"Special VFR", "sérlegt sjónflug."

Hugsanlega gætir smá ónákvæmni í orðalagi þegar sagt er að þyrluflugmaðurinn, sem flaug þyrlu Kobe Bryant hafi "fengið sérstakt leyfi til að fljúga þyrlunni" sem fórst. 

Slíkt orðalag gæti skilist á þann veg, að hann hafi ekki haft réttindi til að fljúga Sikorsky S-76, en miðað við veðuraðstæður er hitt líklegra, að hann hafi fengið leyfi til að fljúga í samræmi við sérlegar reglur um sjónflugskilyrði. 

Í reglum um tilhögun flugs eru nefninlega sérstök ákvæði um lágmarks skyggni til flugs, og fer það eftir svæðum og flughæð, hvert lágmarks skyggni megi vera. 

Það er á ábyrgð flugmanna að fara eftir slíkum reglum um lágmörk. 

Í reglum um flug venjulegra flugvéla er tekið mið af því, að flugvélar verða að hafa lágmarks svigrúm og flugmennirnir lágmarks rými og tíma til að fljúga sjónflug, af því að flugvélar þurfa lágmarks hraða til þess að haldast á lofti. 

Einnig þarf að taka tillit til þess að ekki skapist árekstrarhætta við aðrar flugvélar. 

Ef engin árekstrarhætta er við önnur loftför, til dæmis í nánd við flugvelli, geta flugumferðarstjórar gefið sérstaka heimild um flug við verri sjónflugsskilyrði en ella, og nefnist slík heimild "special VFR" eða "sérlegt sjónflug" t,d, 1,5 km lárétt skyggni og 500 feta skýjahæð í stað 5 km skyggni og 2000 feta skýjahæð.  

Um þyrlur gilda hins vegar sérstök ákvæði vegna þess eiginleika þeirra að geta staðið kyrrar á flugi og tyllt sér lóðrétt niður.

Ef þyrlu er flogið þar sem engin önnur flugumferð er, eins og væntanlega hefur verið gert í þyrlu Bryants, er það matsatriði flugmannsins hver öryggislágmörkin eru í slíku flugi sem flogið er sem "sérlegt sjónflug."  

Ef flugmaðurinn kemst í þær aðstæður, að hann geti ekki tyllt þyrlunni niður vegna óslétts landslags og hindrana og sjái auk þess nær ekkert frá sér, getur hann komist í algert þrot í ógöngum, sem hann ræður ekki við. 

 

Fékk sérstakt leyfi til að fljúga þyrlunni