Hvað um fjölnota kistur?

Fróðlegt er að heyra að einhver hreyfing sé á greftrunarmálum í heiminum. Á hverju ári safnast um 80 milljónir jarðarbúa til feðra sinna og ef krafan er sú að hver þeirra taki með sér kistu í gröfina er um óhemju magn að ræða og sóun á dýrmætum trjáviði, sem sárlega er þörf á til að hamla gegn sóun, mengun og kolefisauðgun lofthjúpsins. 

Hér á síðunni hefur áður verið stungið upp á að fara þann milliveg að nota fjölnota kistur, sem væru með þannig útbúin gólf, að eftir að kistan hefur verið látin síga niður í gröfina og hinir nánustu farnir frá gröfinni, myndu þeir sem mokuðu ofan í hana hvort eð er, kippa á spotta, sem festir væru í læsingar á öðrum jaðri kistubotninum, þar sem hinn jaðarinn væri á hjörum, og þannig væri á einfaldan tæknilegan hátt hægt að losa með því botninn, svo að líkið yrði eftir í gröfinni í ákveðnum lífrænum poka þegar kistan yrði tekin upp á yfirborðið áður en mokað yrði yfir. 

Þetta gæfi einnig færi á að hafa hverja gröf allt að helmingi minni að umfangi á yfirborðinu en nú er. 

Þar með yrði farið eins bókstaflega eftir moldunartextanum og unnt er: "Af moldu ertu kominn. Að moldu skaltu verða. Af moldu skaltu aftur upp rísa."  Og jörðinni skilað því sem hún gaf af sér, þessu eina, sem hver maður fær í gjöf frá henni í fæðingu. 

Fróðlegt væri að heyra um álit fólks á þessu. Munurinn á þessu og líkbrennslu er sá, að með henni er bæði í raun og á táknrænan hátt verið að sóa orku og menga andrúmsloftið. 

Greftrunarhefðir breytast hægt