Algert undanhald hvað varðar stærð Víkurgarðs.

Upphaf fréttatilkynningar frá Minjastofnun í kvöld ber vitni um viðleitni stofnunarinnar til þess að fela stórfellt undanhald í baráttunni fyrir almennilegum skrúðgarði og útivistarsvæði, sem Víkurkirkjugarður hefði getað orðið í fullri stærð.

"Fallist hefur verið á sjónarmið Minjastofnunar um verndun Víkurgarðs" segir þar, en í næstu setningu er undanhaldið hins vegar viðurkennt með því að segja að stofnunin hafi dregið til baka friðlýsingartillögu sína um stækkun friðlýsts svæðis.

Hvað stærð garðsins snertir er þetta 100 prósent undanhald´og auk þess samþykki fyrir því að hinn stóri hótelsteinkastali rísi í allri sinni yfirþyrmandi stærð í hlaðvarpa Alþingishússins í stað þess að láta þetta svæði gera nágrenni þinghússins að helgistað i formi skjólsæls og vinalegs minja-skrúðgarðs. 

Málamiðlunin í þessu máli er sögð falin í því að hinn smækkaði Víkurgarður fái að njóta þess að vera einn helsti helgistaður þjóðarinnar allt frá upphafi landnáms. 

Það er tímanna tákn að sjálf Minjastofnun skuli gefa í skyn, að slíkt hefði ekki getað orðið nema með jafn stórfelldu undanhaldi og nú blasir við.  

Ef líta á á þessa niðurstöðu sem árangur þess að "bjarga því sem bjargað verður" ber hins vegar ekki að vanmeta það að hin skelegga barátta heiðursborgara Reykjavíkur, sem seint verður fullþðkkuð, hefur áorkað því að fá viðurkenningu fyrir einstæðu gildi garðsins fyrir þjóð, sögu og menningu. 

 

 

Fallast á verndun Víkurgarðs