Stríð, sem tapast í sjónvarpi.

Það hefur verið sagt að Bandaríkjamenn hafi tapað Víetnamstríðinu í sjónvarpinu heima hjá sér. 

Þetta var fyrsta meiriháttar stríðið þar sem hinn nýi fjölmiðill fékk að taka myndir og flytja fréttir svo um munaði, og þetta bættist við skerf ljósmyndara og blaðamanna. 

Smám saman kom í ljós að stríðið var ekki eins og stríðið sem Kanar háðu gegn Japönum í Seinni heimsstyrjöldinni og þótti grimmilegt, heldur mun grimmilegra og átakanlegra fyrir Bandaríkjamemm,vegna þess, að þeir beittu aðgerðum, sem minntu á sumar aðgerðir nasista á borð við dráp þorpsbúa í Lidice.  

Ef grunur var um að Viet Kong liðar eða leyniskyttur þeirra leyndust í þorpum, var þorpunum einfaldlega eytt í eldi napalmsprengna, sem eru svívirðileg vopn. 

Myndin af flýjandi þorpsbúum, einni frægustu og áhrifamestu ljósmynd síðustu aldar, varð, ásamt fleiri myndum, bæði ljósmyndum og kvikmyndum, til þess að snúa almenningaálitinu á Vesturlöndum við á þann hátt, að ekki fannst hliðstæða úr hernaðarsögu Bandaríkjanna.

Þau höfðu aldrei fyrr tapað stríði og Víetnamstríðið var eitthvað alveg nýtt fyrir þeim.

Nöturlegt er að hálfri öld eftir Víetnamstríðið sé deilt um myndbirtingu úr þessu stríði, sem tapaðist í sjónvarpi.

Og þrátt fyrir stóraukna ritskoðun á því sem birtist frá vígvellinum, fyrirbæri, sem er dæmi um það, að það fyrsta sem er drepið í stríði sé sannleikurinn, er það vonandi ekki liðin tíð að stríð tapist eða vinnist í sjónvarpi þar sem leitast er við að koma í veg fyrir að sannleikurinn sé drepinn.  

Norðmenn í stríð við Facebook

Athugasemdir

[Kolbrún Hilmars, 9.9.2016 kl. 14:21]

Ekkert vinnur eins gegn stríði eins og myndbirtingar af þessu tagi.
Annað jákvætt er samt að finna á þessari "bönnuðu" mynd; hermenn, sem hafa eflaust tekið þátt í viðkomandi napalmárás, fylgja börnunum eftir, greinilega þeim til verndar frekar en hitt.

[Ásgrímur Hartmannsson, 9.9.2016 kl. 14:54]

Munurinn á þessum styrrjöldum lá bara í því að fólk vissi ekkert um WW2.  Það var í raun miklu grimmilegra.  Þeir kveiktu í heilu borgunum þá.  Stundum með atómbombum. (Það voru *víst* hernaðarskotmörk: heimild: http://www.abomb1.org/hiroshim/hiro_med.html)

Og svo er það eina sem aðgreinir nazista frá öðru mannkyni, er að þeir notuðu gas til þess að fremja þjóðarmorð, en ekki byssustingi eða sveðjur eða... ja, grjót.  Eins og allir aðrir á undan þeim.

Ég man ekki eftir neinum öðrum sem settu upp verksmiðju til þess að eyða fólki.

En það er annað mál...

"Ef grunur var um að Viet Kong liðar eða leyniskyttur þeirra leyndust í þorpum, var þorpunum einfaldlega eytt í eldi napalmsprengna, sem eru svívirðileg vopn."

Hvað myndir þú gera?

Það er ekkert vit í að sóa eigin mannskap í að leita að  einhverri leyniskyttu, sem fær að fela sig í einhverju þorpi þar sem þorpsbúarnir eru bara ekkert hliðhollir þér.  Augljóslega.

Einhver skúrkurinn sagði:

"Samfélagið er vatnið sem skæruliðinn syndir í."

Svo: Napalm!  Þurrkar þetta vatn strax.

Í sögu mannkyns er það ekkert svo grimmdarlegt.

Hérna:

https://en.wikipedia.org/wiki/Schwedentrunk

http://warofthetriplealliance.com/ (alveg vert nánari skoðunar)

https://en.wikipedia.org/wiki/Second_Boer_War#Concentration_camps_.281900.E2.80.931902.29

Q: Kitchener initiated plans to flush out guerrillas in a series of systematic drives, organised like a sporting shoot, with success defined in a weekly 'bag' of killed, captured and wounded, and to sweep the country bare of everything that could give sustenance to the guerrillas, including women and children ... It was the clearance of civilians—uprooting a whole nation—that would come to dominate the last phase of the war.

Grimmd?  Hah!

[Kolbrún Hilmars, 9.9.2016 kl. 15:42]

Það má kannski bæta því við að Víetnamstríðið var upphaflega ekki USA heldur franskra.  Helsta ástæðan fyrir því að Kennedy forseti var á móti afskiptum þar - og etv morði hans líka.

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 10.9.2016 kl. 10:42]

Þetta er alveg hroðalegt framferði Bandaríkjanna.  

En í sambandi við Víetnamstríðið, að þá sá ég einu sinni þátt á RUV um fræga herforingja sögulega, og þá kom mér á óvart að heyra nafn Võ Nguyên Giáp sem var þar nefndur sem einn mesti herfræðingur 20.aldar varðandi strategíu og taktík.     Hann var líka foringi í 1. Indókína stríðinu og sigraði þá líka.  hann er einn af fáum herforingum, - ef ekki sá eini, - sem hefur sigrað Bandaríkin.   Hann er nýlátinn, vrð 102 ára.  

https://en.wikipedia.org/wiki/V%C3%B5_Nguy%C3%AAn_Gi%C3%A1p

[Magnús (IP-tala skráð) 10.9.2016 kl. 17:57]

Verst er fyrir BNA að þeir hafa ekki unnið stríð síðan í WWII. Að vísu gekk þeim vel í fyrri Flóabardaga en kláruðu ekki málið.