"...að slíta á viðræðurnar", - "...rétt eins og hann hafði lofað."

Eiður Svanberg Guðnason hefur oft í pistlum sínum undrast lélega málkennd fjölmiðlafólks. Hafi hann hlustað á fréttir Bylgjunnar í hádeginu hefur hann áreiðanlega orðið jafn hissa og ég.

Ég heyrði aðeins lestur einnar fréttar í um það bil hálfa mínútu en á þeim örstutta tíma bunuðu minnst tvær málvillur út úr viðkomandi fréttamanni.

Hann var að fjalla um samskipti NATO og Rússa og sagði um samvinnu og viðræður millli þessara aðila:

"...þeir ætla að slíta á viðræðurnar."

Þetta er svo mikil rökvilla að jafnvel nýbúi, sem er að byrja að læra íslensku myndi varla segja þetta.

Í næstu setningu sagði fréttamaðurinn:

"Talsmaður NATO sagði, að ekki sæust nein merki um það að Rússar hefðu fækkað í liðsafnaði sínum við landamærin, rétt eins og Pútín hafði lofað."

Þarna er orðinu "rétt" algerlega ofaukið, og það nægir til að gera þessa setningu að bulli.

Hér um árið hefði Bibbu á Brávallagötunni hefði varla getað látið sér detta svona í hug

Ein skýring á því að færni fjðlmiðlafólks hafi hrakað er sú að Hrunið hafi bitnað illa á fjölmiðlum og mannafla þeirra og að það geti í einhverjum tilfellum valdið því að erfitt sé að ráða fært fólk til starfa. 

En viðunandi meðferð móðurmáls er að sjálfsögðu grundvallaratriði í kröfum til fjölmiðlafólks hvar sem er í heiminum.   

 

Athugasemdir

[Haukur Kristinsson (IP-tala skráð) 2.4.2014 kl. 14:28]

Merki um "decadence" er oft talin hningnun tungumálsins, móðurmálsins.

Við skulum vona að svo sé ekki, þrátt fyrir yfirgengilegan hálfvitagang ríkisstjórnar braskara og innherja strákanna.

"Guð blessi Ísland". 

[Ómar Ragnarsson, 2.4.2014 kl. 21:02]

"Guð blessi íslenska tungu".