Bæði í verkamannavinnunni og sjónvarpinu.

Á ævidögum mínum hef ég unnið með þúsundum fólks, allt frá sveitastörfum og verkamannavinnu við höfnina, byggingar og skurðgröft til vinnu í leikhúsum, fjölmiðlum og í stjornlagaráði. 

Hluta sumarsins 1963 vann ég í garðyrkju og þann stutta tíma vann ég mest með 16 ára unglingi, sem mér fannst afar skemmtilegur, svo skemmtilegur, að ég hefði munað eftir honum alla ævi þótt leiðir okkar hefðu aldrei legið aftur saman.

Þetta var bráðefnilegur knattspyrnumaður í Val, sem var að komast upp úr yngri flokkunum og spila með meistaraflokki félagsins svona kornungur, Hermann Gunnarsson að nafni.

Við kynntumst mjög vel því að Hemmi var alveg einstaklega uppátektasamur og lífsglaður og auk þess greindur og klár, þannig að vinnustundir okkar urðu að samfelldu spjalli og gríni um heima og geima auk þess sem við fundum upp sérstaka gerð af tveggja manna spurningaþáttum. 

Þar að auki voru okkur falin verkefni tveimur saman og gátum því spjallað saman óáreittir í nokkra daga sem við unnum við það að moka skurð nokkurn.  

Mér sýndist þá strax að þarna færi maður, sem hefði alla burði til þess að komast í fremstu röð í hverju sem hann tæki sér fyrir hendur. Einnig maður, sem ekki bugaðist í miklum erfiðleikum heldur setti markið hátt.

Það kom mér því ekki á óvart hve vel honum gekk í íþróttum, að verða nokkurs konar Pele Íslands og landsliðsmaður og metmarkaskorari bæði í knattspyrnu og handknattleik.  

Síðar á lífsleið Hemma kom þetta aftur og aftur í ljós.  

 Þegar við vorum að fíflast og skemmta okkur í þessum tveggja manna spurningaþáttum, óraði mig mig ekki fyrir því þá að við ættum báðir eftir að stjórna spurninga þáttum í sjónvarpi, hvað þá að leiðir okkar myndu liggja saman æ ofan í æ allt til æviloka hans.

Á tímabili skemmti Hermann með Vilhelm G. Kristinssyni með eftirhermum, og eitt sinn réði ég þá félaga til Vestmannaeyja á Sjómannadaginn.

Báðir höfðum við yndi af því að herma eftir Sigurði Sigurðssyni, íþróttafréttamanni.   

Við urðum síðar báðir íþróttafréttamenn hjá RUV og einnig fréttamenn og dagskrárgerðarmenn og síðar komu árin hjá Sumargleðinni sem aldrei gleymast.

1984 átti Hemmi í miklum erfiðleikum með áfengisvandann og útlitið var afar svart, allir búnir að afskrifa hann.

Þá stóð svo á að þegar ég fór til Akureyrar til að halda þar skemmtanir í tilefni af 25 ára skemmtikraftsferli vantaði kynni í stað Páls Þorsteinssonar, sem hafði verið kynnir í Reykjavík en átti ekki heimangengt á svona margar skemmtanir, sem urðu alls sautján.

Jón bróðir minn var framkvæmdastjóri skemmtananna og við ákváðum að bjóða Hermanni að verða kynnir, - vissum, að þrátt fyrir allt blundaði í honum geta til að taka þessari áskorun og vinna bug á vandanum.

Og það gerði hann svo sannarlega og í framhaldinu kom kynnisstarf í Gettu betur og hinir einstæðu þættir Á tali með Hemma Gunn.

Hemmi hafði áður sýnt mér alveg einstaka tryggð og grunnmúraða vináttu og þannig voru samskipti okkar alla tíð.   

 1994 stofnuðum við skemmtiflokkinn Fjörkálfana, sem fór um landið, og það var gaman að sjá hin siðustu ár hvernig Hemmi tók hjartaáfallinu mikla og vann úr því með starfi sínu í útvarpi og einstökum og uppörvandi efnistökum stuttra athugasemda á facebook.

