og þess vegna eru lífeyrissjóðirnir grátbeðnir í að halda geggjuninni áfram.

Svipað er á seyði hjá H.S.orku. Þar var vaðið í gerð orkusölusamninga án þess að hafa neitt fast í hendi varðandi orkuna. Til þess að bjarga ráðamönnum, sem óðu áfram í taumlausri græðgi, á að stúta Eldvörpum, stækka Reykjanesvirkjun og stytta hinn stutta líftíma virkjananna og reyna síðan að redda áframhaldinu með viðbótarvirkjununum allt frá Stóru-Sandvík til Kleifarvatns.

Engin rannsóknarnefnd Alþingis er í pípunum vegna þessa ráðslags alls og því síður neinar ákærur né réttarhöld. Er þó fullt tilefni til.  

En nú ríður á að þegar við blasir ráðslag núlifandi kynslóðar gerist það nógu seint til þess að hún verði sloppin ofan í kirkjugarðana.  

[jonas (IP-tala skráð) 16.5.2012 kl. 19:22]

Kleifarvatn og Svefluháls er heilagur staður í mínum huga. Nefnið mér annann stað álíka í aðeins 30 min akstri frá Alþjóðaflugvelli.

[haraldur þór björnsson (IP-tala skráð) 16.5.2012 kl. 19:51]

Það er augljóst að Íslendingar hafa ekkert lært eins og Ómar hefur marg beint á. Það virðist vera eins og það séu örfáir Íslendingar sem séu vakandi er varðar verndun náttúrunnar. Hvaða skref er hægt að taka til að snúa þessu ferli við?

[Haraldur Haraldsson, 17.5.2012 kl. 00:07]

"Dropin holar steinin" segir máltækið og Ómar V.G. !!!!

[Sigurður Antonsson, 17.5.2012 kl. 00:10]

"Upplegg í einstæðan eldfjallagarð". Bláa Lónið er mikið aðdráttarafl fyrir ferðamenn sem koma til landsins. Hvít - bláu lónin við Þorbjarnarfell gætu hýst marga baðstaði sem einstaklingar geta rekið. Tilraunaborholan við fallegasta gígin hjá Eldvörpum gæti verið vendipunktur og tákn þar sem bormenn Íslands og almenningur breyttu um stefnu. Eldfjallagarður á svæðinu í nálægð við baðstaði er miklu vænlegri kostur til að afla gjaldeyris en virkjun sem "þornaði" upp á nokkrum árum.

Víða um heim eru menn að mótmæla aukinni borun eftir gasi, þar sem vatni undir þrýstingi er dælt niður til að fá betra uppstreymi fyrir gasið. Fracking á ensku, má útleggjast sem frakkur. Bíræfinn, framhleypinn eða ósvífinn. Þar er fabríkantinn Kína í startholunum og ætlar sér stóran hlut. Í Ameríku eru allir heitir og fara mikinn, gasverð lækkar líka óðfluga.

Fossarnir í Hvalá Ófeigsfirði er einhver dásamlegasta náttúrusmíð sem ég hef séð. Nándin einstök þegar gengið er yfir á göngubrú og allt umhverfið í flúðum. Allt of margir fara þarna of hratt yfir en tilvalið er að á þarna og tjalda. Hér er ekki fjölfarin gönguleið en það gæti einnig breyst. Hvaða rétt hef ég sem einstaklingur til að vera á móti virkjun á þeim stað, virkjunum sem ég veit ekki hvernig koma til með að líta út. Er ég að hugsa um barnabörnin mín eða að mótmæla oftöku?

[Ómar Ragnarsson, 17.5.2012 kl. 00:43]

Ég ræddi um Kárahnjúkavirkjun og Hvalárvirkjun árið 2002 við þingmann einn sem var ákveðinn í að virkja fyrir austan og greiddi síðar atkvæði með því.

Ég benti honum á að þar yrði 25 kílómetra langur dalur fylltur af auri sem drekkti alls 40 ferkílómetrum af þykkum gróðri og stórmerkum jarðminjum.

Til samanburðar yrðu mannvirki Hvalárvirkjunar að mestu á gróðurlítlu og grýttu berangri, algerlega afturkræf og vatnið tært og engin drulla fyllti lón, eilífðarvél gagnstætt því að Kárahnjúkavirkjun yrði ónýt þegar lónið fylltist af auri.

Hann sagðist alfarið vera á móti Hvalárvirkjun. Ég undraðist og spurði um ástæðu.

"Ég hef gengið um það svæði og þekki það" var svarið.  

[Jónas Pétur Hreinsson, 17.5.2012 kl. 13:14]

Eins manns drasl er annars mans gull!

Hvernig er hægt að setja einhverja mælistiku á náttúrufegurð og síðan ákveða hvað skal hendast og hvað ekki? Síðan er talað um að þessi gjörningur 12 manna eigi að skapa þjóðarsátt um virkjanir og orkuframleiðslu framtíðar. Þessari hugsun sló niður við síðasta komment þitt Ómar. Hvernig á að meta þessa hluti þegar allar þessar 12 manneskjur sem sátu í þessari nefnd koma að matinu með mismunandi bakgrunn og mismunandi sýn á hvað er drasl og hvað er gull.

Eitt hef ég samt ekki skiilið til dæmis með Stóru Sandvík, þar vilja 6 setja í virkjun og 6 annaðhvort í bið- eða verndunarflokk. Hvernig í ósköpunum er það þá metið svo að þar skuli virkja? Á ekki náttúran að njóta vafans? Í mínum huga þurfa virkjunarsinnar að sýna svo ekki geturverið norrku vafi á að 1. náttúran spillist ekki. 2. Hagkvæmni sé slík að það sé á hreinu að slík virkjun skili fjárfestingunni til baka í þjóðarbúið og þá ekki þannig að fjárfestningin rétt nái "break-even" heldur skili sér tvöfallt á afskriftatímanum sem er 30 ár. Reyndin með flestar virkjanir hér er að þær ná ekki "break-even" fyrr en norrkum árum eftir að afskriftum er lokið. Það að um 2/3 allrar orku sem notuð er hér á landi skuli ekki skilia meiri arði en sem nemur nokkrum prósentustigum er engan vegin ásættanlegt.

[haraldur þór björnsson (IP-tala skráð) 18.5.2012 kl. 07:55]

Það er augljóst að Íslendingar hafa ekkert lært eins og Ómar hefur marg beint á. Það virðist vera eins og það séu örfáir Íslendingar sem séu vakandi er varðar verndun náttúrunnar. Hvaða skref er hægt að taka til að snúa þessu ferli við?