"Okkur vantar aldrei neitt nema..."

Guðríður Jóna Árnadóttir, alltaf kölluð Stella, bjó í eyjunni Knarrarnesi undan Mýrum alla sína ævi. Hún var flott kona og hafði geysilega sönghæfileika. 

1939 var búið að ganga frá því að hún færi til söngnáms í Þýskalandi. 

En þá lést faðir hennar og hún var eina dóttirin í systkinahópnum, hitt voru þrír bræður. 

Faðir hennar vissi, að án þess að kona væri á bænum, myndi eyjan fara í eyði og tók það loforð af Stellu að hún yrði þar áfram eftir sinn dag. 

Örlög hennar voru ráðin til lífstíðar. 

Þau systkinin fóru tvisvar í land á ári, á vorin og haustin til að birgja sig upp af nauðsynjum. Í haustferðinni framlengdi Stella ferðalagið og fór til Reykjavíkur til þess að sækja alla þá menningarviðburði sem hún komst yfir. 

Síðuhafi naut sérstaks "Stelluleyfis" til að lenda FRÚnni í fjörunni á vesturströnd eyjarinnar. 

Eitt sinn var lent úr norðri og gangandi á leið heim að bænum heyrðust miklir og ljúfir tónar frá bænum, ein af ítölsku óperunum. 

Bræðurnir voru að heiman að vitja um einhverjar af þeim þrjátíu smáeyjum og skerjum sem tilheyra Knarranesjörðinni og það var greinilegt að Stella nýtti sér fjarveru þeirra með því að hafa útvarpið á hámarksstyrk til að njóta óperunnar. 

Þess vegna heyrði hún ekki þegar vélin lenti en út um opinn glugga heyrðist tónlistin. En til mikillar undrunar var arían, sem í gangi var þegar gengið var í hlað heim að bænum, ekki einsöngur, heldur tvísöngur. 

Einhver stórkostleg söngkona söng raddað með Maríu Callas. 

Í ljós kom, að það var Stella sem hafði raddað aríuna með Callas, og sungið hástöfum með útvarpinu, því að þegar barið var að dyrum, þagnaði Stella fyrst áður en hún slökkti á útvarpinu. 

Fram að þessu hafði Stella ekki tekið það í mál að syngja fyrir gesti svo að tilgangslaust var að biðja um það nú. 

En fyrir algera tilviljun heyrðist hennar fagra söngrödd óvart. 

Hvílík örlög að þessi kona, sem hafði fas erlendrar hefðarkonu væri læst hér úti í þessari eyju og kæmist aðeins tvisvar í land á ári. 

Ég spurði hana eitt sinn, hvort þetta líf væri ekki erfitt, hvor þau vantaði ekki eitthvað oft á tíðum. 

Svarið var minnisstætt: 

"Jú, þú getur orðað það þannig, en okkur vantar aldrei neitt nema einhvern óþarfa." 

 

Ekki kaupa óþarfa hluti