Eðlilegt að það kosti sitt að falla á prófunum.

Þegar ferðamannastraumurinn til Íslands fór að vaxa með dæmalausum hraða 2011 var aðstaða Íslendinga lík því sem er hjá unglingi, sem þarf að hefja nám þar sem gangast þarf undir próf á hverju ári. 

Íslenska prófið fólst í ígildi þess að standast próf í nýju og flóknu námsefni árlega. 

Námsefnið lá fyrir ef skoðað var hvernig aðrar þjóðir hafa farið að því að verjast afleiðingum mikillar umferðar og ágangs á jafn viðkvæmum svæðum og hér eru á þann hátt að náttúruverðmætin væru varin, innviðir byggðir upp og skammtímagræðgi ekki látin ráða. 

Skemmst er frá því að segja að þegar ástandið á hliðstæðum ferðamannaslóðum erlendis er borið saman við ástandið hér, höfum við falli árlega á þessum prófum, og það kostar sitt að falla á prófum. 

Núna eru til dæmis liðin fjögur ár síðan þáverandi ferðamálaráðherra lagði fram hugmyndir um svipaða aðgangsstýringu og grundvöll og hefur reynst mjög vel í amerískum þjóðgörðum, en þessar hugmyndir Ragnheiðar Elínar og aðrar voru kyrfilega kveðnar í kútinn. 

Það sem nú er "eytt" í þessi mál hér er innan við eitt prósent af tekjunum, sem ferðaþjónustan gefur af sér. 

Meðan slíkt er látið viðgangast er samdrátturinn óumflýjanlegur og raunar æskilegur, úr því að við vildum hvorki læra neitt af öðrum né gera neitt til að koma í veg fyrir ófarir. 

Hægt er að nefna fjölda erlendra ferðamannasvæða sem eru alveg eins viðkvæm og jafnvel enn viðkvæmari en svæðin hér og samt með mun meiri eftirspurn en hér er. 

Því er í grundvallaratriðum mætt annað hvort með vandaðri umgjörð, skipulagi og verndaraðgerðum í formi innviðauppbyggingar eða með ítölu eða takmörkunum á umferð. 

Miðað við hin nánasarlegu og nískulegu framlög hér á landi og enga beitingu ítölu né nokkra yfirsýn yfir verkefnið stóra, er einkunn okkar á prófunum undanfarin ár langt fyrir neðan lágmarksframmistöðu.  

Allt að 50% færri bókanir en í fyrra

Athugasemdir

[Örn Einar Hansen, 10.5.2018 kl. 19:27]

Peningagræðgi á Íslandi er ekki bara landlæg, heldur heimsfræg.  Íslendingar eru almennt eins og "Kaupmaðurinn í feneyjum" og er það vægt sagt.

1997 var það landlæg plága að spila "hlutabréfmarkað".  Síðan 2008 hengdu Íslendingar bakara fyrir smið, þegar brennivínið þraut á barnum og kenndi barþjóninum um.

Núna, standa Íslendingar frammi fyrir ferðamannastraumi sem aldrei áður og á að byggja miljón hótel og nýja glæsihallir fyrir peningann sem frúinn í hamborg er að gefa Íslandi.

Hvað gerir Ísland, þegar ferðamannastraumurinn rýrnar? Sama og Svíþjóð og öll önnur ríki Evrópu ... flyttur inn flóttamenn til að fylla auðar hallirnar. Þar með verður Ísland eins og þýskaland, þar sem þjóðverjar eru minnihluti landsins.

Björt framtíð.

[kristinn geir steindórsson briem (IP-tala skráð) 11.5.2018 kl. 06:11]

menn meig ekki gleyma því að ferðamannstraumurinn til lands er að hluta vegna hryðjuverkaógnar í heiminum menn spurðu eftir öruggum löndum. nú er sú hræðsla að líða undir lok. en að örðuleit er ég samála ómari þarf ekki að vera slæm þróun landinn virðist sent geta lært af öðrum