Teigsskógur áfram á dagskrá.

Meirihluti skipulagsnefndar Reykhólasveitar hefur lagst gegn lagningu Vesturlandsvegar 60 í gegnum Teigsskóg, en á næstu dögum tekur sveitarstjórnin öll málið fyrir.  

Í ljós hefur komið í langri meðferð málsins síðastu fimmtán ár að mikið hefur skort á að fullkomin gögn lægju fyrir um þessa umdeildu vegagerð. 

Seint og um síðir kom fram norsk hugmynd um að leggja leiðina um Reykhólaþorpið og beint yfir mynni fjarðanna þriggja, sem aðrar leiðir liggja um, en þessi norska lausn myndi bæði styrkja stöðu þorpsins og skapa það öryggi, sem felst í því fyrir vegarandur að fara þar um í stað þess að þurfa að vera jafn fjarri öflugri byggð alla leiðina vestur og þeir hafa verið undanfarin ár. 

Vegagerðin brást skjótt við og hafði allt á hornum sér varðandi þessa hugmynd, og minna þessi viðbrögð hennar á það þegar hún lagðist á móti og tafði um mörg ár þá nýju aðferð fyrir um 30 árum að blanda bundið slitlag á staðnum. 

Þar á bæ hefur jarðgangaleiðin undir Hjallaháls líka verið reiknuð upp i kostnaði með því að láta göngin verða mörg hundruð metrum lengri en þörf var á og enda með gangamunna að vestanverðu niðri við fjöru!

Fjölmiðlarnir hafa aðeins sýnt ljósmynd Vegagerðarinnar eða svipaðar myndir af austurenda hins nýja vegar, líkar þeirri sem sést hér efst, en þar sést Teigsskógur ekki, því að hann er í fimm kílómetra fjarlægð frá þeim stað sem myndin er tekin, og meira að segja á bak við hlíð Hjallaháls framundan hægra megin.

Myndir af ráðamönnum, sem sagt er að hafi kynnt sér Teigsskóg, eru sama marki brenndar.

Í allri skoðun á málinu er litið mjög fram hjá því, að þetta svæði liggur við Breiðafjörð ekkert síður en á Vestfjörðum, og að Breiðafjörður og lifríki og náttúruminjar hans er ekki ósvipað fyrirbæri hér á landi hvað snertir náttúrugildi og sænski skerjagarðurinn er í Svíþjóð. 

Við mat á náttúrugildi eru þrjú atriði almennt talin mikilvægust: Landslagsheildir, vistkerfi og afturkræfni. 

Tvö fyrstnefndu atriðin vega afar þungt hvað varðar Teigsskóg, þennan sjö kílómetra langa græna og bogadregna trefil yst við vestanverðan Þorskafjörð, eins og sést á meðfylgjandi myndum, til dæmis á miðri myndinni hér fyrir ofan þar sem Djúpifjörður er til vinstri og Þorskafjörður til hægri, en Teigsskógur meðfram fjörunni fyrir miðri mynd. 

Samspil fjölbreytilegrar fjörunnar og skógarins mynda sérstæða landslagsheild, sem á enga hliðstæðu hér á landi, og þvert á það viðkvæði, að skógurinn felist aðeins í nokkrum kjarrhríslum á stangli, er skógurinn víða afar þéttur og sums staðar ágætlega hávaxinn, svo sem eins og þar sem finna má reynitré í honum. 

Nú þegar hafa þrír firðir vestar á norðurströnd Breiðafjarðar verið þveraðir með talsverðri umhverfisröskun, en Skipulagsstofnun setti Teigsskóg skör ofar vegna hins mikla náttúruverndargildis hans. 

Vestar á norðurströnd Breiðafjarðar hafa þrír firðir verið þveraðir fyrir veg 60 með talsverðum umhverfisáhrifum, en Skipulagsstofnun setti Teigsskóg skör ofar vegna hins mikla náttúrugildis þessarar landslagsheildar, sem skógurinn og fjaran skapa. 

Þegar landslagsheild og vistkerfi eru á við það sem er þarna, má jafna röskun eftir því endilöngu við það að hrófla við málverkinu af Monu Lisu eftir endilöngu andliti hennar.  

