8.2.2017 | 10:52
Hjartaáfall í miðri jarðarför.
"Kenn oss að telja daga vora" er hluti af texta, sem stundum er farið með við jarðarfarir.
"Vort líf, sem svo stutt og stopult er..." orti Einar Benediktsson í sálmi, sem stundum er sunginn við jarðarfarir, og "líf mannlegt endar skjótt" er hluti af sálmi eftir Hallgrím Pétursson, sem stundum er nefndur moldunarsálmurinn.
Þrátt fyrir þetta er sú athöfn, sem nefnd er útför eða jarðarför, einhvern veginn sér á parti varðandi það, að enda þótt hún snúist um dauða þess, sem borinn er til grafar, eigi útförin sjálf sér sjálfstæðan, friðhelgan tíma.
Þess vegna er það eitthvert óvæntasta og eftirminnilegasta atvik, sem ég minnist, þegar verið var að jarða Davíð Helgason, æskuvin minn, og presturinn steig fram á því augnabliki, sem er þungamiðja hverrar útfarar, lyfti hönd sinni til þess að mæla fram moldunartextann: "Af jörðu ertu kominn, að jörðu skaltu verða..."
En áður en hann gæti byrjað á textanum féll maður á fremsta bekk fram fyrir sig í hjartaáfalli og viðstaddir urðu sem þrumu lostnir.
Athöfnin stöðvaðist við þetta og tafðist í rúman stundarfjórðung, meðan verið var að stumra yfir manninum, ná í sjúkrabíl og sjúkralið og bíða á meðan það hóf aðgerðir og flutti manninn burtu.
Svo sterkt var þetta atvik og áminning þess, hve "líf mannlegt endar skjótt", að þessar hendingar spruttu fram á meðan beðið var þess að athöfnin gæti haldið áfram:
Feigðin grimm um fjörið krefur,
fátt er oft um svör.
Enginn veit hver annan grefur,
örlög ráða för.
Föður mínum heitnum varð oft að orði setningin "Enginn veit hver annan grefur" þegar hann frétti um sviplegt fráfall.
Nokkrum árum síðar árið 2005 varð jarðarför Bessa Bjarnasonar tilefni til að bæta annarri stöku við, og við jarðarför Flosa Ólafssonar 2009 kom þriðja stakan og síðar sú fjórða, þannig að atvikið hafði fætt af sér sálm við sérsamið lag, þar sem stakan tileinkuð Bessa var upphaf sálmsins, og stökurnar, tileinkaðar Flosa, endir hans.
Í efni fyrstu stökunnar fléttast atvik veturinn 1992 þegar ísskör á Reykjafjarðará í Ísafjarðardjúpi brast undan bíl, sem ég var á, einn á ferð um hánótt, og honum hvolfdi ofan í ána, svo að hann fylltist af ísköldu vatni, sem streymdi í gegnum hálfopinn glugga. Það var mikið lán að komast út úr bílnum og til byggða.
Ljúfur Drottinn lífið gefur, -
líka misjöfn kjör, -
og í sinni hendi hefur
happ á tæpri skör.
Feigðin grimm um fjörið krefur,
fátt er oft um svör.
Enginn veit hver annan grefur,
örlög ráða för.
En ég veit að orðstír lifir,
ást og kærleiksþel.
Sá, sem vakir öllu yfir
æ mun stjórna vel.
Vítt um geim, um lífsins lendur,
lofuð séu´hans verk.
Felum okkur í hans hendur
æðrulaus og sterk.
Hjartastopp í miðjum dansi | |
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt |
Athugasemdir
Takk fyrir að birta þetta.
Guðni Ólafsson (IP-tala skráð) 8.2.2017 kl. 11:23
Bæta við athugasemd [Innskráning]
Ekki er lengur hægt að skrifa athugasemdir við færsluna, þar sem tímamörk á athugasemdir eru liðin.