Þegar Freyr Jónsson kom Toyota í bobba.

Mörgum jöklajeppamönnum er ekki fisjað saman þegar um er að ræða að bjarga sér við ferlegar aðstæður víðsfjarri mannabyggðum. 

Freyr Jónsson heitinn var einhver magnaðisti afreksmaður sem hugsast gat við erfiðar aðstæður. 

Þegar leiðangur þriggja jöklajeppa undir forystu Arngrís Hermannssonar fór tvisvar yfir Grænlandsjökul vorið 1999 komust leiðangursmenn nokkrum sinnum í hann krappann, enda hafði jeppum aldrei fyrr verið ekið yfir jökulinn og hefur aldrei verið ekið síðan.

Einvalalið var í leiðangrinum, og Freyr var ómissandi ef eitthvað kæmi upp varðandi allan búnaðinn. 

Bæðí í upphafi og enda ferðanna þurftu leiðangjursmenn að berjast við mikinn krapa og kolsprungna skriðjökla. 

Í byrjun, á austurleið upp á jökulinn lenti einn jeppinn á bólakafi í krapi, og þegar búið var að bjarga honum upp úr krapinu tók ekki betra við, því að vatn hafði komist inn í vélina. 

Freyr dó ekki ráðalaus frekar en fyrri daginn og tókst að opna vélina, þurrka hana og skipta um olíu og loka henni aftur þarna úti í auðninni. 

Á leiðinni upp Grænlandsjökul til baka, spurði Freyr hvort ferðafélagar hans í jeppanum fyndu lykt. 

Þeir sögðust ekki finna neina lykt. 

Freyr sagðist vera að velta þessu fyrir sér og ók áfram. 

Nokkru síðar spurði hann aftur sömu spurningar og fékk jákvætt svar í þetta skiptið. 

"Hvernig lykt finnst ykkur þetta vera?" spurði hann. 

Þeir gátu ekki svarað því, lyktin var svo dauf. 

"Ég held að þetta sagði lykt af gírkassalegu" sagði Freyr, og skömmu síðar stansaði hann en lét þau boð út ganga að það yrði upp undir klukkustundar töf. 

Hóf síðan heilmikla viðgerð. 

Ég var farþegi í þessari ferð í því skyni að taka myndir og fréttir af henni og notaði tækifærið til þess að ná fallegum landslagsmyndum. 

Það stóð heima, að um klukkustund síðar hafði Freyr skipt um legu í gírkassanum!

Eftir heimkomuna bað Toyota umboðið mig um að skrifa grein í blað umboðsins, sem lá meðal annars frammi á biðstofu bifreiðaeigenda og frammi í afgreiðslunni. 

Var góður rómur gerður að greininni í fyrstu, en sú gleði entist ekki lengi. 

Næst þegar ég kom þangað fékk ég orð í eyra, en þó var það allt í gamni: 

"Ef við hefðum bara vitað hvaða vitleysu við vorum að gera hefðum við aldrei látið þetta liggja hér frammi.  Við lendum hvað eftir í vandræðum út af þessari grein." 

Ég varð undrandi og spurði, hvers vegna. 

"Nú, hér verða einstakir menn alveg öskureiðir þegar þeir sjá reikningana, sem verkstæðið gerir fyrir skipti á gírkassalegum og harðneita að borga stórfé fyrir viðvik, sem hægt er að afgreiða á broti úr þeim tíma, sem gefin er upp. Og þú getur ímyndað þér viðbrögðin við reikningum út af því að opna vélar, skipta um olíu i þeim og loka þeim aftur." 

Næst þegar ég átti erindi suður eftir var blaðið að sjálfsögðu horfið. 

En þessi afrek Freys og fleiri afrek hans lifa. 

Gera við jeppa í 55 gráðu frosti