Ætlunin var að setja myndskeið með loftmynd hér inn, en vegna tæknilegra örðugleika varð að bregða á það ráð að setja það á facebooksíðu mína. 

 

 

Athugasemdir

[Gunnar Heiðarsson, 13.10.2019 kl. 20:30]

Það má einnig finna amerískar aspir í þessum skógi og það nokkuð af þeim, reyndar voru þær einu skógarplönturnar sem hægt er að skilgreina sem alvöru tré þarna. Hitt er meira svona hríslur og kjarr. Hef reyndar ekki farið í þennan skóg síðastliðin þrjú ár, svo vel getur verið að kjarrið sé orðið að trjám.

Hitt er svo það sem meiru máli skiptir, en það er lega vegarins. Samkvæmt nýjustu tillögum Vegagerðarinnar mun hann lítt sem ekkert fara um skóginn. Tvær leiðir eru nefndar, önnur ofanvið hann og hin neðanvið, eftir fjörunni. Báðar hafa þær leiðir kosti og galla en út frá náttúruvernd er ljóst að skárri leiðin er ofanvið Teigsskóg, en að praktísku sjónarmiði er fjöruleiðin betri.

Við höfum nú fengið að fylgjast með þessu undarlega máli í nærri tvo áratugi og jafn lengi hafa íbúar á sunnanverðum Vestfjörðum þurft trekk í trekk að kyngja óbragðinu af stefnuleysinu og getuleysinu í þessu máli. Verði Þ-H leiðin aflögð og R leiðin valin, mun farsinn enn halda áfram um langa stund og hætt við að margir íbúar svæðisins vestan Þorskafjarðar hugi að brottflutningi.

Vegurinn um sunnanverða vestfirði er ekki einkamál eins sveitarfélags, sér í lagi ef það hefur lítilla eða engra hagsmuna að gæta. Að ein hreppsnefnd skuli geta ráðið svo stóru hagmunamáli fyrir hin sem vestar eru og að sama hreppsnefnd skuli hafa völd til að afturkalla samþykkt fyrri hreppsnefndar um málið, er með ólíkindum.

En svo lengi má tefja þessa framkvæmd að vegurinn verði óþarfur.

[Stefán Örn Valdimarsson (IP-tala skráð) 13.10.2019 kl. 20:40]

Hver ákvað það að skógur væri merkilegra landslag eða náttúra en önnur náttúra?

[Ómar Ragnarsson, 13.10.2019 kl. 21:53]

Nánar um aðferðina við að reikna göng undir Hjallaháls út af borðinu. Það var gert með því að gera það að forsendu að brattinn Djúpafjarðarmegin mætti ekki vera meiri en 6 prósent, helmingi minni bratti en nú er í Krossgiljunum og næstum þrisvar sinnum minni bratti en verið hefur á Ódrjúgshálsi. 

En þetta eru meiri kröfur en gerðar eru almennt.  Til dæmis eru ýmsar brekkur og sumar langar með 8 prósent halla eða meira á sjálfum Þjóðvegi númer eitt. 

Kambarnir, Bakkaselsbrekkan o. s. frv. 

Svarið sem fékkst á Ísafirði var það að nú yrði að hugsa lengra fram í tímann en gert hefur verið og því að gera meiri kröfur þeim miklu fáfarnari vegi sem Vestfjarðavegur nr. 60 er. 

[Gunnar Heiðarsson, 14.10.2019 kl. 03:22]

Held reyndar að nærtækasta skýringin á því að leiðir D2 og H hafi verið teknar út af borðinu sé vegna mun meiri kostnaðar en Þ-H leið. En kannski þora stjórnendur vegagerðarinnar ekki að nefna það og koma fram með einhverjar aðrar skýringar.

[Hallgrímur Hrafn Gíslason, 14.10.2019 kl. 09:44]

Líklega yrði svipaður kostnaður að fara með um 4 km göng undir Þorskafjörð milli Skálaness og Reykjaness. Þar sparast 3 brýr og mikil vegagerð, lámarks umhverfisspjöll yrðu á svæðinu, efnið úr göngunum nýtist í vegabætur frá göngum inn að Reykhólum

[Ómar Ragnarsson, 14.10.2019 kl. 11:06]

Leið ofan við Teigskóg er augljóslega með miklu minni umhverfisspjöllum en að fara sitt á hvað um skóginn og fjöruna, sem eru saman sérstæð og verðmæt landslagsheild. Galli við efstu leiðina gæti verið fólginn í meiri vindi þar uppi en niðri við sjóinn.  

