Fjórir af 200 þúsund. Gjafartilboð.

Bíll eða öllu heldur bílar forsetaembættis hafa sérstöðu í bílaflota hvers lands. 

Forsetabílarnir eru ekki aðeins rós í hnappagat framleiðandanna heldur einnig táknrænir fyrir þjóð forsetans.

Á sama tíma og Ford-verksmiðjunum bandarísku hnignaði og þær sigu niður í þriðja sæti bílaframleiðenda þar í landi á árunum milli 1935 og 1952 tókst þeim að halda flaggskipi verksmiðjanna, Lincoln, að forsetaembættinu þar í landi langt fram á sjöunda áratuginn.

Bíllinn sem Kennedy var myrtur í var af þeirri gerð og á þeim tíma var Lincoln Continental dæmi um góðan smekk.

Það var vegna ýmissa nýjunga og framfara í bílasmíði sem ný gerð hans árið 1961 fólu í sér.

Þegar Roosevelt Bandaríkjaforseti sendi fyrsta forseta Íslands bíl að gjöf 1944 varð hins vegar Packard Clipper fyrir valinu.

Hann var að sjálfsögðu svartur en eina myndin sem ég fann á netinu af þeim bíl er af gráum bíl.

Á þeim tíma tóku Bandaríkjamenn sér orðin "standard of the world" í munn um Packard og hann var vinsælasti þjóðhöfðingjabíll heims.

Gjafabíll Roosevelts fórst með Goðafossi í nóvember 1944 en Forsetaembættið átti Packard fyrir sem entist fram til ársins 1948, en þá tók glænýr Packard við, svipaður þeim sem myndin er af fyrir neðan Clipperinn og er árgerð 1950.

Þessi bíll er sá sem ég man einna best eftir af forsetabílunum.

Síðasti Packardinn í eigu forsetaembættisins var Packard 1957 og var hann dæmi um íhaldssemi og lélega þekkingu kaupendanna á bílum.

Packard verksmiðjurnar höfðu tapað fyrir Cadillac í keppninni um hylli vel stæðra kaupenda.

Þá gerðu þau arfa mistök með því að sameinast Studebakerverksmiðjunum, sem glímdu við óviðráðanlegan en mjög dulinn rekstrarvanda.

1957 voru Packardverksmiðjunar síðan í raun lagðar niður, og reynt að púkka upp á stærsta Studebakerinn og setja á hann Packardmerki árin 1957 og 58. 

Kölluðu gárungarnir hann "Packardbaker."

Hann leit svo sem ekki sem verst út og var gæðabíll, en myndin af Packard 58 hér við hliðina sýnir, að viðleitnin til að fylgjast með í tískunni varð framleiðendunum dýrkeypt.

Hnoðað var fjórum framljósum á bílinn og uggum og ósmekklegum bólgum í hliðunum, sem gerðu sjálfhætt með framleiðslu Packard, af því að þessir bílar seldust ekkert.

Forsetabíllinn er tákn um gildi þess að gera sér dagamun. 

Þjóð sem á hátt í 200 þúsund bíla hefur alveg ráð á því að eiga einn góðan bíl sameiginlega.

Á hinn bóginn finnst mér að í eigu forsetaembættisins eigi að vera bílar, sem séu siðferðilega táknrænir og umhugsunarefni um stærstu viðfangsefni 21. aldarinnar.

Núverandi bíll er af gerðinni Lexus 600 hybrid.

Ætlunin með því er sú, að þetta sé tvinnbíll er að sögn forsetans sá að hann sé fordæmi um að minnka eyðslu og útblástur.

Frá upphafi embættistíðar sinnar hefur forsetinn verið áhugasamur um loftslagsvanda heimsins og er það vel.

Tvinnbíll er gott P.R. eins og forsetinn orðaði það við mig og þess vegna vinsælir hjá þjóðhöfðingjum og áhrifafólki.

En gallinn á þessu er bara sá, að hægt er að kaupa jafn stóra, rúmgóða, vandaða og öfluga dísilbíla af gerðunum Mercedes-Benz eða BMW.

