Spurningin sem enginn spyr.

Rökin fyrir sæstreng til Skotlands og sölu raforku þangað eru skýr:

1. Fjölbreytni eykst í notkun íslenskrar raforku. 2. Umframorka í raforkukerfi okkar upp á mörg hundruð megavött nýtist í satð þess að detta niður dauð.  3. Orkuverðið verður hærra en nú fæst hjá stóriðjunni.  4. Þessi hækkun færir miklu meira inn í þjóðarbúið en sem nemur hækkuðu verði sem við sjálf þurfum að borga og samsvarar því að hærra verð á fiskafurðum til útlanda skilar miklu meira í þjóðarbúið en sem nemur hækkuðu fiskverði til neytenda innanlands.

Ókostirnir yrðu nokkrir: 1. Orkan er ígildi hráefnis sem selt er úr land og hún skapar störf þar en ekki hér á landi.  2. Ákveðin áhætta er tekin með því að leggja mikið fjármagn í þennan lengsta sæstreng heims.

Enginn spyr þó spurningarinnar um það hvaða áhrif hærra orkuverð muni hafa á virkjanafíkn og græðgi Íslendinga.

Ekki er hægt að sjá að sú skammgróðahugsun á kostnað komandi kynslóða hafi gefið neitt eftir við Hrunið.

Því gæti hærra orkuverð um sæstreng hreinlega valdið því að vaðið yrði í skefjalausar virkjanaframkvæmdir með tilheyrandi spjöllum á einstæðri íslenskri náttúru á sama tíma og mestu orkubruðlarar heims, Bandaríkjamenn, líta á hliðstæð náttúrufyrirbæri eins og Yellowstone sem "heilög vé" sem ekki verði snert, þrátt fyrir þar sé að finna langmestu samanlagða jarðvarma- og vatnsorku í allri Norður-Ameríku og að gildi Yellowstone sem náttúruverðmætis sé minna en hinna íslensku verðmæta.  

Bretar áhugasamir um sæstreng

Athugasemdir

[Bjarni Gunnlaugur (IP-tala skráð) 4.11.2013 kl. 19:51]

Og allar vindmillurnar Ómar. Þá upphefðist vindmilluskeið í íslenskri efnahagssögu. Ekki frá því að maður reyndi að efna í a.m.k. eina ;-)

[Þorsteinn Briem, 4.11.2013 kl. 19:56]

Ég hélt að mörlenski presidentinn, Framsóknarflokkurinn og Sjálfstæðisflokkurinn vildu ekki enn meiri viðskipti við Bretland, þar sem Bretar sögðu þá vera hryðjuverkamenn.

[Þorsteinn Briem, 4.11.2013 kl. 20:12]

Icesave er nú gleymt og grafið,
gígavöttin undir hafið,
ekki verður af því skafið,
Óli grís hann magnar rafið.

[Gunnar Heiðarsson, 4.11.2013 kl. 20:13]

Þetta er stór spurning Ómar og í raun undarlega lítið litið til þessa þáttar í umræðunni. Reyndar er tekið ágætlega á þessu atriði, sem og hugsanlegum áhrifum af strengnum sjálfum á lífríkið í hafinu, í útektinni sem Landsvirkjun lét gera um málið. Reyndar verður að lesa þá úttekt með sérstöku hugarfari til að fá út að hún mæli með þessari framkvæmd. Mun auðveldara er að lesa úr þeirri úttekt að lagning ljóshunds til Bretlands sé mjög varasöm aðgerð, í flesta eða alla staði. En auðvitað leita menn þeirra raka sem þeir vilja, út úr slíkum úttektum og jafnvel þó þau rök sem mæli með lagningu hundsins séu örfá er þeim hampað, meðan öll rök á móti eru þögguð niður. Það sem kannski er þó verst í umræðunni er að þau örfáu rök sem hægt er að túlka sem meðmæli með strengnum, eru flest byggð á vafasömum forsendum.

Bjarni, það er vandséð að hagkvæmt geti verið að leggja stórann hluta af hálendinu undir vindmillur til að framleiða rafmagn til flutnings fleiri hundruð kílómetra leið eftir sæstreng. Það hlýtur að vera hagkvæmara að virkja vindinn þegar hann kemur til Bretlands, ekki satt?

[Gunnar Þór Jónsson (IP-tala skráð) 4.11.2013 kl. 20:17]

Vek athygli á því að ekki er rétt að segja að það sé umframorka fyrir hendi í raforkukerfi okkar því að þar er aðeins framleidd sú orka sem sem nýtt er á hverjum tíma !

Réttara er að tala um ónýtta framleiðslugetu.

