Munið þið eftir prenturunum í gamla daga?

Það er ekki langt síðan fjöldi starfa ýmist lögðust niður eða breyttu um vinnubrögð svo að menn þahöfðu gríðarlegar áhyggjur af því atvinnuleysi sem af myndi hljótast.

Af mörgum slíkum störfum má nefna setjarana í prentsmiðjunum í gamla daga. Ímynd þeirra var ekki falleg í hugum margra, með svartar hendur af prentblýi.

Lausnin fólst að sjálfsögðu í að aðstoða þá við að endurmennta sig í þeim störfum sem tóku við. Þessi þróun hefur kannski sjaldan verið hraðari en nú á tölvu og netöld, og því afar mikilvægt að viðbrögðin við breyttum atvinnu- og framleiðsluháttum séu snörp og markviss.

Með nýjum framleiðsuaðferðum og aðstæðum fylgir oft tilfærsla á atvinnustarfsemi, vinnuafli og búsetu, sem getur verið slæm fyrir marga. 

En i staðinn fyrir að streitast gegn óhjákvæmilegri þróun er nær að stuðla að farsælli breytingu, sem oft fellst í endurmenntun og tilfærslu. 

Bent hefur verið á að líklega hefur stóraukin sjálfvirkni haft meiri áhrif en flest annað á hnignun sumra svæða, svo sem "ryðbeltisins" í Bandarikjunu, heldur en nokkuð annað, sem þar hefur skapað atvinnuleysi og hnignun. 

Og að þess vegna séu gamaldags viðbrögð, eins og höft og tollar  eins og Trump og fleiri virðast aðeins sjá, aðeins til þess fallin að valda upplausn, átökum og úlfúð.

Þegar vélmennum eða róbótum er bölvað, gleymist oft, að það skapast störf við að hanna tækja- og tölvubúnað og halda honum við.

Til dæmis var fróðlegt að sjá hér á síðunni upplýsingar Hauks Kristinssonar um það hvernig Svisslendingar taka á svona málum, til dæmis í menntakerfinu.  

 

 

 

 

Sjálfvirkni hafi áhrif á 80% starfa

Athugasemdir

[Jósef Smári Ásmundsson (IP-tala skráð) 6.9.2018 kl. 08:14]

Prentararnir eru nú ennþá til. Ég á einn sem heitir Canon 3600. Hann er vélmenni.