Tímamót í gatna- og vegagerð?

Það eru liðnir ansi margir áratugir síðan núverandi kynslóð Íslendinga ferðaðist um þjóðvegi og borgarstræti og kynntist því, að ef loka varð vegum, götum eða akreinum, var ekki aðeins sett upp skilti á enda þeirra leiðar, sem var fær, heldur við nógu mörg vega- eða gatnamót í kringum lokaða svæðið, að ökumenn hefðu bæði tíma og val til að fara um hjáleið. 

En svo rammt hefur kveðið að hinu gagnstæða hér á landi, að eitt sinn lokaði verktaki 700 íbúa Háaleitishverfis inni að morgni dags vegna þess að hann þurfti að byrja daginn snemma við að endurnýja slitlagið á Háaleitisbraut. 

Og varð þetta litla reiður þegar fólk dirfðist að finna að því að enginn skyldi látinn vita fyrirfram. 

Eitt sinn minnist ég þess að fólk var látið snarhemla á skurðbakka frekar en að láta það vita með skiltum hvað væri verið að gera. 

Og síðast í fyrra voru lokanir bæði við Garðabæ og Víkurveg austast í Grafarvogshverfi, að aka varð allt að fimm kílómetra aukalega í kringum Garðabæinn til að komast leiðar sinnar. 

Þó var þar aðeins um að ræða eina stutta aðrein af Reykjanesbraut vestur í Garðabæ og hefði munað miklu ef sett hefðu verið upp skilti sem kæmu í veg fyrir að fólk þyrfti að aka suður í Kaplakrika, vestur að Álftanesvegi og loks austur Vífilsstaðaveg. 

En nú er hugsanlegt að tímamót í tillitssemi verktaka við vegfarandur hafi átt sér stað á götunni Stórhöfða þegar sett voru upp þar skilti strax í gær, þar sem greint var frá því að á morgun, það er laugardag, yrði gatan malbikuð, - ef veður leyfði. 

Ó, hvað það er gott að geta sagt svona góða frétt, sem hefur verið svo langþráð!