Tyson var byrjaður að ryðga fyrir 32 árum, 22ja ára gamall.

Aðeins 19 ára gamall hóf Mike Tyson feril sinn sem atvinnuhnefaleikari undir styrkri handleiðslu frægs þjálfara, Cus D´mato, sem hafði þjálfað Floyd Patterson til þess að verða yngsti þungavigtarhnefaleikari sögunnar 1956. 

Tyson var vandræðagemlingur en Cus sá í honum efni i nýjan heimsmeistara, og varð honum á alla lund dýrmætari en faðir. 

Aðeins átta mánuðum eftir að Tyson byrjaði einstæðan glæsiferil og hreinsaði bókstaflega þungavigtardeildirnar hjá þremu samböndum og varð tvítugur yngsti þungavigtarheimsmeistari sögunnar, dó Cus, 1986, og með því hrundi grundvöllurinn, sem Tyson hafði staðið á. 

Þótt hann væri aðeins tvítugur, mátti strax sjá það aðeins tveimur árum síðar, að þrátt fyrir glæsilega sigurgöngu stefndi í afturför, einkum varðandi einstæðan hraða og hreyfanleika auk fádæma blöndu af kröftum, afli og hraða. 

Tyson var lágvaxnasti heimsmeistari í þungavigt síðan Tommy Burns hampaði titlinum 1908, en Burns hafði 1,88 m faðmlengd, en Tyson aðeins 1,80. 

Í bardaga við Frank Bruno vankaði Bruno Tyson með óvæntu höggi og þar mátti sjá kominn fram veikleiki hjá Tyson. Hann hafði verið á hátindi sínum þegar hann gekk frá Michael Spinks 1988 og sífelldur vandræðagangur hjá honum eftir að Cus'damato var allur hélt áfram að taka sinn toll. 

Og 1990 beið hann óvæntasta ósigur sögunnar, eftir að veðmálin höfðu verið 45 á móti einum, honum í vil. 

Tyson átti óvænta endurkomu 1995, en hélt titli sínum aðeins í eitt ár. 

Þá kom veikleiki hans í ljós í tveimur bardögum við Evander Holyfield, sem fann út hvernig væri hægt að sigra hann.  

Á bak og burt var hraður hreyfanleiki hans ("bobbing and veaving") og árásir hans voru fyrir löngu orðnar einhæfar og fyrirsjáanlegar. 

En enginn dró samt eins marga áhorfendur að sér allt fram til 2002, og þegar hann neyddist til að hætta 2003 hafði hann grætt meira en nokkur annar og einnig eytt meiru en nokkur annar. 

Nú er hann orðinn 53ja ára, og maður, sem var farinn að ryðga 24 ára, er auðvitað ekki einu sinni skugginn af sjálfum sér. 

Þá hrekkur frægðin jafnvel skammt. Til dæmis komu fáir til þess að horfa á síðasta bardaga Muhammads Ali 1981, og var hann þó ekki orðinn fertugur.  

 

Tyson á leiðinni í hringinn á ný

Athugasemdir

[Þorsteinn Siglaugsson, 2.5.2020 kl. 23:54]

"Float like a butterfly, sting like a bee" var sagt um Tyson. 

[Ómar Ragnarsson, 3.5.2020 kl. 01:38]

Nei, það var kjörorð Muhammad Ali alveg frá 1964 og undarstaðan voru íðilfagrar og ofurhraðar fótahreyfingar og handahreyfingar, sem aldrei hafa sést hjá nokkrum öðrum þungavigtarmanni.  

Hraði Tysons fólst aðallega í ótrúlega hröðum sveigjum og beygjum í skrokknum og stuttum og snörpum fótahreyfingum líkum þeim sem sjást hjá kúluvörpurum og bæði komu honum á augabragði inn í návígi frá mörgum áttum, en gerðu hann líka að erfiðu skotmarki. 

Síðan var höggþunginn slíkur, að sagt var, að jafnvel þótt ryðgaður væri, yrði hver andstæðingur hans að vera með ítrustu einbeitingu hverja sekúndu; hvar sá sem stigi inn í hringinn væri í bráðri hættu allan tímann. 

Eitt besta dæmið var "hvíti buffalóinn" Francouis Botha, sem niðurlægði Tyson í fjórar lotur með hreyfanleika, en augnabliks opnun varnar hans varð til þess að hann fékk eitt stutt og beint högg á snúðinn frá Tyson og var steinrotaður í fyrsta sinn á ævinni.   

[Þorsteinn Siglaugsson, 3.5.2020 kl. 12:50]

Rétt. Ruglaði þeim félögum saman.