Líklega skásta stefnan, og Trump samkvæmur sjálfum sér.

Donald Trump gagnrýndi stefnu forsetanna á undan honum gagnvart Sýrlandi og Írak með þeim rökum, að með því að ráðast inn í Írak og styðja uppreisnarmenn gegn Gaddafí í Líbíu og Assad í Sýrlandi, hefði útkoman orðið mun verri en ella hefði orðið. 

Flestir voru þó sammála um að Saddam Hussein, Gaddafi og Assad hefðu verið slæmir einvaldar. 

George eldri Bush stillti sig um það 1992 að láta kné fylgja kviði og leggja Saddam Hussein að velli eftir að hafa rekið Íraksher út úr Kúveit og reyndist það vera skásta ákvörðunin þegar litið er á afleiðingarnar af innrás Bandaríkjamanna og "viljugra þjóða" 2003. 

Svipað má vafalaust segja um þá staðreynd að bæði Indverjar og Pakistanar eiga kjarnorkuvopn hvað það snertir að það er afleit staðreynd. 

En stundum verður að reikna dæmi til enda og bera óbreytt ástand saman við aðra kosti. 

Það er að sjálfsögðu afleitt að Norður-Kórea með sitt lokaða harðstjórnareinræði og ömurlega kúgun þjóðarinnar skuli búa yfir möguleikum til kjarnorkuvopnaeignar. 

En þegar kalt er litið á málin, er hinn kosturinn, sem Trump talaði fyrst um, að efna til hættulegs ófriðar með skelfilegum og að mörgu leyti ófyrirsjáanlegum afleiðinum, einfaldlega ekki í boði. 

Svo miklu verri er hann en núverandi ástand. 

„Ekkert að flýta okkur“

Athugasemdir

[Grímur (IP-tala skráð) 15.12.2018 kl. 11:37]

Maður getur alltaf vonað að þetta stríðsbrölt þjóða í öðrum heimsálfum tilheyri fortíðinni end aldrei verið að bjarga fólkinu heldur einungis tryggja valdastöðu og aðgang að olíu og öðrum náttúruauðlindum. Annars trúi ég því að ef Hillary væri í Hvíta húsinu þá stæði her USA í stríðátökum því hún lofaði að skipta sér af meðan Trump hefur alltaf sagt að USA eigi ekki að vera skipta sér af öðrum þjóðum með því að vera neyða þær í bandaríska siði og gildismat.