Þættir Þórhalls Gunnarssonar með Hemma mörkuðu upphaf endurnýjaðs og enn bjartari glæsiferlis þessa mikla hæfileikamanns og góða drengs og framundan var ný þáttaröð í sjónvarpi þegar kallið kom að halda á nýjar lendur.

Daginn áður en Hemmi dó, sat ég við hliðina á ókunnum manni við að bíða eftir að komast til gjaldkera í banka.

Af einhverjum ástæðum beindist tal okkar að kveðskap um lífið og tilveruna, og hann fór meðal annars með þessa vísu um síðustu æviárin, sem komu upp í hugann daginn eftir, þegar hinn slyngi skákmaður féll fyrir manninum með ljáinn:

 

Ævin er týnd í töf og kák.

Tækifærin að baki.

Síðustu leikir í lífsins skák

leiknir í tímahraki.

 

Hemmi hafði að vísu svo sannarlega ekki týnt ævi sinni í töf og kák heldur alltaf staðið sig hetjulega í lífsins ólgusjó og nýtt mörg tækifæri svo vel, að verður í minnum haft.  

En síðustu tvær línurnar voru nákvæmlega það, sem Hemmi var að að fást við, að skrifa ævisögu og undirbúa endurkomu sína í fullu veldi á öldur ljósvakans og ætti að minna alla á, að líkt og í skákinni, veit engin sem byrjar hana, hvað hún verður löng og hvernig hún þróast.

Maður, sem gat gert tilbreytisnauðan skurðgröf að hreinni skemmtun aðeins sextán ára gamall og síðan glatt þjóðina og lyft henni upp úr gráma hversdagsins, er afar dýrmæt Guðs gjöf.

Þess vegna er Hemma svo sárt saknað.   

„Hey, vantar ekki smá Hemma í kallinn”

Athugasemdir

[Sigurður Kristján Hjaltested (IP-tala skráð) 8.6.2013 kl. 16:49]

Góður pistill um góðan mann.

Blessuð sé minning hans.

M.b.kv.

[Haukur Kristinsson (IP-tala skráð) 8.6.2013 kl. 17:52]

Ég var nú það fáfróður að þurfa að gúgla Hermann Gunnarsson til að ná áttum á manninum. Hef það mér til afsökunar að hafa búið erlendis mest allt mitt líf, hef takmarkaðan áhuga á fótbolta og enn minni á grínistum.

Engu að síður furða ég mig á epitaphs um manninn. Engin spurning, flottur náungi, en er nóg að hafa getað sparkað í bolta og verið fyndinn til að verða tekinn í hálfgerða guðatölu?

[Jón (IP-tala skráð) 8.6.2013 kl. 20:18]

Haukur: Stutta svarið: Nei! Langa svarið er alltof langt.

[Ómar Ragnarsson, 8.6.2013 kl. 23:54]

Ég held að það séu ekki alltaf þeir, sem auðveldast er að gúgla með leitarorðum eins og "trúnaðarstörf", "ritverk", "verðlaun", "skáldverk", "tónsmíðar" o. s. frv. sem hafa einir öðlast rétt til að vera mikils metnir.

Að "geta sparkað í bolta" er meira en að geta sparkað í bolta.

Til þess að nýta hæfileika sína á því sviði þarf mikla ástundun, staðfestu og þolinmæði, og hæfileikinn til útsjónarsemi, samleiks og þess að "lesa leikinn" er andlegur, ekki líkamlegur.

Ef þú gúglaðir nöfn eins og Ed Sullivan og Johnny Carson myndir þú vafalaust sjá talsvert frá þeim sagt, en Hemmi afrekaði í sjónvarpi hér á landi svipað og þeir gerðu í Ameríku og voru þó hvorki Sullivan né Carson íþróttasnillingar líka.

En það sem Hemmi gaf af sér varðandi jákvæðni, uppörvun, gleði, hlýju og velvilja, - hæfileikinn til að ná að hjartarótum og snerta strengi í brjóstum þjóðarinar var einstakt þegar slíkt er borið aman við hæfileika kollega hans í Ameríku.

Það að geta náð uppbyggjandi, gefandi og gleðilegu sambandi við einstaklinganna meðal heillar þjóðar er fágætur hæfileiki.

Þetta einfalda: Maður á mann, - maður er manns gaman.

Því að þetta einfaldasta er svo mikilvægt og dýrmætt.