Áhættan nálgast áhættu hermanna í stríðinu.

Stærsta slysið í sögu Everestferða hlýtur að marka einhver tímamót. Svo er að sjá af slysatölum síðustu missera að áhættan af ferðum upp á fjallið sé að nálgast áhættuna, sem tekin var á stríðsárunum við að senda flugmenn til loftárása á Þýskaland.

Varla er hægt að una við slíkt.  

Fyrir rúmum 60 árum las ég bók með nafninu "Undur veraldar" og var stór kafli í bókinni um Everestferðir, afar grípandi kafli og það minnisstæðasta í bókinni.

Þá hafði fjallið ekki verið klifið og menn höfðu ýmist orðið frá að hverfa eða horfið og farist.

Slysin síðustu ár hljóta að kalla á nýja rannsókn og greiningu á áhættunni og jafnframt því, hvort og hvernig sé hægt að minnka hana.

Slysið kemur á tíma þegar Baltasar Kormákur er einmitt að gera myndina Everest. Það er kaldranalegt að hugsanlega geti þetta slys orðið til þess að myndin verði tímabærari en ella og því betri söluvara.

En vonandi verður hægt að líta á það i því ljósi að myndin geti orðið þarfari og gagnlegri en ella.   

Hóta að hætta ferðum á Everest

Athugasemdir

[Þorsteinn Briem, 21.4.2014 kl. 15:07]

Æði margt sem Everest,
í öllum hugum manna,
í heiminum er heima best,
og Helgu Jónu kanna.

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 21.4.2014 kl. 15:45]

Þetta vekur athygli á aðstöðu og aðbúnaði sjerpa.

Jafnframt spyr maður sig að því hvort það sé ekki hægt að fara á Everest nema að sjerpar vinni öll erfiðu verkin.

Þeir virðast gera allt en aðrir bara labba þegar þeir eru bæði búnir að leggja leið og bera byrgðarnar. Ennfremur tekur maður eftir, allt í einu, að hver sjerpi virðist hafa gríðarlegar byrgðar á baki.

[Snorri Hansson, 21.4.2014 kl. 17:22]

Það er afar sjaldgæft  að við   Ómar Bjarki erum sammála. 

En nú erum við það í annað skipti á stuttum tíma.

 Ég sé ekkert að því að sport idjót geti drepið sig á sína ábirgð.

 (T.d. kafað súrefnislaust dýpra og lengur en heimsmeistarinn o.s.frv.)

En að þeir sem hafa það að ævistarfi  að aðstoða  þá  séu í

 meiri hættu  er alveg fáránlegt.