Mig minnir að fyrsta hugmyndin um róttæka breytingu á vegarstæðinu hafi komið fram upp úr 1970 þess efnis að fara með leiðina beint yfir fyrir vestan Reykhóla. 

[Ómar Ragnarsson, 14.10.2019 kl. 11:11]

Hagsmunir íbúanna í þessu sveitarfélagi og vegfarenda almennt blasa við hvað það varðar að vegurinn liggi í gegnum eina þéttbýlið á allri hinni 140 kílómetra löngu leið frá Búðardal til Patreksfjarðar.  

[Ómar Ragnarsson, 14.10.2019 kl. 11:12]

Afsakið villu, 240 kílómetra löngu leið frá Búðardal til Patreksfjarðar. 

[Þorvaldur S (IP-tala skráð) 14.10.2019 kl. 11:30]

Ef þú átt við aðferð Sverris Runólfssonar með klausunni um blöndun á staðnum var hún á dagskrá fyrir nær 50 árum og hefur hvergi verið notuð síðan. Sú aðferð snerist um að hræra saman drullu og sementi og nota í undirbyggingu vegarins. Slitlag, blandað á staðnum, hefur hins vegar verið notað hérlendis síðan um 1980. Sú aðferð hafði þá tíðkast í Noregi og Svíþjóð í rúm 10 ár. Það er því talsvert ofmælt að Vegagerðin hafi tafið slíkt slitlag um 30 ár.

[Ómar Ragnarsson, 14.10.2019 kl. 12:58]

Lestu það sem ég skrifa, Þorvaldur. Ég segi hvergi að Vegagerðin hafi tafið slitlag blandað á staðnum í um 30 ár, heldur að hún hafi fyrir 30 árum tafið það í mörg ár.  

Sverrir talaði ekki um drullu sem efni í veg heldur um möl, sem oftast væri hægt að finna nálægt vegagerðarstaðnum. 

Ef ég man það rétt, fékk Sverrir kafla til að spreyta sig á á Kjalarnesi þar sem mýrlent var undir og vegurinn varð bylgjóttur á kafla, án þess að yfirborði vegarins væri um að kenna. 

[Þorvaldur Sigurdsson (IP-tala skráð) 14.10.2019 kl. 20:18]

Þú ert enn að tala um aðferð Sverris sem hvergi hefur verið notuð, nema á þessum kafla á Kjalarnesi. Hún fólst í því að veginum var ýtt upp á staðnum, holt og bolt hverju sem fyrir varð mold eða möl. Síðan var sementspokum dreift á ruðninginn og þeir hakkaðir saman við efnið og vegurinn mótaður úr því. Í þessu ferli var ekkert verið að hugsa um slitlagið þótt til stæði að leggja það bundið seinna.  Vegagerðin fór síðan að nota svokallaða klæðningu, eða ottadekk eins og frumkvöðlarnir kölluðu fyrirbærið eftir frumkvöðlinum norska,   strax og sæmileg reynsla var komin á hana. Verk Sverris var unnið 1975 og 1976 og umferð hleypt á kaflann seinnipart sumars 1976, og lokað mánuði seinna vegna þess að hann bar ekki umferðina og slitlagið var verulega holótt og aðferðin ekki tiltakanlega traustvekjandi, en Vegagerðin var farin að nota ottadekkið um 1978. Það er því verulega ofmælt að blöndun slitlags á staðnum hafi tafist af völdum Vegagerðarinnar í mörg ár. 

Það er hins vegar til afbragðs mynd af Sverri sem sýnir spegilmynd hans í einum drullupollinum á kaflanum hans þegar hann var að sýna blaðamönnum ágæti verksins. Má sjá hana ef farið er inn á þennan hlekk: http://timarit.is/view_page_init.jsp?issId=247226&pageId=3355651&lang=is&q=Sverrir%20Run%F3lfsson