Er gert hér á landi en er vandasamt.

Nútíma tækni í læknavísindum gerir það kleift að halda lífi í fólki löngu eftir að það er til neins. Af því leiðir að svonefnd líknardráp gerast hvort sem fólki líkar það betur eða verr, líka í þeim löndum, þar sem slíkt er ekki leyft samkvæmt lagabókstafnum.

Ég hygg að flestir þekki dæmi um svona tilfelli og þar með vaknar spurningin hvort skárra sé að hafa þetta eins og það er eða að setja um það reglur, sem séu það strangar og öruggar að komið sé með öllum ráðum í veg fyrir að eitthvað fari úrskeiðis eða sé ekki rétt metið. 

Ég veit um tilfelli þar sem börn hinnar deyjandi öldruðu manneskju treystu sér ekki til þess að taka ákvörðun um það hvenær hinn óhjákvæmilegi verknaður eða öllu heldur verkleysi að hluta til færi fram. 

Ákveðið var að fela það mat hinu reynslumikla og góða fagfólki sem viðhélt banalegunni vikum saman,  hvort og hvenær þetta yrði látið gerast. 

Í stað þess að aðstandendur ákvæðu dauðadægrið á þann hátt að allir gætu verið viðstaddir, var það niðurstaðan að fagfólkið tæki ákvörðunina um að draga nægilega úr hjálpinni við að halda við lífsmarki sem fjaraði svo óskaplega hægt út. 

Með því móti bæri dauðann að gagnvart hinum nánustu eins og um "eðlilegan dauða" væri að ræða. 

Fékk aðstoð við andlátið