Eins ólík vinnuhegðun og mennirnir eru margir.

Skipulag, reglusemi, nýting tíma, svefn og afköst koma misjafnlega fram hjá þeim, sem gegna mikilvægum embættum. Oft er ekki hægt að gera sér grein fyrir heildarárangrinum af starfinu fyrr en eftir langan tíma. 

Sumir eru morgunhanar, aðrir svonefnt b-fólk. Konrad Adenauer og Ólafur Jóhannesson fengu sér stundum stuttan lúr um hádegisbil. Albert Guðmundsson, Margrét Thatcher og Winston Churchill tóku daginn snemma. 

Adolf Hitler dvaldi oft í Arnarhreiðrinu í Ölpunum og tók jafnvel á móti erlendum gestum þar.

Á síðari embættisárum hans átti hann æ erfiðaara með svefn, og það reyndist afdrifaríkt, að áður en hann lagðist til svefns 5. júní 1944 harðbannaði hann að láta vekja sig fyrr en komið var fram undir hádegi, enda var veðurspá þannig, að ekki var talin nein hætta á innnrás Bandamanna yfir Ermasund í Frakkland. 

Afleiðingin varð sú, að dráttur á því að taka endanlega ákvörðun um meginviðbrögð við innrásinni dróst svo mikið, að það hafði úrslitaáhrif. 

Richard Nixon var á fylleríi þegar Yom Kippur stríðið hófst og undirmenn hans urðu að taka mikilvægar ákvarðanir um  viðbrögð fyrir hann. 

Georg W. Bush var staddur í heimsókn í bekk í barnaskóla í Flórída þegar árásin var gerð á Tvíburaturnana 11. september 2001. 

Dwight D. Eisenhower eyddi miklum tíma í að spila golf og var gagnrýndur fyrir það. 

Jósef Stalín eyddi oft heilu nóttunum við að horfa á amerískar kúrekamyndir og píndi undirmenn sína til að horfa á þær með sér af áhuga, annars gætu þeir fallið í hættulega ónáð.

John F. Kennedy var í fríi með fjölskyldunnni í Hyannisport þegar taka þurfti afdrifaríka ákvörðun í Vietnamstríðinu varðandi bréfaskipti við stjórnina í Saigon og þótti Kennedy slæmt eftirá að hafa látið undirmann sjá um það.  

Franklin Delano Roosevelt var fatlaður og dvaldi oftlega á setri sínu í Palm Springs. 

Hann ávarpaði oft þjóð sína í útvarpi í "arineldsspjalli". 

Albert Guðmundsson sagði við mig, að mikilvægast væri að vera ekki ákvarðanafælinn. 

Embættismaður sem tæki 100 ákvarðanir á ákveðnu tímibili, og þrjár væru rangar, væri betri en annar embættismaður, sem tæki aðeins 30 ákvarðanir þar sem ein væri röng. 

Sá fyrri hefði tekið 97 réttar og nauðsynlegar ákvarðanir en sá síðarnefndi aðeins 29 og látið ákvarðanafælni sína bitna á síðari tíma. 

Með meiri frítíma en fyrri forsetar