Íslands þúsund ár

4.7.2016 | 05:36

Afdrifaríkar lokamínútur fyrri hálfleiks.

Lokamínútur fyrri hálfleiks í gær voru afdrifaríkar, tvö frönsk mörk og lokamarkatalan 5:2 en ekki 3:2.

3:2 hefðu verið mjög viðunandi úrslit, því að franska liðið var einfaldlega betra en það íslenska og líklegt til að fara alla leið í keppninni.

En það má hugga sig við það, að svona mínútur í næstu tveimur leikjum á undan hefðu orðið miklu afdrifaríkari fyrir íslenska liðið og getað slegið liðið út úr keppninni tveimur lekjum fyrr.

Tölur, sem brugðið var upp á skjá í lok leiks, sýndust vera þær, að leikmenn beggja liða hefðu hlaupið álíka langa vegalengd samtals, eða 108 kílómetra hvort um sig.

Það var allt öðruvísi en í til dæmis Englendingaleiknum þar sem íslenska liðið hljóp miklu meiri vegalengd.

Raunar segir talan sjálf ekki alltaf alla sögu, því að það er ekki endilega heildartalan, sem skiptir máli, heldur það hve margir hraðir sprettir voru innifaldir í vegalengdinni.

Þegar rússneska liðið sprakk með tóman tank 2008 var það eftir slíka yfirferð´á ofurhraða.

Samleikur íslenska liðsins í þessum leik var alls ekki sá lakasti hjá þeim í keppninni og liðið er enn, þegar á heildina er litið, í framför.

Leikmenn sjálfir sögðust í leikslok ekki vera þreyttir eða þreyttari en í fyrri leikjum, en það er líka til fyrirbæri sem nefna má andlegan doða eða sofandahátt, og í leik gegn eins góðu liði og franska liðið er, geta örfá augnablik sofandaháttar á verðinum orðið mjög dýrkeypt, því að bestu knattspyrnulið refsa grimmilega fyrir slíkt.

Sum lið hefðu getað brotnað alveg saman með 4:0 á bakinu í hálfleik, en íslenska liðið sýndi mikinn karakter í síðari hálfleik sem fór, þrátt fyrir allt, 2:1 fyrir Ísland.