Minnir á óveðursspárnar 1995.

Óveðrið, sem gekk yfir landið 16. janúar 1995 líður ekki úr minni flestra, sem muna eftir því.

Veðurspáin var svo slæm, að síðuhafi, sem þá vann á fréttastofu Stöðvar 2, fór af stað á jeppa síðla dags til þess að vera kominn sem næst því svæði, sem spáð var að veðrið yrði verst, en það var á Norðvesturlandi. 

Svo fór, að veðrið varð svo rosalegt þessa nótt og næstu dægur, að ekki var hægt að komast lönd né strönd þar sem bíllinn var staddur efst í Laxárdal í Dölum. 

Um morguninn fréttist síðan að stórt snjóflóð hefði fallið á byggðina í Súðavík, og að eina leiðin fyrir björgunarfólk til að komast þangað, væri á sjó. 

Varðskip fór frá Reykjavík í svo slæmu sjólagi, að skemmdir urðu á því, ef rétt er munað. 

Framundan voru miklir sorgardagar þegar þjóðin syrgði 14 manns, sem fórust.  

25. október sama ár var veðurspáin jafn slæm, og í þetta skiptið var verið í viðbragðsstöðu í Reykjavík og síðan farið vestur með varðskipi í svipuðu fárviðri og hafði geysað í janúar. 

Í þetta skipti féll snjóflóð á Flateyri þar sem 20 manns fórust auk eins manns í Reykhólasveit, og í botni Dýrafjarðar féll snjóflóð, sem var það stærsta sem fallið hefur hér á landi síðustu áratugina. 

Óveðursspáin núna minnir því miður á spárnar tvær 1995, sem koma upp í hugann. Með það í huga er rétt að taka fréttunum um fyrstu rauðu viðvörunina af mikilli alvöru og vona, að allt fari vel að þessu sinni.  

 

Veðrið hefur færst aðeins austar