Útileguhelgin, sem hefur svo oft komið of snemma.

Meðalhiti í Reykjavík í kringum 20. maí er innan við sjö stig. Það er álíka heitt, eða öllu heldur kalt og er að meðaltali síðast í september þegar útihátíðir sumararsins eru vel að baki. 

Samt erum við Íslendingar haldnir svo heitri þrá eftir því að fara í útilegur og halda útihátíðir að hér á árum áður var ár eftir ár reynt að halda slíkar hátíðir með afar misjöfnum árangri, svo ekki sé meira sagt.

Voru fregnir af slíku hátíðahaldi oft að mestu um vandræði, vosbúð og ölvun. 

Í textanum "Á útihátíð" á diskinum "Sumarfrí", safndiski nr. 4 á "Hjarta landsins" syngur Matthías Matthíasson um þetta stuð af mikilli innlifun, meðal annars þennan miðhluta: 

 

Íslenska veðrið er samt við sig, 

sífellt að gleðja mig og þig. 

Ef voða flott er tjaldið, þá vinsælt að er

að láta vindinn rífa það ofan af sér. 

 

Og ofan af himninum fossar þá flóð

sem í faðmlögum kælir sjóðheitt blóð

og bindindismenn geta´ei barist því gegn 

að verða blautir af því sem er kallað regn. 

 

Það er vel útilátið

á útihátíð, á útihátíð, 

á útihátíð, á útihátíð, 

þar sem allir komast í stuð. 

 

Gaman verður að sjá hvernig útkoman verður í veðrinu, sem er spáð um hvítasunnuna núna og virðist ætla að koma of snemma, - einu sinni enn. 

Spáir leiðindaroki á hvítasunnudag