[Sævar Helgason, 4.11.2013 kl. 20:25]

Við höfum sett kvóta á fiskinn til að halda græðginni í skefjum- að hafið sé sjálfbært af okkar völdum. Er ekki hægt að hafa sama háttinn á með orkunýtingu á landi ? Sjálfbærni og að sama gildi um náttúruverðmæti landsins. Nú eru joklar að bráðna ört og mikið umframvatn rennur framhja núverandi virkjunum sem geta afkastað miklu meira- en það vantar stóran kaupanda sem getur sætt sig við nokkuð breytilegt framboð. Það getur stóriðja ekki. Síðan er sæstrengur kjörinn til að nýta breytilega framleiðslu eins og sjávarföllin á Breiðafirði. Allt þetta þarf þjóðin að ræða og komast að samkomulagi - eins og með fiskinn.

[Þorsteinn Briem, 4.11.2013 kl. 20:38]

Framleiðsla vatnsorkuveranna í Noregi er 113 TWh/a, um 60% af þeirri vatnsorku sem þar væri hægt að virkja.

Og framleiðsla vatnsorkuveranna hefur lítið aukist frá árinu 1990, samkvæmt skýrslu sem Þorkell Helgason skrifaði fyrir forsætisráðuneytið um skattlagningu orkufyrirtækja í Noregi.

[Rafn Haraldur Sigurðsson (IP-tala skráð) 4.11.2013 kl. 20:40]

Sammála Gunnari og get ekki séð að það sé hagkvæmt að virkja vindinn og flytja orkuna frá honum í gegnum sæstreng til Bretland , þar sem þeir hafa 4998 vindtúrbínur sem framleiða um 10gw. 6368 megavött á landi og 3653 megavött á sjó. En Bretar eru 6 stærstu vindorkuframleiðendur í heimi samkv Wkipedia http://en.wikipedia.org/wiki/Wind_power_in_the_United_Kingdom

Vindurinn blæs nefnilega líka á Bretlandi.

[Matthildur Jóhannsdóttir, 4.11.2013 kl. 20:52]

Ég hef áhyggjur, því að verðið á rafmagni til mín yrði það sama og í englandi vegna þess að löginn segja að ekki megi mismuna.

Nema að það væru sett lög um að raforkuverði megi ekki fara upp fyrir Prósentu af lægstu launum eða örorkubótum.

Það eru ekki margir núlifandi sem muna að þegar heitu vatni var fyrst hleipt á Reykjavík og fólk talaði um að einn daginn yrði húshitun næstum frí.

[Grímur (IP-tala skráð) 4.11.2013 kl. 21:04]

Sæstrengur er fjárfesting á við nokkur álver

þrýstingurinn að selja raforku  gegnum sæstrenginn til að réttlæta "fjárfestinguna" yrði gífurlegur

ég er virkjunarsinni en algjörlega á móti sæstreng einsog staðan er í dag 

[Haraldur (IP-tala skráð) 4.11.2013 kl. 22:08]

Er alveg á móti sæstreng vegna náturunar og hækunar raforku hér til almenna neitenda, finnum frekar not hér sem skapar eftirsót störf.

Vindmilur eru mikð hætulegri en flesta grunar vegna nátúrulegrar tíðni jarðarinnar 8,73 Hz.

Svo berja spaðarnir orklínur jarðarinar sundur og sama og skapa þannig líka mikla aukatíðni sem fólk þolir ekki heldur.

Er Yellowstone ekki eldstöð sem er mjög stór og virk, kanski skýringin á því að taka engan stóran séns á að setja það í gang svona óvart, fyrir utan fjárhagslega áhættu með mannvirkjum sem geta raskað hlutunum.  Kaninn gerir mikið af því að setja hlutina í annað samhengi til að fólk skelfist síður ef það er sagt opinberlega hver hin raunverulega ástæða er, eins og td. með stóra garðin í miðri New York. Þar er mikið holrúm undir að sagt er í laumi af fáum sem vita.

[Bjarni Gunnlaugur (IP-tala skráð) 5.11.2013 kl. 00:51]

Gunnar og Rafn.  Helsti gallinn við vindorkuna er hve óstöðug hún er og þar með lítið sem fæst fyrir hana.

Stundum blæs vel á Íslandi svo í annan tíma blæs á Bretlandi, stundum blæs á suðurlandi, stundum blæs í Wales os.frv.

Á meðan mikið af orku í Evrópu er framleidd með jarðefnaeldsneyti þá er hægt að nýta næstum hvern vindgust sem gefur til að fækka t.d. þeim kolum sem þarf að brenna. Eftir því sem netið er stærra því stöðugri verður líka orkan.

Hitt er annað mál að umdeilanlegt er hversu umhverfisvænar vindmillurnar eru, ekki síst varðandi framleiðslu á rafölunum.

