Slæmar fréttir og góðar fréttir.

Þegar fólk verður fyrir áföllum, smáum eða stórum, getur oft verið huggun harmi gegn að leita að bjartri lið á málinu. "Fátt er svo með öllu illt, að ei boði gott."

Það, að ná botninum, hefur hent marga, meðal annars okkur Íslendinga, þegar við töpuðum fyrir Dönum 14:2, sem er sama markahlutfall og 7:1.

Svona endemis tap og það að hafa náð botninum er að vísu slæm frétt, en góða fréttin er sú, að frá botninum liggur aðeins ein leið, þ. e. upp á við.

Íslendingar tóku þrjú ár í að vinna úr 14:2 tapinu og gerðu jafntefli við Dani þremur árum síðar.

Önnur góð frétt sem hin hliðin á slæmu fréttinni: Ósigrar eru til að læra af þeim, og því stærri sem ósigurinn er, því meira er hægt að læra af honum.

 

Botninum hefur verið náð

Athugasemdir

[Þorsteinn Briem, 9.7.2014 kl. 17:48]

Framsókn marga hildi háð,
hefur gegnum árin,
bráðum hefur botni náð,
brosir gegnum tárin.

[Grímur (IP-tala skráð) 9.7.2014 kl. 20:44]

Leiðinglegast er samt þegar einstaklingar nota "áföllin" sem afsökun fyrir öllu sem miður fer eftir það 

[Már Elíson, 9.7.2014 kl. 22:48]

Þarna datt inn góð vísa, Steini Briem - Bæði góð...og sönn.

[P.Valdimar Guðjónsson, 10.7.2014 kl. 05:00]

Aðeins þekkjum við Íslendingar þetta Ómar. Ekki bara 14-2 líkt og þú minnist á.

Reyndar í þjóðaríþrótt okkar handbolta. Að lokinni eftirleitan og "baráttu" fengum við að halda HM í handbolta hérlendis. Þrátt fyrir ágæta getu á þeim tímapunkti, (stærstu sigrarnir komu reyndar síðar) náðum við engan veginn að höndla spennustigið á heimavelli. Úrslit leikja voru útúr kú. Aðeins einn leikmaður lék undir getu og barðist Geir Sveinsson línumaður. Náði ekki hinum með sér.

[P.Valdimar Guðjónsson, 10.7.2014 kl. 11:53]

" lék eftir bestu getu" átti þetta reyndar að vera...