Sum atriði úr skaupum verða klassísk og lifa.

Um nokkurt skeið voru gömul Áramótaskaup endursýnd í sjónvarpi. Við það að horfa á þau kom vel í ljós hvað þau endast misvel. 

Eitt þeirra var þannig, að ekkert atriði í því hafði fest í minni. 

Önnur, svo sem skaupið 1986, lifa enn í heild sinni í minningunni, enda snilldarvel farið með atriði eins og leiðtogafundinn í Höfða og drekkingu hvalbátanna í Reykjavíkurhöfn. 

Nefna má atriði af handahófi: Laddi í hlutverki pönkarans á þeim tíma sem sú bylgja stóð hæst, einnig sem lesari fyrir Bjarna Fel að ekki sé minnst á hinn ógleymanlega Magnús bónda, sem upphaflega varð til hjá honum þegar hann sá hjá síðuhafa viðtal, sem verið var að klippa við bændur á einangraðri eyju. 

Edda Björgvinsdóttir sem ölvaða konan á bílnum. 

Skattmann var óborganlegur í samvinnu þeirra Gísla Rúnars Jónssonar og Björns Emilssonar upptökustjóra. 

Upphaf skaupsins sem var undir stjórn Óskars Jónassonar var eftirminnilegt og stenst tímans tönn og enn er í minni Magnús Magnsússon sem ekki gat verið í takt við aðra í Víkingaklappinu. 

Og nú hefur hommaatriðið í skaupinu í fyrrakvöld orðið dæmi um hárbeitt og magnað háð, sem hreyfir við fólki og verður klassískt. 

„Gríðarleg viðbrögð“

Athugasemdir

[Grímur (IP-tala skráð) 2.1.2019 kl. 21:27]

Nú er ég sammála þér Ómar  - ef til vill kominn tími til að svo yrði (broskarl)

ein rök eru - því einsog svo margar einskisnýtar reglur þá er auðvita er hægt að BANNA hommum að gefa blóð en það er bara ekki hægt að framfylgja slíkum reglum eftir af neinu viti