Íslands þúsund ár

20.3.2017 | 00:56

Fjölhæfnin skilar miklu.

Því blandaðri sem bardagaíþróttin er, því meira máli skiptir fjölhæfni.

Fyrirfram var talað mest um það að Gunnar væri sterkastur í gólfinu og að því lægju möguleikar hans að komast í færi við andstæðinginn þar.

En að sama skapi reyndu helstu andstæðingar hans að forðast að láta slíkt gerast, héldu sig í hæfilegri fjarlægð og beittu hnefahöggum eða fótaspörkum.

Í bardaga Gunnars kom hins vegar vel fram, að hann hefur náð góðum tökum á hnefaleikasviðinu, bæði í vörn og sókn.

Hann sýndi viðbragðsflýti, snerpu og fótafimi þegar hann vék sér eldsnöggt undan höggi Alans Joubans og gaf honum í framhaldinu beint og þungt hægri handar högg sem hitti í mark.

Gaman væri ef Gunnar þjálfaði upp færni í að gefa svokölluð gagnhögg, sem eru slegin sekúndubroti eftir að mótherjinn slær sín högg.

Hvað um það, áhrif höggsins voru um sekúndu að komast niður í fæturna á Jouban, sem misstu allan mátt svo að hann féll í strigann.

Gunnar gaf honum eldsnöggt spark til að búa enn betur í haginn fyrir að gera atlögu í gólfinu þar sem ekki þurfti að spyrja að leikslokum.

Nú verður æ skemmtilegra og meira spennandi að fylgjast með Gunnari.

Hann hefur sýnt flesta bestu hæfileika góðs íþróttamanns í undirbúningi sínum, er hugsandi og skynsamur, flottur á skrokkinn og með úthugsaða og þaulæfða bardagaaðferð, sem skilaði sér svo sannarlega.

	Gunnar gæti barist við þann næstbesta
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Flokkur: Bloggar | Breytt s.d. kl. 00:59 | Facebook

Athugasemdir

Ég sá ekki fyrrfi lotuna. En þetta finnst mér hárrétt greining Ómar, Gunnar hefur bætt sig rosalega í boxinu og þarna borgaði það sig upp, Þetta var rosalega flott hjá honum. Hvað drengurinn var yfirvegaður og góður á taugum skipti sköpum.

Halldór Jónsson, 20.3.2017 kl. 02:39