Með svipuðum rökum má afskrifa ýmsar varúðarrástafanir í flugi.

Það eru rýr rök gegn varúðarráðstöfunum varðandi COVID-19 veirunni, að það séu fleiri sem deyi úr venjulegri flensu.  Með sams konar rökum mætti mæla gegn ráðstöfunum vegna flensunnar á þeim forsendum að fleiri deyi úr krabbameini. 

COVID-veiran er einfaldlega viðbót við fyrri veirusjúkdóma og þar að auki er ekki fáanlegt neitt bóluefni við henni. 

Til samanburðar má benda á þær varúðarráðstafanir, sem gerðar eru í íslensku farþegaflugi varðandi þann möguleika að flugvélin lendi á sjó eða vatni af einhverjum orsökum. 

Farþegum er í hverju flugi er kynnt rækilega hvernig hann eigi að bregðast við ef slíkt atvik gerðist, en samt hefur enginn Íslendingur hefur síðustu 69 ár farist vegna þess að flugvél hafi lent í sjó eða vatni. 

Sem betur fer hefur ekki komið fram gagnrýni á það að vera að "ala á ótta" meðal farþega með því að sýna rétt viðbrögð við hugsanlegri vá, jafnvel þótt litlar líkur séu á henni. 

Einn Íslendingur fórst með Airbus risaþotu sem hrapaði í Suður-Atlantshaf fyrir rúmum áratug, en hún hrapaði lóðbeint niður úr 40 þúsund feta hæð og sundraðist í brotlendingunni á 700 kílómetra hraða, svo að enginn hefði bjargast í því slysi. 

Mikilvægt að gera ekki lítið úr hlutunum