Eyðslutölur standast misjafnlega.

Það er jafngamalt bílaiðnaðinum að þær tölur, sem gefnar eru upp um eldsneytiseyðslu bíla, séu misjafnlega áreiðanlegar.

Munurinn getur verið miklu meiri en bílaeigendurnir sjálfir vilja vera láta, því að framleiðendurnir fá nefnilega aðstoð frá kaupendum bílanna, sem eru tregir til að viðurkenna raunverulega eyðslu bíla sinna fyrir viðmælendum sínum, vegna þess að annars væri þeir að viðurkenna að hafa ekki gert eins góð kaup og þeir grobba sig af eða keypt eyðslufrekari bíl en af var látið.

Þær ,meðaleyðslutölur, sem nú er flaggað, allt niður í rúma fjóra lítra á hundraðið á minnstu bensínbílum og niður fyrir fimm á hundraðið á meðalstórum dísilbílum, standast ekki við venjulegar íslenskar aðstæður.

Ástæðurnar eru margar. Aðalástæðan er sú, að eyðslan er mæld í mun hlýrra veðri en hér ríkir og þetta hefur einkum neikvæð áhrif á bensínbílana.

Í innanbæjarakstri getur munurinn verið svo mikill að bensínknúnu bílarnir eyði allt að 70% meira en gefið er upp og mjög erfitt getur verið að komast niður í uppgefna eyðslu úti á vegum.

Ég hef mælt eyðslu allra minna bíla við hverja bensínáfyllingu stanslaust í 54 ár og til dæmis komist að því að dísilknúnir bílar komist nær uppgefinni eyðslu en bénsínknúnir, einkum í innanbæjarakstri að vetrarlagi.

Í erlendum bílablöðum eins og til dæmis Auto motor und sport, eru gefnar upp eyðslutölurnar í reynsluakstri bílablaðamannanna og minnist ég ekki annars en að þær hafi alltaf verið hærri en uppgefnar tölur samkvæmt EU-staðli og stundum furðu miklu hærri.

Bílaframleiðendur geta notað ýmis ráð til að ná fram lægri eyðslutölum, til dæmis með að ráðleggja mun meiri þrýsting í "viðnámslitlu dekkjunum" undir bílnum en talið geti verið skynsamlegt, allt upp í 40 psi.  

Þeir reyna líkia að hafa gírhlutföllin þannig að þau passi sem best við prógrammið í eyðsluprófuninni samkvæmt bandarísku og evrópsku stöðlunum, en ekki er víst að það passi í notkunarmynstur hvers eiganda.

Sumar gerðir bílvéla hafa í gegnum tíðina haft tilhneigingu til að eyða meira en stærðin hefur gefið tilefni til, til dæmis svonefndar "boxara"vélar eins og eru í Subaru og voru í gömlu Bjöllunni, og einnig sumar V-6 vélar svo sem í Toyota-jeppum.

Það er beinlínis hlægilegt og næstum brjóstumkennanlegt að hitta suma eigendur eyðslufrekra bíla sem þræta fram í rauðan dauðann fyrir eyðslu  bíla sinna.

Í nokkur ár ók ég á AMC Cherokkee og Comanceh bílum í eigu Stöðvar 2, sem voru með eyðslufrekar og rúmtaksmiklar sex strokka vélar, og það var aldeilis dæmalaust þegar þessir menn héldu því fram án þess að depla auga að þessi bílar eyddu tíu lítrum á hundrað.

Mín reynsla er sú að jafnvel þótt allra bragða sé neytt, meðal annars með því að dóla á þjóðvegum á 80-85 kílómetra hraða og nota öll trikkin í bókinni, er útilokað að koma þessum bílum niður fyrir 14-15 lítra/100 km.  

Í innabæjarakstri veður eyðslan síðan upp fyrir 20 lítra nema stundaður sé masókiskur sparakstur.

Ég fór á skemmtilegan fund gamallra rallökumanna í gærkvöldi á 31. árs gamla Subarunum mínum.

Þegar maður þurfti að flýta sér í fréttaferðum hér í gamla daga óð eyðslan á þessum boxer-vélum upp í 14. lítra á hundraðið eins og ekkert væri.

Síðasta ár hef ég reynt að minnka eyðsluna í akstri mínum eins og kostur er og varð því glaður og undrandi þegar ég kom honum niður í rúma átta lítra í langferð um daginn, einkum vegna þess að stóran hluta leiðarinnar þurfti að aka á móti vindi.

Á sínum tíma var uppgefið, að hann eyddi 7,4 / 100 km á jöfnum 90 km hraða og miðað við kaldara loft hér heima, var þetta góður árangur.

Aðeins á þessum bíl og Lada Sport hefur mér tekist að komast nálægt uppgefinni eyðslu, en þess ber að geta að Ladan er gefin upp með talsvert meiri eyðslu en jepplingar af sambærilegri stærð.  

Hyundai og Kia bæta svikin

Athugasemdir

[Einar Steinsson, 3.11.2012 kl. 19:07]

Það er líka mjög algengt að ef menn eru spurðir um eiðslu bíla sinna gefi þeir upp tölu sem þeir náðu einu sinni við einhverjar sérstakar og óvenjulega hagstæðar aðstæður og reyni að halda því fram að sú tala sé raunveruleg eiðsla bílanna.

Ein mæling er gagnslaus til að finna út eiðslu, menn verða að mæla bílana yfir langan tíma til að fá einhverja tölu sem mark er á takandi.