Þeir hafa jafngott viðbragð og hámarkshraða en eyða ekki meira eða menga meira en tvinnbíllinn, sem er mun flóknari smíð og líklega ekki eins umhverfisvænn þegar upp er staðið og umhverfisáhrif af framleiðslu hans og úreldingu tekin með í reikninginn.

Að því leyti er núverandi forsetabíll tákn um tvískinnung og blekkingar þessarar aldar.

Svartur forsetabíll af gerðinni Tesla myndi vera táknrænn fyrir sérstöðu Íslands í orkumálum.

Ég fann ekki mynd af svörtum Tesla á netinu og læt mynd af rauðum nægja.  

Síðan ætti embættið líka að eiga svartan rafbíl af gerðinni Nissan Leaf og auk þess svartan rafsmábíl af gerðinni Renault Twizy, sem forsetinn gæti skottast á í bæjarferðum.

Og sem fornbíl mætti fyrir lítinn pening gera í gott stand svartan NSU-Prinz smábíl, sem ég myndi glaður gefa embættinu, en slíkur bíll var umhverfisvænsti bíll landsins á árunum 1959-65.  

Embættið á nú þegar fyrsta bílinn, sem notaður var fyrir það 1944, Packard 1941, og að sjálfsögðu á að varðveita hann vel sem forngrip í góðu standi. 

Biðst að lokum velvirðingar á tæknilegum mistökum varðandi tvítekningu á mynd af Tesla S og rugli í röðun á Prins og Twizy.   

   

Á eftirlaun með Obama

Athugasemdir

[Guðjón (IP-tala skráð) 1.4.2014 kl. 15:40]

Forsetabíllinn er ekkert með 12,5cm. byrgðing er það?

  Er það ekki 12,5 mm ?  Eða tæp 1/2tomma? 

[Haukur Kristinsson (IP-tala skráð) 1.4.2014 kl. 16:02]

"Forsetabílarnir eru táknrænir fyrir þjóð forsetans."

Really?

[Ómar Ragnarsson, 1.4.2014 kl. 20:34]

12,5 sm þykkur byrðingur er fráleit tala. Hurðirnar á óbreyttum bíl af þessari gerð eru samtals ekki meira en 20 sentimetra þykkar og engin leið að bæta meira en 10 sentimetra þykku stáli við það.  

"Skepnan" er hátt í sjö metra löng og hliðarnar eru ca 80-90 cm á hæð. Báðar hliðarnar samtals eru því ekki minna 11 fermetrar.

Ef þær byrðingurinn í hliðu num er 12,5 cm þykkur er rúmmál hliðanna ca 1,4 rúmmetrar. Margföldum það með 7,8, sem er eðlisþyngd stáls og þá vegur byrðingurinn meira en 10 tonn.

Enn bíllinn er 4,5 tonn og óbreyttur myndi svona langur Lincoln vega rúm 3 tonn. Ef byrðingurinn er 1,25 sm þykkur vegur hann um eitt tonn og 500 kíló í viðbót fara í aðra fylgihluti og styrkingar.

[Daníel Sigurðsson, 2.4.2014 kl. 00:36]

Aðeins ein spurning varðandi staðhæfingu þína "eyða ekki meira eða menga meira en tvinnbíllinn", sem kemur fram í eftirfarandi hluta í ágætum pistli þínum:

"En gallinn á þessu er bara sá, að hægt er að kaupa jafn stóra, rúmgóða, vandaða og öfluga dísilbíla af gerðunum Mercedes-Benz eða BMW.

Þeir hafa jafngott viðbragð og hámarkshraða en eyða ekki meira eða menga meira en tvinnbíllinn, sem er mun flóknari smíð og líklega ekki eins umhverfisvænn þegar upp er staðið og umhverfisáhrif af framleiðslu hans og úreldingu tekin með í reikninginn."

Mig minnir endilega að Lexus tvinnbíll forsetaembættinsins noti vetni en ekki bensín eða dísilolíu. Ef þetta er rétt munað hjá mér þá held ég að bíllinn sá arna hljóti að menga minna en dísilbílarnir sem þú nefnir.