Jafnvel lífinu er hætt !

Ástríðufullir ljósmyndarar eiga það til að hætta miklu til, svo að hægt sé að fanga ákveðinn "ramma" á mynd og er Ragnar Axelsson gott dæmi um það.

Fleiri dæmi má nefna.

Það fer enn hrollur um mig, 50 árum síðar, þegar ég minnist atviks fyrsta dags Heimaeyjargossins.

Þá gaus á sprungu við Kirkjubæ og þar stillti Þórarinn Guðnason sér upp til að ná sem bestum myndum af fljúgandi glóandi hraunslettunum.

Hann horfði á sjálfsögðu beint í gegnum linsuna og varð því ekki var við það, þegar stór hraunsletta þeyttist upp úr sprungunni til hliðar við hann og stefndi beint á hann !

Þetta gerðist svo óvænt og hratt, að engu hefði breytt þótt kalað hefði verið til Tóta að vara sig.

Sem betur fer lenti slettan rétt hjá honum og ekkert af brotunum, sem þeyttist úr henni þegar hún lenti, hafnaði á honum.

Eftir þetta færðum við okkur fjær og vöruðum okkur betur.

Ég minnist þess líka þegar Haraldur Friðriksson stillti sér upp á kanti flugbrautar Selfossflugvallar til að tak mynd af Árna í Múlakoti hefja tvíþekju sína af gerðinni Fleet Finch á loft.

Rétt þegar tvíþekjan var að sleppa jörðinni, kom vindhviða á hlið, sem feykti henni til, þannig að hún stefndi beint á Harald! Hann hreyfði sig hins vegar ekki, greinilega hugfanginn af myndefninu !

Á síðustu stundu gerðist tvennt: Vindhviðan gekk niður og Árna tókst með naumindum að komast framhjá Haraldi á síðustu stundu.

Þegar við horfðum á myndskeiðið eftir á var hins vegar hægt að segja annað en að það var glæsilegt !

Þegar horft er í gegnum linsu er eins og menn verði einhvern veginn að þriðja aðila, líkt og horft sé á myndefnið í kvikmyndahúsi.  Í því felst hættan fyrir myndatökumenn.

Viðeigandi kanna að vera að enda þennan pistil á níðvísu, þá bestu sem ég kann, en helsti kostur hennar er sá að hún virðist í fyrstu vera ort sem mikið lof.

Níðvisur eru íþrótt skálda og hagyrðinga, þar sem vísan sjálf og gerð hennar,skiptir öllu, en hitt algert aukaatriði um hvern hún er, jafnvel bestu vini.

Vísan er um mig og er eftir Steindór Andersen, svo hljóðandi:

 

Hann birtu og gleði eykur andans, -

illu burtu hrindir,

og þegar hann loksins fer til fjandans

fáum við sendar myndir !

RAX óhræddur við að blotna