Það er af sem áður var.

Á fyrstu árunum eftir stríð og síðan aftur frá 1954 var faðir minn vörubílstjóri. Bíllinn var Ford árgerð 1946 og tók einn í sæti við hlið ökumanns, en við voru þrír bræðurnir, þannig að þegar foreldrar okkar fóru í bæjarferð, til dæmis frá Stórholti vestur í bæ til afa og ömmu á Ásvallagötu komst öll fjölskyldan ekki fyrir inni í bílnum. 

En við því var ráð. Við bræðurnir fórum upp á pallinn á bílnum og héldum okkur í sérstakt handrið, sem var fremst á pallinum upp við hús bílsins. 

Á þeim árum var leyfilegt að fólk stæði við svona handrið á vörubílspöllum og héldi sér í þau. 

Stundum kom fyrir að foreldrum okkar fannst skárra að við sætum, einn eða tveir, á milli þeirra í sætisbekknum inni í bílnum, heldur en að halda okkur standandi í handriðið uppi á opnum bílpallinum. 

Ef okkur var troðið, einum eða jafnvel tveimur á milli foreldra minna, ók pabbi en mamma var á útkíkki eftir því hvor ekið væri fram á lögregluna. 

"Beygja ykkur!" hrópaði hún ef hún sál löggubíl eða lögregluþjón, og þrýsti höfðum okkar fram og niður til þess að við sæumst ekki utan frá. 

Þetta var 35 árum áður en skylt varð að hafa bílbelti og öryggiskröfurnar því allt aðrar en síðar varð, - miklu líkara því sem enn er á vélhjólum. 

Ekki minnist ég þess að nokkurn tíma í mínu minni hafi orðið slys vegna þess að Íslendingar féllu af bílpöllum. Stórslys varð á stríðsárunum þegar margir hermenn létust þegar herbíll hlaðinn mönnum valt við vegamót Dalvíkurvegar og Norðurlandsvegar, en ekki veit ég nánar deili á atvikum þar. 

Með soninn ofan í kerru á Reykjanesbraut

Athugasemdir

[NN (IP-tala skráð) 21.9.2015 kl. 15:38]

Er nokkuð viss um að hafa lesið að ung stúlka lést á Eyrarbakkavegi eftir að hafa fallið af palli vörubíls sem var að flytja fólk af dansleik. Finn þetta samt ekki á netinu, þannig að árið hef ég ekki.

[Vagn (IP-tala skráð) 21.9.2015 kl. 15:39]

[Þorsteinn Briem, 21.9.2015 kl. 15:40]

Ómar Ragnarsson handtekinn fyrir að þykjast vera hann sjálfur

[Vagn (IP-tala skráð) 21.9.2015 kl. 15:49]