En það fæst nú líka aldrei neitt fyrir ekkert. (ja nema þá völd fyrir innantóm kosningaloforð)

[Jón Helgi Þórarinsson (IP-tala skráð) 5.11.2013 kl. 03:56]

Það hefur nokkuð verið skrifað um þetta Ómar, vandinn er sá að fjölmiðlar aðrir en Bændablaðið vilja helst ekki birta gagnrýnisraddir við þessa framkvæmd.  Það er líka ein grein á visir.is sem hægt er að finna:"Spennufíklar í Sæstrengsspreng" (já, þú mátt alveg nota þetta í einhvern söngtexta!)

En þessi sæstrengsvafningur er mun stærra mál en nokkur gerir sér grein fyrir.  Hér eru örfáir punktar:

• Ísland mundi falla undir norpolspot kerfið og það getur hver maður farið þar inn og fundið út hvert raforkuverðið færi.   Það mundi sennilega fjórfaldast að meðaltali og á stundum meir en tífaldast.  Þið skulið taka eftir þegar talað er um fyrirhuguð viðbrögð viðhækkun raforkuverðs hér, þá er það eina sem minnst er á að húshitunarkostnaður þar sem hús eru hituð með rafmagni yrði ef til vill niðurgreiddur.  Að öðru leyti er ætlunin að landinn borgi uppí topp.
• Það verður engin leið að sjá fyrir raforkuverð.  Öll vatnsmagasín tæmast í Noregi og verðið rýkur uppúr öllu valdi.  Kaldur janúar í þýskalandi og verðið tífaldast hér.  Bilun verður í kjarnorkuveri í Frakklandi og rafmagnsreikningurinn rýkur upp.  Að sjálfsögðu yrði þetta slæmt fyrir heimilin, en hvernig heldur þú að verði að reka orkufrekt fyrirtæki hér?   Hve langur tími mundi líða þangað til síðast Íslenski tómaturinn yrði étinn?  Og hverjir myndu þvælast til Íslands til að setja upp gagnaver?
• Yfirlýst stefna Landsvirkjunar og annara sem ýta á að fá strenginn er að erlendir aðilar eigi 50%, í þeim tilgangi að stjórnvöld geti ekki farið að hanskast með hvað er sent um strenginn. Það var sett þannig fram að þetta mundi tryggja Íslendinga, næst þegar Bretar setja okkur á hryðjuverkalistann sinn. En hvað gerist svo þegar vantar raforku hérlendis? Heldur einhver að það verði skrúfað fyrir stóriðjuna? Nei, þá er dæmið orðið þannig að annaðhvort borga Íslensk heimili og fyrirtæki ennþá hærra verð fyrir orkuna, eða einfaldlega að orkan verður send úr landi og landinn étur það sem úti frýs.  Og hvað haldið þið að ÞÁ líði þá langur tími áður en Goðafoss, Dettifoss og aðrir "hagstæðir virkjunarkostir" verði nýttir?  Eins og þú gerir hér réttilega að umtalsefni.

Það er í sjálfu sér hægt að skrifa heila bók um afleiðingar þess ef strengurinn er lagður og aðra um það hvernig almannafé hefur verið ausið í gengdarlausan áróður fyrir lagningunni síðasta árið og þriðja bindið gæti svo hugsanlega fjallað um áætlanir auðstéttarinnar að selja sjálfum sér Landsvirkjun og taka virkjanir landsins á langtímaleigu, nú þegar raforkuframleiðsla á Íslandi er á leiðinni að verða að gullnámu.  En þetta er ágætt í bili. 

[Þjóðólfur bóndi í Frekjuskarði (IP-tala skráð) 5.11.2013 kl. 09:59]

Sammála síðasta ræðumanni!

[Sigurður K Hjaltested (IP-tala skráð) 5.11.2013 kl. 10:40]

Tek undir allt sem Jón Helgi Þórarinsson segir. Hér á Íslandi má ALDREI tala um

sannleikann. Það þarf alltaf að setja allt í nýju fötin keisarans. 

[Tryggvi Helgason, 5.11.2013 kl. 12:49]

Bretar hafa sjálfir lausnina heima hjá sér, til þess að mæta sinni vaxandi þörf fyrir meiri raforku. Lausnin er einföld og hún er sú, að þeir sjálfir smíði fleiri kjarnorkuver heima hjá sér, fyrir sig og fyrir sína eigin peninga, en ætlist ekki til þess að aðrar þjóðir, - (í þessu tilfelli, Íslendingar), - borgi fyrir þá rafstrengi og ný orkuver, bæði nýjar vatnsorku- og jarðhitavirkjanir á Íslandi, og gefi þeim svo rafmagn á niðurgreiddu verði.