Vinsælasta keppnisgrein æsku minnar: Járnkarlskast.

Þau sumur, sem við Birnir Bjarnason vorum í sumardvöl að Hvammi í Langadal, kepptum við í íþróttum og bættum Hvammsmetin að sjálfsögðu á hverju sumri.

Við hlupum 100 m og 400 metra hlaup, stukkum hástökk á "sax"-tíl og stangarstökk á hrífuskafti, og síðan vorum við með eina sérgrein, sem var skemmtilegust, járnkarlskast.

Dinni átti Hvammsmetið í hrífuskaftsstökkinu, 1,44 en ég í járnkarlskastinu, 8,48 m.

Við vorum ekki nógu sterkir til að kasta járnkarlinum eins og spjóti, heldur notuðum báðar hendur á svipaðan hátt og ef stangarstökkvari setur stöngina ekki niður i´holuna, heldur hendir henni áfram.

En járnkarlinn varð að koma niður eins og spjót kemur niður í spjótkasti.

Þegar við vorum orðnir rúmlega tvítugir fórum við í ferð norður, og þá kom í ljós, að það hentaði best fyrir okkur að henda járnkarlinum með annarri hendi með því að henda honum "utanhandar" ef svo má að orði komast.

Ég er sannfærður um að járnkarlskast gæti orðið vinsæl keppnisgrein og á þann draum, að öflugir kraftakarlar finni upp ýmsar skemmtilegar aðferðir við að kasta járnkarli.

Íslandsmet í sínum fyrsta Járnkarli

Athugasemdir

[Þorsteinn Briem, 23.8.2016 kl. 01:11]

Jafnhenda þar járnkarlinn,
jörð þeir stundum hitta,
alltaf fer þó upp jarlinn,
Ómar góð er skytta.