Hvaða máli skiptir það ?

Enn leggja sumir kollhúfur yfir því þegar heimsfrægt fólk lýsir yfir aðdáun á landinu okkar og má sjá í bloggpistlum að þetta skipti engu máli en sé bara dæmið um snobb og útlendingadekur okkar.

Þeir sem líta svona á málin hafa margir hverjir hamast árum saman gegn því sem þeir kalla "eitthvað annað" í lítilsvirðingarskyni sem andstæðu þeirrar dýrðar sem stóriðja geti fært okkur.

Á næsta ári verður áratugur síðan ég flutti fréttir af því í sjónvarpi að til Lapplands kæmu fleiri ferðamenn á veturna en kæmu til Íslands allt árið, og að af Lapplendingum gætum við lært margt.

Fyrir 20 árum hafði ég verið með svipaðar fréttir af ferðamannaslóðum á suðvestanverðu Írlandi, þar sem Írar nýttu sér hryssingslegt loftslagið til að laða að sér ferðafólk frá Miðjarðarhafslöndum.

Skemmst er frá því að segja að þessar og fleiri fréttir af svipðuðu tagi hafa fallið í grýttan jarðveg hér á landi öll þessi 20 ár.

Bandarískur ferðamálaprófessor, sem hingað kom, var dæmdur ómerkingur af því að þar var um að ræða "gamla kerlingarsnift".

Á ferðum mínum um sveitir landsins heyrðist ekkert annað en vonleysistal um þetta.

Nú síðast á málþingi Orkustofnunar var sú staðreynd, að ferðaþjónustan væri kominn fram úr sjávarútvegi og stóriðju um gjaldeyrissköpun, slegin köld niður á þeim rökum að ferðaþjónustan skapaði aðeins láglaunastörf og væri árstíðabundin.

Þetta átti sem sagt að hrinda þeirri staðreynd að á ári hverju kæmi meiri gjaldeyrir frá ferðaþjónustunni en frá nokkrum öðrum atvinnuvegi á landinu.

Hér á bloggsíðunni var fullyrðingin um láglaunastörfin hrakin og loksins núna eru ýmsir úti á landi, svo sem Mývetningar, loks að vakna til vitundar um möguleikana sem hér gefast til vetrarferðamennsku.     

Anthony Hopkins mærir Ísland

Athugasemdir

[Gunnar Th. Gunnarsson, 27.3.2014 kl. 15:59]

Það kviknar nú alltaf í mér stolt þegar heimsfrægir útlendingar mæra landið okkar, hvort sem það er vegna náttúrunnar eða einhvers annars.

Og eftir því sem ég ferðast meira erlendis, sem ég geri töluvert af, því betur gerir maður sér grein fyrir því hversu sérstakt landið okkar er.

[Þorsteinn Briem, 27.3.2014 kl. 16:18]

9.9.2013:

"Síðasta ríkisstjórn skar Kvikmyndasjóð heiftarlega niður en eftir að fjármagnið var aftur aukið hefur orðið 238 prósent veltuaukning í kvikmyndaframleiðslu, samkvæmt Hagstofu Íslands," segir Friðrik Þór Friðriksson kvikmyndaleikstjóri og -framleiðandi.

"Erlend fjárfesting í kvikmyndum er langt yfir milljarði króna og tekjur íslenska ríkisins af hækkuninni er um 1,2 milljarðar króna.

Og þegar Kvikmyndasjóður kemur með framlag þurfum við að leita að innlendu eða erlendu fjármagni til að fjármagna kvikmyndirnar."

Friðrik segir kvikmyndagerð nánast einu atvinnugreinina sem komi nú með nýtt erlent fjármagn inn í landið.

"Fjölgun erlendra ferðamanna má einnig að stórum hluta rekja til þess að erlendar stjörnur sem hafa verið hér í kvikmyndatökum hafa auglýst landið á samfélagsmiðlum og í erlendum spjallþáttum."

Að skera niður í Kvikmyndasjóði er eins og að skjóta mjólkurkúna

[Hörður Björgvinsson (IP-tala skráð) 28.3.2014 kl. 09:20]

Gunnar Th, algerlega sammála!

En orðið Íslandsvinur er ofnotað.  Þeir útlendingar sem koma hér aftur og aftur, vegna þess að þeim líkar við landið (jafnvel veðrið) eiga þessa nafnbót með réttu.  En ég hef séð þetta orð notað um t.d. Seinfeld, sem kom hingað einu sinni, og sýndi fingurinn þeim unglingum sem höfðu beðið í hrakviðri við flugstöðina, eftir því að sjá goðið.