Magnað að sjá makrílinn í Strandaferð um daginn.

Ég var að verða átta ára þegar síld fór að vaða í Hvalfirðinum og skipin mokveiddu þar. Ég átti þá heima á Rauðárárholtinu og man eftir því þegar malargryfjurnar norðan við Sjómannaskólann varð að stóru geymslusvæði fyrir síldina.

Ég heyrði hins vegar aðeins lýsingarnar af vaðandi síldinni í Hvalfirðinni og sá aldrei síldarvöður, hvorki þá né þegar mest var af henni á fyrri hluta sjöunda áratugarins.

En á leiðinni í og úr sveitinni fyrir norðan skildist betur örnefnið Síldarmannagötur innst í Hvalfirði.

Síldin var kölluð "silfur hafsins" á sínum tíma, enda glitraði á hana í sólskini og mikla peninga færði hún í þjóðarbúið.  

Í ferð norður Strandir á dögunum var það því alveg ný upplifun að sjá hinn nýja "góðmálm hafsins" vaða um allan Steingrímsfjörð og einnig norðar á Ströndum.

Nú eru veiðiskip sum að klára makrílkvótann og lítið eftir óveitt, en geta þá snúið sér að mun meiri óveiddum síldarkvóta.

Makrílkvótinn að klárast