Snjóþyngsta svæðið í vor. Vandrataður meðalvegur.

Kjalvegur og Sprengisandsleið eru fjallvegir sem oft eru nefndi í sömu andrá. Um báðar leiðirnar gildir það að afar vandmeðfarið er við viðhald og endurbætur á þeim. 

Þar togast á kröfur um sem allra best aðgengi og kröfur um sem ósnortnast land. 

Hvað Kjalveg snertir hefur æ lengri hluti leiðarinnar verið "lagfærður" með því að gera upphleyptan og sem beinastan veg. 

Þetta hefur verið gert í bútum svo að aldrei hefur farið fram neitt mat á umhverfisáhrifum. 

Nú er mál að því linni og að farið sé í vandaða vinnu við það að undirbúa það að stór miðhálendisþjóðgarður verði að veruleika, þar sem þess sé gætt að vaða ekki stjórnlaust áfram með gerð upphleyptra vega á borð við þá sem eru í byggð. 

Einkum er mikilvægt að Sprengisandsleið verði látin halda sér sem óbreyttastri, því að dýpsta upplifun ferðamannsins felst í því að hún haldi þeim töfrum sem "safari"-slóð býr yfir. 

Raunar sýnir ástand ýmissa þjóðbrauta í byggð eins og þann kafla, sem liggur um Dynjandisheiði, að það er forgangsverkefni að gera slíka vegi boðlega og að heilsársvegum. 

Þegar Dýrafjarðargöng verða komin breytast allar aðstæður til samgagna á sunnanverðum Vestfjörðum og raunar ætti þegar í stað að hefjast handa við það löngu tímabæra verkefni að gera varanlega og endanlega vegarbót þarna. 

Í vor var mestur snjór á syðsta hluta Sprengisandsleiðar og nú er vegurinn verst á sig kominn þar, einmitt á þeim kafla þar sem gerður var upphleyptur vegur í sambandi við Kvíslaveitu. 

Sem sýnir, að það er ekki algilt að slíkir vegir endist betur en gömlu slóðarnir. 

Það er vegna þess, að í svona vegi er ekið grófu grjóti og haft fínna undirlag efst. 

Ef veginum er ekki haldið í horfinu með því að bera fínt lag á hann, "slitnar" efsta lagið og gróft grjótið undir kemur upp. 

Á ferðum í Eþíópíu kynntist ég beinum og breiðum upphleyptum vegi sem Ítalir gerðu á árum Mussolinis. 

Honum hefur ekkert verið haldið við í 80 ár og er nú svo illa farinn, að lengst af er ekið á jeppum meðfram veginum, enda leiðin alls ekki fólksbílafær. 

 

Endurbætur á slæmri Sprengisandsleið

Athugasemdir

[B.N. (IP-tala skráð) 16.7.2017 kl. 11:46]

Eg man eftir þegar ég var að keyra erlenda ferðamenn fyrir um áratug síðan þegar ég var að keyra Sprengisand á suðurleið kom ég að Norðurleiðarútu sem var með bæði afturdekkin sprungin öðru megin. Það var skrítið að sjá erlendu ferðamennina þar á bæ ásamt bílstjóranum að bíða í eyðimörkinni eftir hjálpinni án símasambands algerlega háð því að þurfa að bíða eftir sendiboða sem kæmu skilaboðunum áfram til Norðurleiðar hvernig væri komið hjá þeim.

Norðurleiðabílstjórinn var heppinn eða þau réttara sagt ferðamennirnir rútan sem ég var á var með eins felgu. Ég lánaði þeim varadekkið mitt til að redda þeim með smá hryllingi að vita að ég átti sjálfur eftir að keyra 3 tíma til að klára Spengisandsleiðina sem er að sjá í dag eins og hún var þá skeflileg.

Baldvin Nielsen