Gengið of langt of oft.

Fyrir þá, sem horfðu á Áramótaskaup Sjónvarpsins 2002 var sláandi að sjá myndirnar í upphafi af hátíðahöldum þjóðhátíðardagsins þá og bera þær saman við hörmungina, sem búið er að koma þeim í nú.

Í íslenskum lögum eru ákvæði sem skylda yfirvöld og stofnanir til að gæta meðalhófs.

Stundum verða valdsmenn að sýna hugkvæmni og viðleitni til þess að hafa þetta í heiðri, en þeim ber lagaleg skylda til þess.

Einu sinni voru óeirðir fyrir framan lögreglustöðina og grjótkast að henni árlegur viðburður á Gamlárskvöld.

Þessu var mætt með hugkvæmni, með því að halda áramótabrennur víðs vegar um bæinn og síðar með því að hafa eins aðlaðandi og vandaða dagskrá í sjónvarpi og unnt var eftir að íslenskt sjónvarp varð að veruleika.

Ekkert meðalhóf er fólgið í aðgerðum lögreglunnar á Austurvelli 17. júní og ekkert farið að vilja þeirra fulltrúa almennings sem standa að hátíðahöldunum.

Það blasir við að það þarf að halda í hemilinn á lögreglunni varðandi aðgerðir hennar.

Það þurfti til dæmis ekki stærsta skriðdreka landsins, 40 tonna jarðýtu, og 60 víkingasveitamenn, vopnaða kylfum, úðabrúsum og handjárnum til þess að fjarlægja nokkra hreyfingarlausa náttúruunnendur og bera burtu, sem sátu og höfðust ekki að í Gálgahrauni í október 2013.

Það þurfti heldur ekki sérstaka æfingu langöflugasta herveldis heims, NATO, til þess að æfa sig á því að murka niður hugsanlega náttúruunnendur á hálendi landsins í júlí 1994 með F-15 árásarþotum, öflugustu drápstækjum okkar tíma.   

Undrast lokanir lögreglu á Austurvelli